Dag 5 Scone
Door: Gerrie
01 September 2010 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Woensdag 1-9-2010
Vanochtend lijkt het op een typische Schotse dag. Mistig, bewolkt een spatje regen.
Vandaag ga ik naar Scone Palace. Het paleis waar de Schotse koningen, vanaf de 9de eeuw, werden gekroond. Ook was Scone in die tijd de hoofdstad van Schotland.
De kroning gebeurde op een heuvel genaamd: Mood Hill of Boot Hill en de koning zat op de STONE OF SCONE of the STONE OF DESTINY.
De edelen moesten hun eed van trouw afleggen op hun eigen grond. Maar dit kostte uiteraard heel, heel veel tijd en was gevaarlijk.
Dus kwamen de edelen naar Scone en namen aarde van hun thuis mee in hun laarzen.
Deze aarde werd bij de Stone of Scone gedropt en daarop konden ze dan de eed afleggen.
Zo is de Boot Hill ontstaan.
The Stone of Scone is in het jaar ...... (eeuwen geleden) door de Engelsen meegenomen naar Westminster Abbey in Londen. En stond onder de troon aldaar.
In de jaren 50 heeft een groep studenten de steen gestolen en na enige tijd weer teruggegeven.
In 1996 is de Stone of Scone officieel teruggebracht naar Schotland en is nu in Edinburgh Castle. Of toch niet?
De grote vraag is namenlijk is dit wel de ECHTE steen?
Volgens de legende is de steen meegenomen door de eerste Schotse koning. En was van een harde steensoort. De huidige Stone of Scone is van het gesteente uit het gebied van Scone.
Hebben de Engelsen eeuwen geleden meteen al een fake meegenomen? En werd de echte steen toen verstopt? En zo ja, waar????
Geen mens die het weet.
Scone Palace is al 400 jaar in het bezit van de Earls of Mansfield.
Het paleis is aan de familie geschonken door King James de zoveelste, nadat de earl of Mansfield zijn leven had gered.
En uiteraard wil de huidige Earl of Mansfield the Stone of Scone terug op zijn plek op de Boot Hill hebben.
Big Tourist Attraction. BIG MONEY!!!
Na bezichtiging van het paleis ga ik een wandelroute lopen. En het is weer gewoon Schots zonnig, warm weer.
De route loopt vanaf de "nieuwe" stad Scone door de bossen terug naar Perth.
Hierbij loop ik een deel van de "Coronation Road". Heel toepasselijk aangezien ik ook op the Stone of Scone heb gezeten en me een beetje Queen of the Scots voel.
Maar eerst moet ik vanaf het paleis naar het beginpunt van de route. En dit blijkt een aardig eindje, zeg maar gerust een heel eind, van het paleis af te liggen.
Ik loop eerst een dik uur om daar te komen. Ik denk dat de koningen dit te paard hebben gedaan en dat het gewone voetvolk, de naam zegt het al, dit te voet mogen doen.
Het begin wordt niet duidelijk aangegeven, dus bij een boerderij maar even nagevraagd. Jawel ik zit op de juiste route.
Onderweg nog 2 keer back on track, maar uiteindelijk loop ik op de goede route.
Het is eerst flink de heuvel op en het lijkt inderdaad alsof ik in Luxemburg wandel. Bovenop de heuvel heb ik een mooi uitzicht op de river Tay, die door het landschap slingert.
Eindelijk ben ik weer in Perth.
En ik ga dus de bus terug nemen naar Jills huis. Maar eerst langs de supermarkt voor een flesje wijn bij het eten. Jill kookt weer vanavond.
Morgen "kook" ik. We gaan dan in Perth uit eten. Ik laat Jill kiezen waar we naartoe gaan. Ze wil me een pub laten zien, niet zozeer de pub maar het toilet. ??????
Dus gaan we daar eerst wat drinken en dan ergens lekker uit eten.
Maar goed dat zien we morgen wel weer. Voor nu laptop dicht en oogjes toe. Slaap lekker!
Groetjes Gerrie
Ps. Wilma, morgen ga ik voor jou shoppen in Perth.
