Van Lima naar Pisco

Zaterdag 19 juli 2014

Hola allemaal

Vandaag is de eerste reisdag van mijn rondreis. Om 7:15 uur opstaan. En om 8:00 uur vertrekken.
Ons hostel Mamipanchi in Lima is een gezellige minihacienda. Maar het is alweer tijd om deze te verlaten.
We rijden langs de kust over de PanAmerica-route. Een route die loopt van het zuiden naar het noorden langs de westkust.
Ellen als je dit leest, ik heb al een stukje gedaan en het is woestijn en nederzettingen langs de weg.
Hoe verder we van het centrum rijden, hoe armoediger de wijken worden.
Waar geen wijken meer zijn, staan her en der enkele huisjes. Of er is een stuk woestijn afgezet met een hek of paaltjes. Er is dan nog geen electricieit en water. Als er al meerdere huisjes staan komt er electriciteit en water komt nog veel later. Zo ontstaan er steeds meer nieuwe wijken.
Als je zo een stuk land claimt en dat een paar jaar aanhoudt. Is het uiteindelijk van jou. Mits je de juiste politici je stem geeft.

Zo kun je een bedrijf starten zonder dat de grond jou veel geld kost.
Een beetje altijd voor de politici.

Ik wist dat er in Peru woestijn was, maar ik had me niet gerealiseerd dat dit langs de hele westkust zo is. Het is geen hete woestijn omdat er koele lucht vanuit de oceaan wordt aangevoerd.
Maar het is wel een erg droge streek.

Bij een haventje gaan we lunchen. Bij het strand. Een echt ZANDSTRAND!! Op het strand zijn veel pelikanen die gewend zijn aan mensen en gevoerd te worden. Voor 1 sol wordt zo'n pelikaan op een muurtje gelokt en kun je ermee op de foto.
Maar op het strand zijn ze ook vlakbij je, dus foto's maken lukt zo ook wel.

Ik neem een heerlijke rijstschotel met zeevruchten. Heel erg lekker. En een groot glas vitamientjes
De ober vraagt uiteraard waar we vandaan komen. Oh Holandes.
Naranja en hij wijst op zijn fel oranje-schort. Hij is er goed voor gekleed.
Wij willen allemaal apart afrekenen. Dat kan.
Hij komt met een grote calculator om alles apart op te tellen. En om het wisselgeld uit te rekenen.
Hij is heel vriendelijk. Maar rekenen kan hij echt niet.
Wel weet hij aan het eind wat er aan fooi is overgebleven.

Vlakbij de bus zit een groep vrouwen, die zelf bonbons hebben gemaakt. Die je uiteraard kunt kopen. Lekker als toetje.
Ik wil 1 doosje kopen. 10 sol. Maar voor 25 sol heb ik 3 doosjes. Dat hoef ik niet.
Maar misschien kan ik dit gezamenlijk met iemand anders uit de groep doen. Dat vind een andere dame niet leuk. Jij bent haar klant. Zij is mijn klant, niet van mij afpikken hé? Ze zegt het niet boos en er wordt vriendelijk bij gelachen. Maar okay. Ik snap het wel.
Okay. Nieuw aanbod. 2 doosjes + een zakje extra voor 20 sol.
Het andere vrouwtje zegt. Maar zij bebe. Zij is in verwachting.
Nou okay. Para el bebe.
Wij denken dat aan het eind van de dag de opbrengst wordt verdeeld.
Wat een goed iets is.

Dan gaan we naar een schiereiland dat uitgeroepen is tot nationaal natuurpark. 65% oceaan en 35% land.
Dit is woestijn waar niet opgebouwd is. Echt een kaal landschap, maar erg mooi hoe de zon op de heuvels schijnt en de kust zijn kliffen.
Het is geen hete woestijn, alleen maar droog
We lopen eerst een hoge heuvel op om van het uitzicht te genieten.
Ik maak met mijn fotocamera een panoramafilmpje. Maar helaas, ik krijg deze 's avonds in het hotel niet doorverzonden via WhatsApp. Jammer!!!

We dalen af naar een klein strandje en Marcel onze geoloog/gids legt ons wat uit over de aardverschuivingen.
Zuid-Amerika ligt op een aardschol die constant in beweging is en kleine, middel en grote aardbevingen veroorzaakt.
Het is hier heerlijk rustig en ik kan genieten van de ruising van de branding.

Tijd voor wat te drinken. Ik begin al Fata Morgana's te zien van de dorst.
We gaan op weg naar een klein visserhaventje voor een drankje.
Maar eerst moeten we langs dode vogels en dode zeeleeuwen lopen. Waaraan de gieren zich te goed doen. Goede opruiming

Hier schijnen ze een zeer goede Pisco sour te schenken. Ze hebben er zelfs een prijs mee gewonnen. Dat zullen we dan eens proeven. Deze is niet zo zuur, wat ik veel lekkerder vind. Maar ik denk dat het origineel zuurder is.

Ondertussen proberen hier de pelikanen in de keuken te komen. Eentje is al op de drempel. Maar verder komt hij niet. Hij wordt wegggejaagd.
Omdat wij steeds foto's maken van de pelikanen gooit de dame in de keuken wat visafval naar de vogels. Ja zo blijven ze natuurlijk komen.

Dan gaan we naar Pisco waar ons hotel is. Ze hebben zelfs een zwembad!!! Het is half 7 en om half 8 is het eten. Tijd voor een verfrissend zwempartijtje.
Want dat is het. Het water is KOUD!!!! Volgens mij kouder dan de Pacific Ocean.
Oh ja. Muy grande FOUT. Ik stond een paar dagen geleden niet met mijn pootjes in de Atlantische Oceaan. Maar in de Pacifische Oceaan.
Maar goed het zwembad. In beweging blijven dan is het wel te doen. En daarna een heerlijke warme douche.
Daar knapt een mens van op.

We eten in het hotel. Geweldig eten is het niet. Maar ach het vult. En we hebben vanmiddag wel een heerlijke lunch gehad.
En het glas sap is wel muy grande, van heerlijk verse papaya en sinaasappel.

Het is nog niet laat, maar wel tijd om te gaan slapen.
Als het lukt. Want dan denk je dat Paco veel blaft.
Echt niet. Hier zijn 2 honden continu aan het blaffen. Dus misschien doe ik mijn oordopjes wel in.
Of toch maar niet. Want het is vakantie, dus morgen vroeg op. Om half 6.
Om 7 uur vertrekken.

Buenos noches
Gerrie