NZ dag 33 Russel

woensdag 3-3-2010

Weer een ochtend uitslapen. Deze week is echt bijkomen.
Ik heb nog zat dollars op mijn telefoonkaart van BBH staan. Dus ik wil Mark en Saskia vanochtend (dinsdagavond voor hun) bellen.
Mark krijg ik al gauw te pakken en het is fijn om zijn stem weer te horen. Het is een kort gesprek, maar dat is altijd met Mark. Het is gewoon fijn om even met hem gepraat te hebben.
Saskia krijg ik niet aan de telefoon. Die zal al in bed liggen, het is ondertussen bijna half 11.
Heel erg jammer, ik had graag haar stem even gehoord. En wat met haar willen babbelen. Niets aan te doen.

Gisteren gaf de weersverwachting voor vandaag veel wind, veel regen. Dus ik heb niets gepland en zie wel hoe het gaat.

Ik ga met de ferry naar Russel. Dit was de eerste hoofdstad van Nieuw-Zeeland.
Nu is het een klein, knus dorpje.
Zolang het nog droog is wandel ik eerst naar Long Beach. Binnen zitten kan altijd nog.
Voor Nieuw-Zeelandse begrippen is het een lang strand. Wat dat betreft heeft Nederland mooiere, en grotere stranden.
Hier hebben ze mooiere uitzichten vanaf het strand, helderder en warmer water.
Nu heb ik wel mijn camera meegenomen en kan dus alleen over het strand pootje baden. Op mijn gemak wandel ik heen en terug over het strand.
De zon komt door, dus ga ik nog even in het zonnetje mijn boek lezen.

Het wordt toch wel erg warm, ondertussen. Maar als de nood het hoogst is, is er hulp onderweg.
Martin en Shirley, een Engels stel uit de hostel, zeggen me gedag. Ze hebben ook een lazy dagje.
Ik vraag of ze op mijn rugzak met inhoud willen passen, zodat ik even kan zwemmen in het heerlijke water.
Dat is geen probleem.

Terwijl ik op het strand weer lig op te drogen. Kunnen Martin en Shirley een verkoelende dip nemen in het water.
Dit werkt uitstekend en zo lossen we elkaar af.

Toen ik op het strand kwam, was het hoog water. Nu begint het eb te worden. Dat is mooi, want dan kan ik straks in de rockpools kijken, naar het mini zeeleven wat daar rond zwemt.

In de rockpools is het een drukte van jewelste. Kockels op de rotsen, kleine zeesterren, baby garnaaltjes en veel heremietkreeftjes met hun lease huisjes van kockels en andere kleine schelpjes.
Zodra je ze uit het water haalt kruipen ze in hun schelpjes.
Maar met wat geduld en je hand met schelpje in het water, komen ze langzaam weer te voorschijn. En kriebelen op je hand terwijl ze over je hand lopen terug hun pool in.
Als 2 heremietkreeftjes elkaar tegenkomen. Is er gedonder. Dan "vechten" ze met elkaar wie er eerst mag doorlopen. Meestal is dat de grootste, dus de sterkste uiteraard.

In de zon op het strand lees ik mijn spannend boek uit. Relax girl.
Dan lopen we met z'n drietjes terug naar Russel. M & S gaan nog wat shoppen en ik neem de ferry terug.

In Paihia moet ik nog wat boodschappen doen voor het eten vanavond.
Jawel, ik heb alle avonden in Paihia nog zelf gekookt. Goed he?
Dit is geen keuze omdat ik zo graag kook. Maar het budget is een beetje/helemaal op.
Te veel uit eten geweest met de groep. Dat zal ik bij een volgende reis proberen anders te doen.
Maar, zoals de Engelsen zeggen, je wilt ook niet de Partypooper zijn.
Of te wel de spelbreker, en je afzonderen van de groep.
Al bleek later in de groep dat meer mensen er zo over dachten.

Gisteren had ik weer een wijntje gedronken met de Engelsen. Na een tijdje droog te hebben gestaan, smaakte dit weer goed.
Dus vandaag heb ik de wijn gekocht, en drinken Martin en Shirley een wijntje met mij mee.

Dan is het tijd voor een Engels kaartspelletje. Rummy. Heel makkelijk, lijkt een beetje op jokeren. Dus dat was niet zo moeilijk te leren.
Terwijl Shirley met haar zuster aan de telefoon hangt, spelen Martin en ik vast een paar spelletjes.
Het gaat zo'n beetje gelijk op met winnen.
Daarna nog even met z'n drietjes gespeeld.
Dan is het alweer bedtijd. Morgen wel een wekker zetten.
Waarvoor?????
Dat vertel ik jullie morgen wel.

Groetjes Gerrie