4de dag Lima

Dinsdag 15-7-2014

Gisteravond heb ik Cecilia en Priscilla ook drop laten proeven. Ze wisten niet hoe gauw ze het uit moesten spuwen. Muy diferente.

Vanochtend was ik mooi op tijd uit mijn bed. Vol goede zin naar de school.
Vandaag wel een moeilijke les met qué en cúal. Lijkt zo simpel maar is best moeilijk.

Na de les met een Amerikaan Sean gesproken die een beetje Nederlans spreekt en goed verstaat. Hij heeft 4 jaar in Den Haag gewoond.
Hij moet nog cavia eten, ik ook. Ik stel voor om gezamenlijk te gaan lunchen.
De school zoekt voor ons een goed restaurant hiervoor op.
We wachten nog een half uur op Johannes, een Duitser, om te vragen of hij ook mee wil gaan.
Johannes heeft nog een half uur nodig op de computer, ondertussen is het al 1 uur. En Sean krijgt allerlei berichtjes dus komt het nu toch niet zo goed uit.
We spreken af om dit morgen te doen. Als er niks tussenkomt.
Anders ga ik mooi alleen cavia eten.

Dus voor vandaag verandering van de plannen. Ipv naar 2 museums, wordt dat morgen, want het restaurant is daar in de buurt.
Dan ga ik vandaag maar naar het strand en daar lunchen.
Eerst naar huis om een andere broek en mijn waterproof schoenen aan te doen.
En bij een fruitstalletje nog 2 Granadillas (soort passievrucht) en een mango kopen.
Omdat ik erg weinig oefening heb hier, ga ik met de trap naar boven.
Cecilia woont op de 14de verdieping. Goede oefening voor de Camino del Inca.

Met de kaart in de hand wandel ik naar het strand en ik wilde eigenlijk in de mall op de klif eten. Maar dan zie ik een pier met gebouwtjes erop. Daar is vast ook wel een restaurantje.

Alleen hoe kom ik vanaf de kliffen op het strand? Ik zie zo direct geen trap od.
Terwijl ik verdwaasd rondkijk komt er een Peruaan naar mij toe en vraagt of ik naar beneden naar het strand wil. Si!
Hij loopt met mij mee naar de afdaling. Hij moet ook naar beneden, dus we praten wat. Waar kom je vandaan? Hoe heet je? Hij heet ????? weet ik niet meer. Aangenaam kennis te maken. En ik wil hem een hand geven.
Nee er moet gekust worden. En ik kom er niet af met 1 kus. Het hoort 2x volgens hem.
Hij gaat naar een demonstratie tegen de oorlog in Palestina, en vooral voor de kinderen daar. Of ik geinteresseerd ben om mee te gaan?
No.
Hoelang ben ik al in Peru, en vind ik Peru leuk? Reis ik alleen?
NO, zeg ik vlot en grupo.
En of ik salsa leuk vind. Hij geeft salsa les en kan me en mis amigas salsa les geven.
Onderaan de trap scheiden onze wegen. Vind ik niet erg hoor!

Op de pier is een groot, chique restaurant. Dus ik maak alleen gebruik van het toilet, waarbij de toiletdame de deur voor mij opendoet. En na het handen wassen mij een handdoekje aanreikt.
Hier geen lunch.

Ik ben nu toch op het strand. Dus effe pootje baden in de Atlantische Oceaan. Het water is niet zo koud als ik verwacht had.
Maar een lange wandeling over het strand, zoals ik wilde, zit er niet in.
Het is één en al kiezels en mijn schoenen zitten meteen vol steentjes. Dat is geen doen.

Terug naar boven dan maar weer. En ondertussen is het al half 3. En bij een kraampje bovenaan de klif staat een o zo verleidelijke stuk chocoladetaart in de vitrine.
Ik ga hiervoor. En tegelijk kan ik mijn huiswerk maken.

Tja wat zal ik nu eens gaan doen. Er staat een touristbus. De Mirarbus, wat volgens mij de hop on, hop off bus is. Maar ik kan daar niet opstappen. Ik kan een ticket in het Kennedy park kopen.
Op weg dus.

Daar blijkt dat je inderdaad tickets voor deze bus kunt kopen, maar het is geen hop on, hop off bus. Maar een tourbus, waarbij je uit verschillende tours kunt kiezen.
Dat gaat het ook niet worden. Wat dan?

Toch maar wandelen naar Huaca Pecilana (ruïnes) waar ik zou gaan lunchen.
Onderweg bedenkt ik me dat het toch al wel laat is om dat nog heen en terug te doen. Dus ik draai weer om.
Dan zie ik aan de overkant winkels met Peruaanse handscraft. Daar maar even rondneuzen.
Ze hebben de geijkte touristenspullen. Ook grote sjaals en poncho's.
In 1 winkel hebben ze leuke poncho's, het model zoals wij ze ook hebben.En ze zijn erg duur.
Verder kijkend vind ik de rechthoekige ponchos. Iets voordeliger. En natuurlijk krijg ik een lagere prijs na afdingen.
En dan heb ik waarschijnlijk nog te veel betaald.

Ik ben nu ook vlakbij het chocolade museum. Dus een chocolaatje met chili halen, zodat ik deze ook kan proeven. Het pikante valt heus mee. Het is wel pikant, maar zooo pikant als Cecilia en Priscilla het deden voorkomen. Echt niet. Ik heb wel liever gewoon chocolade met iets anders erin.

Op mijn gemakje wandel ik weer naar "huis" en duik bij de Frutas grande weer naar binnen. Een andere combinatie sapje proberen.
En dan weer met de trap naar boven.
Cecilia is nog niet thuis. Mooi tijd om op mijn gemakje dit verslag te schrijven.
Ondertussen is het half 9, en er is nog geen Cecilia. We hadden om 8 uur afgesproken om te gaan eten. Ik heb ondertussen wel honger, en ik hoop dat er niets met Cecilia is gebeurd. Ik heb namelijk ook geen berichtje gehad. En geen antwoord op mijn berichtje.

Ik kan niet anders dan afwachten. Nog een half uur en dan ga ik de straat op om wat te eten te scoren.

Saludos Gerrie

Daar is Cecilia. Lang gewerkt. Naar 2 winkels geweest om naar lampen te kijken. En heel veel verkeer op de weg.
Maar ze gaat toch nog koken. Het gerecht is muy rapido.

Hasta manana