Vanochtend lijkt het op een typische Schotse dag. Mistig, bewolkt een spatje regen.
Vandaag ga ik naar Scone Palace. Het paleis waar de Schotse koningen, vanaf de 9de eeuw, werden gekroond. Ook was Scone in die tijd de hoofdstad van Schotland.
De kroning gebeurde op een heuvel genaamd: Mood Hill of Boot Hill en de koning zat op de STONE OF SCONE of the STONE OF DESTINY.
De edelen moesten hun eed van trouw afleggen op hun eigen grond. Maar dit kostte uiteraard heel, heel veel tijd en was gevaarlijk.
Dus kwamen de edelen naar Scone en namen aarde van hun thuis mee in hun laarzen.
Deze aarde werd bij de Stone of Scone gedropt en daarop konden ze dan de eed afleggen.
Zo is de Boot Hill ontstaan.
The Stone of Scone is in het jaar ...... (eeuwen geleden) door de Engelsen meegenomen naar Westminster Abbey in Londen. En stond onder de troon aldaar.
In de jaren 50 heeft een groep studenten de steen gestolen en na enige tijd weer teruggegeven.
In 1996 is de Stone of Scone officieel teruggebracht naar Schotland en is nu in Edinburgh Castle. Of toch niet?
De grote vraag is namenlijk is dit wel de ECHTE steen?
Volgens de legende is de steen meegenomen door de eerste Schotse koning. En was van een harde steensoort. De huidige Stone of Scone is van het gesteente uit het gebied van Scone.
Hebben de Engelsen eeuwen geleden meteen al een fake meegenomen? En werd de echte steen toen verstopt? En zo ja, waar????
Geen mens die het weet.
Scone Palace is al 400 jaar in het bezit van de Earls of Mansfield.
Het paleis is aan de familie geschonken door King James de zoveelste, nadat de earl of Mansfield zijn leven had gered.
En uiteraard wil de huidige Earl of Mansfield the Stone of Scone terug op zijn plek op de Boot Hill hebben.
Big Tourist Attraction. BIG MONEY!!!
Na bezichtiging van het paleis ga ik een wandelroute lopen. En het is weer gewoon Schots zonnig, warm weer.
De route loopt vanaf de "nieuwe" stad Scone door de bossen terug naar Perth.
Hierbij loop ik een deel van de "Coronation Road". Heel toepasselijk aangezien ik ook op the Stone of Scone heb gezeten en me een beetje Queen of the Scots voel.
Maar eerst moet ik vanaf het paleis naar het beginpunt van de route. En dit blijkt een aardig eindje, zeg maar gerust een heel eind, van het paleis af te liggen.
Ik loop eerst een dik uur om daar te komen. Ik denk dat de koningen dit te paard hebben gedaan en dat het gewone voetvolk, de naam zegt het al, dit te voet mogen doen.
Het begin wordt niet duidelijk aangegeven, dus bij een boerderij maar even nagevraagd. Jawel ik zit op de juiste route.
Onderweg nog 2 keer back on track, maar uiteindelijk loop ik op de goede route.
Het is eerst flink de heuvel op en het lijkt inderdaad alsof ik in Luxemburg wandel. Bovenop de heuvel heb ik een mooi uitzicht op de river Tay, die door het landschap slingert.
Eindelijk ben ik weer in Perth.
En ik ga dus de bus terug nemen naar Jills huis. Maar eerst langs de supermarkt voor een flesje wijn bij het eten. Jill kookt weer vanavond.
Morgen "kook" ik. We gaan dan in Perth uit eten. Ik laat Jill kiezen waar we naartoe gaan. Ze wil me een pub laten zien, niet zozeer de pub maar het toilet. ??????
Dus gaan we daar eerst wat drinken en dan ergens lekker uit eten.
Maar goed dat zien we morgen wel weer. Voor nu laptop dicht en oogjes toe. Slaap lekker!
Groetjes Gerrie
Ps. Wilma, morgen ga ik voor jou shoppen in Perth.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
