NZ dag 21 National Park (Tongariro)
Door: Gerrie
19 Februari 2010 | Nieuw Zeeland, National Park
vrijdag 19-2-2010
Gelukkig geen allergische reactie gehad. Dus kan ik mee naar de Tongariro Crossing. Om 7 uur in de bus.
We hebben een tijdslimiet vab 8 uur om te wandelen. Om half 4 moeten we weer terug zijn om met de bus terug naar onze accomodatie te gaan. Dit is op een andere parkeerplaats als de Drop off.
Het is een no-return route, als je eenmaal begint moet je deze tot het einde toe uitlopen, want de bus staat niet meer bij de Drop off.
Er zijn 10 mensen die de crossing gaan lopen.
De harde kern: Gert, Dolly, Guido, Ronald, Saskia, Jolanda.
Jolanda heeft ook de hele Queen Charlotte track meegelopen, mentaal ondersteunt door de rest van de groep. En met haar eigen doorzettings vermogen komt die wel boven.
Verder gaat Lies mee. Zij heeft de 1ste zware wandeltocht meegemaakt, en kan deze zeker ook aan.
Ook Jacolien gaat dit keer wel mee. Zij heeft zich voor de Queen Charlotte track een beetje bang laten maken, daardoor niet kunnen slapen en besloten deze niet te lopen. Achteraf veel spijt.
Zij loopt veel en heeft ook verschillende tochten gelopen. Dus die gaat het ook wel redden.
Zoals ze zelf zegt. Hijgend de berg op, maar als een snelle Jelle de berg weer af.
En ik, zei de gek, ga mee. Met vraagtekens, vanwege mijn knie.
Maar ik moet me vooral niet laten opjutten door de groep, maar mijn eigen tempo lopen.
Al geeft de tijdslimiet wel een beetje extra druk.
En natuurlijk gaat onze gids Nicole mee. Voor haar is dit ook de 1ste keer dat ze deze crossing loopt. En ze heeft er zin in.
De track wordt zeer druk bezocht en soms is het file lopen.
Het begin gaat geleidelijk omhoog, maar dan krijgen we een aantal pittige stijgingen. Maar toch niet zo pittig dat ik ze niet aankan.
Foto's maken onderweg, goed excuus voor een mini-pauze.
En ik blijf niet achter bij de anderen, dus het gaat goed.
Het landschap begint met struiken en dit wordt steeds minder, totdat je op de paden loopt met donker lavagruis en stenen. Alsof je op de maan loopt. Of beter gezegd op de hellingen bij Mount Doom. Wat dus ook zo is.
Leuk om het landschap van de film zo terug te zien.
Het uitzicht is mooi, als je dit kunt zien.
Want regelmatig hangen er wolken onder ons en boven ons, en kunnen we niets zien.
En dan opeens: VERRASSING!!! Hebben we weer een practig doorkijkje op weer een ander uitzicht.
AWESOME!!!
Een klein groepje splitst zich af om naar de top van de Tongariro vulkaan te lopen. Dit is nog eens 1 1/2 tot 2 uur erbij. Dit zijn de echte diehards.
Ik vind dit al heel erg mooi en we zitten per slot met een tijdslimiet.
Dus down we go!!! Met 6 vrouwen.
Girl power!!!
Dan gaan we steil naar beneden en hebben een practig uitzicht over de Emerald Lakes. 3 Prachtige blauw/groene meertjes.
De rest, zo ongeveer de helft, van de route gaat downhill. Maar wel gelijdelijk aan slingerend door de heuvels naar beneden.
Dit gaat goed met mijn knie. Joepie!!
Het laatste stuk gaan we nog door het bos en worden we weer begeleid door een concert van de cicaden.
Dit vind ik ook een geweldig mooi stukje om te wandelen.
We zijn om kwart voor 3 bij de parkeerplaats.
Well done, girls!!!!
Om kwart over 3 komt het topper groepje ook aan. Keurig op tijd voor de bus. Well done, Gert, Guido, Ronald en toppertje van de dag: Lies.
