finish dag 4-daagse

Vrijdag 19 juli 2013

FINISH DAG!!!!!!
Vroege start. 3 uur op. En deze keer nemen we de 2de halte. We willen geen herhaling van woensdag.
Bij de bushalte komt de Engelse dame ook aan. Met Elvis aan haar rugzak. Die is van het werk en gaat mee met medewerkers als ze iets speciaals of spannends gaan doen. En gaat dan mee op de foto.
Elvis is zo'n rubberen geplukte kip in een Elvis-outfit, compleet met kuif en bakkanbaarden.

De bus komt op tijd en we staan in de rij voor de laatste etappe.
Alleen jammer dat er altijd mensen zijn die niet achteraan in de rij willen aansluiten. Zij dringen via de zijkant voor.
Als ik daar ben ga ik daar mooi voor staan. Dit tot groot ongenoegen van een roze trut. Die nog durft te vragen of ze voor mag, omdat de andere roze trutten al door de start zijn. En dan hoeft ze ook nog niet eens te SCANNEN!!!!! Jazeker ze heeft geen polsbandje. Dus loopt ze ook nog eens ILLEGAAL!!!!!
Ja, de andere voordringers zijn het helemaal met haar eens. Dat ik een chagrijnige b... ben en dat zij positief en sportief blijven. DUH!!!!!!

Conny en ik gaan er weer een gezellig, te gek en sportief feestje van maken.
De studenten zijn weer paraat, zat en enthousiast. Ze maken een ereboog waar we doorheen gaan. Een goed begin.
In een straat waar we een andere dag ook doorheen gekomen zijn, staat een bordje dat Theo jarig is en of we voor hem willen zingen.
Alom wordt er Lang zal hij leven gezongen.
Maar wie is Theo? Op een ander bordje staat met een pijl naar boven dat Theo de man van de bordjes is

Dit is een oudere man die op de 1ste verdieping ons aanmoedigt met bordjes.
Het is weer zover. Pijn. Succes. En allerlei andere leuke, en bemoedigende bordjes. Hij is er ieder jaar ook weer bij, horen wij van de ervaren 4-dagers. De hele stad is bezig met de 4-daagse.
If you can't beat them join them. Or leave the city. Andere opties zijn er niet.

Verder onderweg is het wat tam. Ook onder de wandelaars.
Maar af en toe duikt Elvis op. Gezellig.
We hebben ook een heel lang stuk zonder supporters. Over een lange dijk. En het is warm. Conny en ik houden de moed erin. En vooral de lol.
We kletsen ook regelmatig met de andere wandelaars. Wordt het toch nog gezellig.

Na de lange dijk komt een heeeele lange brug. We horen de auto's en vrachtauto's regelmatig toeteren als ze langs de rijen wandelaars rijden.
Wij zwaaien ook uitbundig naar de langskomende auto's en er wordt regelmatig getoeterd en gezwaaid door de inzittenden. Als ze ook maar op de weg blijven letten.
Aan de andere kant rijdt een auto waar de rook achter uitkomt. En dan een klap en een andere auto rijdt er achterop. Gelukkig niet al te hard.
Maar binnen een mum van tijd is er een file gevormd.
Wat zij ik nou?? OPLETTEN waar je rijdt!!!

Conny en ik gaan voorspoedig. Ondertussen ook contact met Thea en Willy gehad. Zij zitten op tribune nr. 2 na de bocht. Al sinds 11:00 uur. Waar zijn nog wel een aantal uren daar vandaan. Maar Thea en Willy zitten daar wel goed.

We moeten nog 15 km en ik begin het moeilijk te krijgen. Pijn in de rug en de voeten. Maar dat is minder erg dan andere lopers die voorbij komen strompelen. Opgeven is geen optie, voor geen van ons.
Dus de ene voet voor de andere en door.

Eindelijke de Villa Gladiola. Maar dan ben je er nog lang niet. Die is eindeloos lang.
Grote smurf is het nog ver? Nee, smurfje we zijn er bijna.
Grote smurf is het nog ver? Nee, smurfje we zijn er bijna.
Grote smurf is het nog ver? JA, HET IS NOG HEEL VER!!!!
Grapje van Conny. Nog 7 km te gaan.

Maar we worden ingehaald door onze eigen supporters.
Conny onderweg door haar man en 2 dochters, en onderweg door een vriendin. En in Nijmegen staan collegae.
En voor mij zijn er in Nijmegen Thea en Willy.
Dat worden de kersen op de taart.

Helaas voor Conny krijgt ze pas laat goed contact met haar supporters en we zijn haar gezin allang voorbij, en haar vriendin waarschijnlijk ook.
En haar collegae waren er vanochtend al en zijn maar weer naar huis gegaan, want het duurde te lang. Balen.
De positieve Conny heeft het er moeilijk mee.
Dan maar met z'n tweeën en de rest van de supporters een feestje bouwen.
Want de Villa Gladiola is één groot feest.
En dan hoor ik de doedelzakken. Die marcheren voor ons. Dan trek ik toch nog een sprintje om ze voor te komen. Het is een heel regiment met doedelzakspelers en trommelaars. Prachtig! Daar krijg je weer energie van.

Dan splitsen de groepen zich van ons af. Moeten we het weer alleen doen.
Maar nu zijn we er echt bijna. We lopen langs een juichende menigte. En dan komen de tribunes in zicht. We zijn er bijna, we zijn er bijna!!
Ik probeer Thea te bellen, maar krijg geen contact.
Bij de 2de hoge tribune blijven we staan zwaaien en springen en kijken. Geen Thea en Willy. Verder langs de lage tribunes. Bij elke lage tribune blijven we staan en zwaaien. Weer geen Thea en Willy.
Dan komen we een medewerkster tegen en vragen bij welke tribune we nu zijn. nr.8. Waar is 2 dan. een stuk terug.

Conny en ik zijn moe, hebben het warm en lopen maar door naar de finish en ons kruisje. Want die gaan we wel halen. Om ongeveer 5;15 uur hebben wij ons kruisje.
Telefoonverbindingen zijn overbelast en ik krijg geen contact.
Dan over het hek terug de route op en langs de tribunes. Geen geluk. BALEN!!!
Dan maar naar het busstation lopen. Daar belt Thea mij. Zij zitten nog
steeds op de tribune op onze doorkomst te wachten.

Wat voor ons de kersen op de taart moesten worden, is uitgelopen op het inzakken van de taart. Een hele anti-climax.
Maar we hebben de koninklijke onderscheiding. ONS KRUISJE!!!!

Terug naar Aïsha om onze koffers te halen. En daar wacht het gezin van Conny met gladiolen voor haar.
Ook Lydeke komt aan met haar kruisje. Conny en Lydeke gaan volgend jaar weer lopen en mogen ook weer bij Aïsha logeren.
Ik moet van Conny volgend jaar Peru maar laten schieten en weer mee met de 4-daagse. Ik dacht het niet!

Thea gebeld of we zo gezamenlijk nog een hapje kunnen eten. Hebben ze al gegeten. Dan maar meteen met de trein naar huis.
Met z'n drietjes is dat in ieder geval gezelliger. Pas om een uur of 9 zijn we in Helmond. En als we uitstappen realiseer ik me dat ik vergeten was een treinkaartje te kopen. Gelukkig hebben we geen controle gehad.
Thea haalt de auto en brengt me naar de voordeur. Ik heb genoeg gelopen.

Lekker uitslapen morgenochtend.
Groetjes Gerrie