Dag 4 Op weg naar Perth

Dinsdag 31-8-2010

Vandaag maar wel een wekker gezet, want ik wil om 9:00 uur uitchecken. Dat lukt met wekker prima!
Ik laat mijn bagage in de hostel achter en ga naar Hollyrood Palace en Abbey.

Het is weer een zonnige, T-shirt dag. Ik zei toch: "Ik ga naar zonnig, warm Schotland". Ha, ha, ha zei iedereen. Look who's having the last laugh!!! HA HA HA!!!!

Ik loop weer over de Royal Mile richting Holyrood Palace.
In de St Giles' Cathedral ga ik op zoek naar de doedelzak spelende engel. Deze is in de Thistle Chapel.
Er is heel veel in deze kapel en door het bomen/houtsnijwerk zie ik de engel niet. Toch maar even vragen aan de gids.
En hij wijst mij het engeltje aan. Het is een klein houtsnijwerkje en behoort tot een reeks kleine engeltjes die allemaal verschillende muziekinstrumenten bespelen. Toch leuk om te zien.

Dan weer verder down the Royal Mile.
Eergisteren ben ik op zoek geweest naar de Fudgekitchen en kon deze niet meer gevonden krijgen.
Ik dacht toch echt dat ik aan de goede kant van de straat liep en dat het voor World's End Pub was.
Maar vandaag vind ik de winkel wel.
Inderdaad aan de goede kant van de straat en voor World's End Pub. Daar ben ik eergisteren dus finaal langs gelopen. How blind can you be!!!

Fudge van de dag is met rum en lemon. Smaakt heerlijk!!
Maar ik koop een plak chocola/walnoten. Nog lekkerder!!!!

Hollyrood Palace dankt zijn naam aan een oud, heilig reliek. Een stuk van het originele kruis.

Hollyrood Palace is een working palace. Het is de officiele residentie van the Queen. In het begin van de zomer verblijft zij hier een tijdje. Dan is het uiteraard gesloten voor bezichtiging.
Over een paar weken staat Edinburgh weer op z'n kop. Of liever gezegd ligt op z'n knieen. Want dan komt de paus op bezoek.

De linkse toren is het oudste/origineelste deel van het paleis. De rest is "nieuw" aangebouwd in spiegelbeeld. En de rest is een andere architectuur. Heel modern in die eeuw.

Ik krijg een audiotour mee en dat werkt perfect.
Ook zijn er overal suppoosten die even vriendelijk en bereidwillig alle vragen van je beantwoorden.
Een suppoost vertelt dat de stoel in die ruimte (achter het touw) heel comfortabel zit.
Hoe kan hij dat nu weten?
Hij is een keer "sneaky" in die stoel gaan zitten, gelukkig zijn er geen camera's in die ruimte, vertelt hij met twinkelende oogjes.

Wat ik al meerdere keren in Edinburg heb gezien, zijn afbeeldingen van een distelbloem.
Ook in het paleis komen deze veelvuldig voor. Weer een vraag voor de suppoost.

In ieder land is er wel een nationale bloem. Van Schotland is dat the Thistle (Distel).
Waarom deze specifieke bloem? Daar is een legende over.

Ten tijde van de Vikingen waren de Schotten op hun hoede voor een invasie. Dus hadden ze manschappen langs de kust gelegerd.
Maar de Denen waren ook niet dom. Die kwamen 's nachts sneaky aan land om de Schotten in hun slaap te overvallen.
Hierbij moesten ze een stuk land doorkruisen vol distels.
Deze blijven aan je kleren hangen en prikken. Waardoor de Vikingen veel lawaai maakten.
Met als gevolg dat de Schotten ze al van verre hoorden aankomen en joegen ze terug in zee!!!!

De boodschap is duidelijk. We are a small country. But don't MESS with us!!!!

Had ik al verteld dat Edinburg in zijn hoogtij dagen het centrum van kennis EN cultuur was?
Bekend van artiesten, filosofers, geleerden en schrijvers.
b.v. Economist Adam Smith
Filosofer David Hume, die schreef dat hij NIET in God geloofde! Godslastering!!!
Het zou geluk brengen om over de grote teen van zijn standbeeld te wrijven. Ondertussen is dit de 2de teen. De 1ste was versleten van al dat wrijven. Wat een gelukkige mensen moeten er leven in Edinburgh.
En wat dacht je van de klassieke schrijvers. Robert Louis Stevenson, who the f.... is RLS. Sir Walter Scott EN J.K. Rowling.

Deze laatste heeft in verschillende pubs haar eerste boeken van Harry Potter geschreven. Waaronder in de Elephants Pub.
Er wordt ook gezegd dat ze op oa Greyfriar Cemetery op grafstenen naar namen heeft gekeken voor haar boeken.
En jawel! Op deze begraafplaats is er ECHT een graf van Thomas Riddle.

Op deze begraafplaats staat ook een gedenkteken voor Bobby. Daarbuiten staat het standbeeld van Greyfriars Bobby.

Het verhaal van Bobby gaat als volgt:
Lang geleden moest er door de straten van Edinburgh gepatrouilleerd worden, voor ieders veiligheid. Dit is een eenzaam gebeuren en een man schafte daarom een hond (Bobby) aan en ze werden de beste maatjes.
Je voelt je natuurlijk ook een stuk veiliger 's nachts met een waakhond aan je zijde.
Nou ja, waakhondJE. Het was namenlijk een kleine Terrier.
Na 2 jaar kreeg zijn baasje TBC en stierf. AAAACH!
Bobby was bij de begrafenis en is 14 jaar bij zijn baasjes graf gebleven. OOOOOOhhh!!! Tot hij stierf op de leeftijd van 16 jaar.
Een hond is niet gedoopt, dus mocht hij niet bij zijn baasje begraven worden. Stupid!!!
Maar hij heeft uiteindelijk wel een gedenksteen en zijn eigen standbeeld gekregen. EN uiteraard, heel Schots, zijn eigen pub. The Greyfriars Bobby Pub, naast de begraafplaats. Waar anders?

De Schotten hebben bij ons afgekeken. Zij hebben in Edinburgh ook fietspaden aangelegd. Lang niet zo'n skone als bij ons, zoals je ziet.
Maar de fietsers wagen zich hier wel veiliger in het verkeer. Met helmpie op!!!

Het is tijd om boeiend Edinburgh te verlaten en met de bus naar Perth te vertrekken.
Het landschap lijkt erg op Luxemburg. Lieflijke heuvels met boemen en groene grazige weiden vol schaapjes.

Bij de 2de overstapplaats wacht Jill op mij. Laatste stukje met de bus doen we samen.
Vanaf haar balkonnetje heeft ze een mooi uitzicht over de heuvels rondom Perth.

Gezellig wat eten en kletsen samen en dan Sleep Well

Groetjes Gerrie