Moe maar voldaan in de bus terug naar de travellers' lodge.
Douchen en dan in de Whirlpool die buiten staat. Zalig!!!!!
En daarna ook heel fijn, in de accomodatie staan computers en is er internet. Dus relaxt nog even dit reisverslagje schrijven, terwijl Nicole het eten maakt.
Wat zal dat zo meteen lekker smaken!!
Honger als een berggeit heb ik.
Dus luitjes. Goedemorgen allemaal en een smakelijk ontbijt.
Ik ga aan het diner.
Groetjes Gerrie
Gelukkig geen allergische reactie gehad. Dus kan ik mee naar de Tongariro Crossing. Om 7 uur in de bus.
We hebben een tijdslimiet vab 8 uur om te wandelen. Om half 4 moeten we weer terug zijn om met de bus terug naar onze accomodatie te gaan. Dit is op een andere parkeerplaats als de Drop off.
Het is een no-return route, als je eenmaal begint moet je deze tot het einde toe uitlopen, want de bus staat niet meer bij de Drop off.
Er zijn 10 mensen die de crossing gaan lopen.
De harde kern: Gert, Dolly, Guido, Ronald, Saskia, Jolanda.
Jolanda heeft ook de hele Queen Charlotte track meegelopen, mentaal ondersteunt door de rest van de groep. En met haar eigen doorzettings vermogen komt die wel boven.
Verder gaat Lies mee. Zij heeft de 1ste zware wandeltocht meegemaakt, en kan deze zeker ook aan.
Ook Jacolien gaat dit keer wel mee. Zij heeft zich voor de Queen Charlotte track een beetje bang laten maken, daardoor niet kunnen slapen en besloten deze niet te lopen. Achteraf veel spijt.
Zij loopt veel en heeft ook verschillende tochten gelopen. Dus die gaat het ook wel redden.
Zoals ze zelf zegt. Hijgend de berg op, maar als een snelle Jelle de berg weer af.
En ik, zei de gek, ga mee. Met vraagtekens, vanwege mijn knie.
Maar ik moet me vooral niet laten opjutten door de groep, maar mijn eigen tempo lopen.
Al geeft de tijdslimiet wel een beetje extra druk.
En natuurlijk gaat onze gids Nicole mee. Voor haar is dit ook de 1ste keer dat ze deze crossing loopt. En ze heeft er zin in.
De track wordt zeer druk bezocht en soms is het file lopen.
Het begin gaat geleidelijk omhoog, maar dan krijgen we een aantal pittige stijgingen. Maar toch niet zo pittig dat ik ze niet aankan.
Foto's maken onderweg, goed excuus voor een mini-pauze.
En ik blijf niet achter bij de anderen, dus het gaat goed.
Het landschap begint met struiken en dit wordt steeds minder, totdat je op de paden loopt met donker lavagruis en stenen. Alsof je op de maan loopt. Of beter gezegd op de hellingen bij Mount Doom. Wat dus ook zo is.
Leuk om het landschap van de film zo terug te zien.
Het uitzicht is mooi, als je dit kunt zien.
Want regelmatig hangen er wolken onder ons en boven ons, en kunnen we niets zien.
En dan opeens: VERRASSING!!! Hebben we weer een practig doorkijkje op weer een ander uitzicht.
AWESOME!!!
Een klein groepje splitst zich af om naar de top van de Tongariro vulkaan te lopen. Dit is nog eens 1 1/2 tot 2 uur erbij. Dit zijn de echte diehards.
Ik vind dit al heel erg mooi en we zitten per slot met een tijdslimiet.
Dus down we go!!! Met 6 vrouwen.
Girl power!!!
Dan gaan we steil naar beneden en hebben een practig uitzicht over de Emerald Lakes. 3 Prachtige blauw/groene meertjes.
De rest, zo ongeveer de helft, van de route gaat downhill. Maar wel gelijdelijk aan slingerend door de heuvels naar beneden.
Dit gaat goed met mijn knie. Joepie!!
