Dag 8 Pitlochry

zaterdag 4-9-2010

Vandaag raften of wandelen? Toch maar wandelen. Maar dan een échte Ben (hoge heuvel) op.
Dus op weg naar Pitlochry en Ben Vrackie. (Gespikkelde heuvel)

Om half 11 begin ik aan mijn wandeling. Up, up, up the Hill.
Ben Vrackie is 841 m. hoog.
Ik zie een aardig hoge heuvel in de verte, daar zal ik wel naartoe moeten. Enthousiast maak ik foto's. Als ik het zo bekijk valt het reuze mee, ik ga vlot naar boven.
Onderaan die heuvel gaat mijn pad een heel andere kant op.
Gaat dit wel goed? Had ik toch niet dat zijpad moeten hebben? Maar daar stond geen markering bij, niet dat dat veel wil zeggen in Schotland ben ik al achter gekomen.
Voorlopig maar even doorlopen, want het loch(je) heb ik ook nog niet gezien.
Lopen-lopen-omhoog en omhoog. Dan na een bocht in het pad. OEPS!!!
Voor mij is een hééél wat hogere heuvel met een kronkelpad omhoog. DAT is Ben Vrackie.

Er staat hier boven ook meer wind en het is kouder, trui aan en vol goede moed verder.
Gelukkig zie ik op het pad the Hill op nog andere mensen lopen.
Da's fijn, dan ben ik in ieder geval niet alleen. Ook fijn is dat het niet hartstikke druk is.
Op mijn eigen tempo ga ik gestaag de heuvel op. Steil omhoog. Na 2 uur en 3 kwartier bereik ik de top.
WAUW!! Ik waai er zowat weer af. Héééel veel wind en koud.
Maar wel een prachtig Schots uitzicht. Niet dus, vandaag is het een bewolkte dag. Heel erg jammer.
Zou mijn David Hume Luck op zijn?

Ik blijf hier niet lang rondwaaien. Naar beneden via een andere route. Op weg naar Killiecrankie.
Ook hier groeit op de heuvels heel veel heide. Wat moet dit een prachtig gezicht zijn als deze in bloei staat.
Deze route is slecht aangegeven en ik moet een keer backtracken.
Bij de andere splitsingen ga ik de richting op die de kaart ruwweg aangeeft en hoop er maar het beste van.
Onderweg kom ik veel schapen tegen. Geen idee wat voor ras het is. Maar het zijn mooie wolfabriekjes.

Na 2 uur dalen ben ik bij Killiecrankie en de rivier the Tummel. Om half 4 begin ik aan mijn 3de en laatste etappe. Langs de rivier Tummel terug naar Pitlochry.
Onderweg krijg ik de schrik van mijn leven.
Tussen de bomen zie ik ineens NESSIE staan. Zij heeft even een break van de drukte van Loch Ness. Denkt ze dat ze hier rust heeft, komen er nog steeds toeristen langs. Gelukkig staat ze heel stil waardoor het net lijkt of ze een boomstronk is. But she doesn't fool me!!!!!

Verder op zie ik nog een groep "tubers" die aan het cliff jumpen zijn. En ook zie ik de rafts op hun laatste stukje rustige rivier.

Zou ik mijn bus van 17:25 uur nog kunnen halen? De volgende bus komt een uur later.
Ik zet er flink de pas in. Maar dan....
Waar zijn de markeringen? Welke kant moet ik op?
Ik ben wel even aan het zoeken. Een Schotse dame komt me te hulp. Ze kan op de kaart niet herkennen waar we zijn. Maar ze loopt een stuk met me mee om me op het juiste witte pad te brengen.
Follow the white path right into Pitlochry. Easy!!!
Totdat het witte pad richting terugweg gaat. Voor me uit zie ik een brug over de rivier, deze staat ook op de kaart. En die kant moet ik op.
Na nog wat onduidelijke paden kom ik op de grens van Pitlochry aan.
't Is nog een flink stuk doorstappen tot ik in het centrum ben.

In de verte zie ik mijn bus de zijstraat naar de parkeerplaats inslaan.
Rennen!!! Néééé, hij komt uit een andere zijstraat weer de hoofdweg op. Weg van mij natuurlijk!
Blijven rennen, misschien stopt die nog bij een andere halte.
Ja, daar staat ie!!! Ja, daar gaat ie!!!
Ik zwaai nog, maar helaas.
Ik geef de moed niet op en blijf doorrennen, de bocht om, nog een bocht om. Ik zie hem niet.
Nog een bocht om. Waarrempel, rechts staat de bus mét zijn neus naar mijn kant op.
Ik ren midden op de weg naar de bus. Als die gaat rijden zal die voor mij moeten stoppen, óf over me heen moeten rijden.
Hij blijft netjes wachten.

Buiten adem kom ik de bus in.
"I've been chasing you" hijg ik.
"I didn't see you, otherwise I would have waited for you"
"Duh! I waved!!!"
Silence bij de buschauffeur.
"Saw you going into the carpark and then getting out again. Chased you all the way to here" zeg ik.
En dan komt het:
"I made a loop, going back to the carpark again."
Komt ie net weer TERUG van de carpark.
Schotse dame in de bus: "It's good exercise"
Ik ruk haar van haar stoel, zet haar buiten de bus met haar tas tussen de deur. Kan ze naast de bus meerennen. "Good excercise!!!"
Nee, grapje! Ik zet haar tas niet tussen de deur.

Ik bel Jill hoe laat ik de bus heb gehaald. So we can meet at the pub for fish and chips.
Moe en hongerig zal dat wel smaken. Gaasje wijn erbij. OEPS, 1 glaasje is meer dan genoeg, die voel ik al goed zitten.
Dit keer ga ik ook voor een English dessert: Sticky toffee pudding met ijs.
Hééél erg zoet, maar het smaakt me nu heerlijk.
Wat is het? Een soort sponge cake met dadels overgoten met een toffee siroop.

Terug bij Jill, spullen bij elkaar grabbelen, douchen en sssssslapen.
Morgen zal ik vast spierpijn hebben.

Groetjezzzzzzz Gerrie