Dag 34 Bangkok passing through vrijdag 10-2

Hoi allemaal

Vanochtend gaat het een stuk beter met mij. Nog rustig aan doen.
Op mijn gemakje ontbijten in het guesthouse.
Administratie doen in internetcafe.
Ik wilde de mail van de organisatie die mijn treinkaartjes en ferry-tickets hebben geregeld uitprinten.
En de kopie van de kaartjes.
Deze kaartjes liggen vanavond voor mij klaar in het treinstation.
Maar ik vind het wel prettig als ik het bewijs van betaling enz. bij me heb. Just in case.

Door mijn ziek zijn heb ik gisteravond geen afscheid van Allison kunnen nemen en hebben we geen e-mail adressen uitgewisseld. Dat zouden we 's avonds doen.
Ik vraag aan Melissa (eigenares guesthouse) of zij het e-mail adres van Allison heeft.
Dat moet ze in haar mail terug zoeken. Dus geef ik haar mijn mail-adres die ze dan weer door kan geven aan Allison.

De Tuk Tuk om mij naar het vliegveld te brengen is er ook al, dus kan ik weer op weg.
Gelukkig dit keer niet met de bus voor ik weet niet hoeveel uur. Crossing the border, wie weet hoe lang dat dan weer duurt. En hoeveel ze extra daarvoor willen hebben.
Maar relaxed met het vliegtuig. Daar ben ik wel aan toe.

Mijn bagage is ondertussen opgelopen naar 22,5 kg. Maar dat is oke.
Dan wil ik door de controle en moet mijn schoenen uitdoen, mijn zakken leegmaken. En dan.......
Oeps! Heb ik de kamersleutel nog in mijn broekzak zitten.
Terug om te bellen. Gelukkig heb ik het visite kaartje van het guesthouse ook nog in mijn broekzak zitten.
Met mijn telefoon gaat het niet. Ik heb de sim kaart al weer omgewisseld naar de Thaise en deze doet het niet???
Pay phone met credit card blijkt ook niet te werken.
Dan naar buiten en om hulp vragen, er lopen genoeg medewerkers buiten rond.
Eentje gaat met mij mee naar een andere pay phone, maar ook deze werkt niet of we doen iets verkeerds?
Dan belt hij met zijn eigen telefoon.
Ik krijg Allison aan de lijn en ze zegt geef de sleutel maar mee aan de Tuk Tuk chauffeur, maar deze is allang weer weg iemand anders ophalen. Wat dan?
De vriendelijke meneer weet raad. Hij neemt de telefoon over en begint rad in het Cambodiaans tegen Allison te praten. Dat verstaat ze dus niet. Maar gelukkig kan hij ook Engels en er wordt afgesproken dat de sleutel bij de welkom balie neergelegd wordt en dat Allison deze laat ophalen.
Eind goed al goed.
Ik wil de vriendelijke hulp wat extra's geven. Maar dat weigert hij. Part of the job.
Ounkoen cheran. Thank you very much.
Ik ben zo blij met zijn hulp en blij dat alles goed is gekomen.
Dit is wel de 2de keer dat dit mij overkomt. In Nieuw-Zeeland is me dit ook al eens overkomen. Toen moest ik de sleutel vanuit een ander hostel in NZ terug sturen.

In het vliegtuig zit een grooote tour groep Amerikanen. Die doen in 17 dagen: Vietnam, Cambodja, Thailand, Birma. Overal 1 of 2 steden en dan weer door.
Even snuffelen aan de verschillende culturen.
Niets voor mij. Misschien later als ik het alleen niet meer kan.

De vlucht duurt 1 tot 1 1/2 uur, dus we zijn zo in Bangkok.
Tot nu toe heb ik bij de douane nog geen enkele keer controle gehad. Ik zie er ook erg eerlijk uit. Wat ik overigens ook ben!

Ik heb hier tijd zat, dus ik ga nog even iets regelen bij Eva-airways.
Met hun vlieg ik weer terug naar Amsterdam, maar ik weet niet zeker of ik mijn vlucht moet bevestigen.
De balie van Eva is gesloten, maar ook hier zeer hulpvaardige mensen, die mij verwijzen naar de check-in balies van Eva-airways.
Daar checked een meisje voor mij de vlucht en het is oke.
Mooi ook alweer geregeld en hoef ik me daar ook niet meer druk om te maken.

Zoals jullie kunnen zien heb ik nog steeds tijd over. Dus internetcafe opzoeken en dit verhaaltje nog even schrijven.

Zometeen ga ik op zoek naar een fles water, wat te eten voor onderweg en op naar het treinstation.
Daar hoop ik dat mijn kaartjes keurig netjes voor mij klaar liggen.
Dan wordt ik morgen weer heel luxe, bij de boot opgehaald door Ferry.
Thank you very much!

Niet veel spannends vandaag.
Gewoon weer een reisdagje/nachtje.

Groetjes Gerrie