Het laatste stuk gaan we nog door het bos en worden we weer begeleid door een concert van de cicaden.
Dit vind ik ook een geweldig mooi stukje om te wandelen.
We zijn om kwart voor 3 bij de parkeerplaats.
Well done, girls!!!!
Om kwart over 3 komt het topper groepje ook aan. Keurig op tijd voor de bus. Well done, Gert, Guido, Ronald en toppertje van de dag: Lies.
Moe maar voldaan in de bus terug naar de travellers' lodge.
Douchen en dan in de Whirlpool die buiten staat. Zalig!!!!!
En daarna ook heel fijn, in de accomodatie staan computers en is er internet. Dus relaxt nog even dit reisverslagje schrijven, terwijl Nicole het eten maakt.
Wat zal dat zo meteen lekker smaken!!
Honger als een berggeit heb ik.
Dus luitjes. Goedemorgen allemaal en een smakelijk ontbijt.
Ik ga aan het diner.
Groetjes Gerrie
-
19 Februari 2010 - 13:40
Elvira Akkermans:
Hoi Gerrie
Ik ben weer helemaal bijgelezen.
Jullie hebben wel een vol programma, nietwaar?
Mijn ervaring met groepen is dat het de eerste week prima gaat maar tegen het einde van week 2 komen de irritaties en om goed met elkaar verder te kunnen worden die dan meestal uitgesproken. Kan verhelderend zijn..........
Verbaasd me niet helemaal dat je op een gegeven moment genoeg had van de groep, jij bent gewend om een aantal dingen in je uppie te doen.
Ik hoop dat het nu weer goed gaat met het groepsgebeuren, je kunt natuurlijk de vrije tijd alleen besteden.
Succes met alles en ge niet vooral! -
20 Februari 2010 - 01:24
Wilma:
hoi gerrie
vandaag (vannacht eigenlijk) heb ik 3 op reis gekeken.(via ondemand) deel twee over nieuwzeeland. ze waren in auckland. daar heeft ze een hoge sprong gemaakt van als ik me niet vergis 220meter van de skytoren de allerhoogste sprong ter wereld die je van een toren kan maken, niets voor jou.
en heb je het gehad in een stad. ga dan eens naar coromandel. een eiland waar ook nardia opgenomen is. zag er mooi uit. en relects een oude hippie/kunstenaars plaats. hier gaan veel nieuwzeelanders zelf op vakantie.daar heb je ook een spa (dacht dat die lost spa heette?)
misschien iets voor jou.
groetjes wilma -
20 Februari 2010 - 01:32
Wilma:
het heet trouwens the lost spring.
naar het eiland kun je met de ferrie daar kun je zelfs gaan mountenbike voor 100 dollard of euro's duur ritje zou je zeggen. het is wel zo dat je met een helicopter op een berg afgezet wordt. ook zeekayakken kun je daar.
maar volgens mij is er in heel nieuw zeeland genoeg te doen voor nog wel 10 bezoeken.
groetjes wilma -
20 Februari 2010 - 18:18
Wilma:
hoi gerrie
heb paco gezien vandaag, hebt het prima naar zijn zin. bas de andere hond, kan paco niet missen heb ik begrepen. dus dat zal nog moeilijk worden.
en ja paco was gewend om lange hele lange wandelingen te maken of fietstochten. daar bleef hij lekker slank van.
daar moet je vooral weer me verder gaan als je thuis bent. hij moet wat vakantie kilo's kwijt.
groetjes -
21 Februari 2010 - 18:02
Kim OK:
Hoi Gerrie,
ik heb al je verhalen eens doorgelezen. Het waren er heel wat, maar wel leuk om te lezen hoe je het daar hebt. En dan te bedenken dat je nog ongeveer 2weken te gaan hebt.
Groot gelijk dat je ook af en toe even aan jezelf moet denken en je eigen tempo loopt.
Ben erg benieuwd naar je foto`s, dat zullen er vast al wel een heleboel zijn.
Veel plezier nog daar, geniet ervan ik lees je ervaringen wel weer hier.
Groetjes Kim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
