Nazca

Maandag 21 juli 2014

Josanne. Het eten is heerlijk en ik heb nog nergens last van gehad.
Geen salades eten, alleen maar water uit flesjes en hopen dat de mensen die het eten bereiden goede hygiëne toepassen.
Maar tot nu toe gaat het prima.

Thea. Ja ik geniet weer met volle teugen. Er zijn zoveel mooie plaatsen op deze wereld. Ook binnen Europa en in Nederland.
Maar zolang ik gezond ben van lijf en leden en verstand (un poco) maak ik eerst de lange en moeilijke reizen.

Hola juntos

Ons hotel heet Don Agucho Hostal.
Vandaag kunnen we uitslapen, om 9 uur worden we opgehaald door de bus. Half 8 opstaan, niet verkeerd.
Heerlijk geslapen. Alleen jammer dat de jugo (sap) hier met banaan is.
Geen sapje voor mij vanochtend.

Onderweg pikken we de gids op. Zij is redelijk goed te verstaan in het Engels.
We gaan eerst op weg naar een eeuwen oude begraafplaats. Onderweg moeten we uitkijken naar gronduiltjes???? (burrowing owls)
Deze graven holen in de grond, en gaan overdag als het niet te heet is zonnebaden. Zodra het te heet wordt verdwijnen ze weer ondergronds in hun koele holletje.
En we hebben geluk we zien een paartje zitten. De bus wordt stilgezet, maar er mag niemand uit en we moeten stil zijn.
Hans heeft de grootste........ lens dus die mag de foto's maken. Ik neem alle natuurfoto's wel van hem.

We gaan in deze vallei. Valle las Trancas naar de necropolis (begraafplaats) van de Chauchilla stam. Pre-Inca.

Hier zijn vroeger veel graven leeggeroofd, zeker in tijden van droogte. Om toch geld te hebben voor eten ed. Dit gebeurt hedendaags ook nog wel.
Het ging vooral om de keramieken voorwerpen, die zijn heel veel waard.
Ze hebben er nu een museumplaats van gemaakt. En enkele graftombes zijn open, zodat je kunt zien hoe de mensen begraven werden.ee
Het is een grote vlakte waar honderden tombes zijn. Een aantal zijn er gerestaureerd. Een groot aantal is volgewaaid met zand na leeggeroofd te zijn, hier zie je ondiepe kuilen in de bodem.
En verder zijn er natuurlijk nog heel veel onontdekte graven.
Overal op deze vlakte zie je ook losse botjes, scherven keramiek en verweerde stukken katoen afkomstig van geopende graven.

Volgens deze mensen en de andere volkeren in Zuid-Amerika zijn er 3 rijken.
Het hemelse rijk. Symbool hiervan zijn de vogels.
Metropolis het aardse rijk. Symbool hiervan zijn de katachtigen
Necropolis het dodenrijk. Symbool hiervan zijn de slangen
Ze werden in de zittende positie gezet, en dan in de zon uitgedroogd.
Ze werden met doeken omwikkeld, in deze vallei met simpele katoenen doeken. Het was een agrarisch volk.
Ze werden met hun gezicht naar het oosten in het graf geplaatst.
Bij ze in de graftombe werden gaven neergelegd voor hun volgende leven. Keramieken potten met eten en drinken, werktuigen ed.
Ieder jaar op dodendag (in veel plaatsen in Zuid-Amerika) werden ze uit hun graven gehaald en door hun familie meegedragen en geëerd. En daarna met nieuwe doeken omwikkeld en terug in hun graftombe geplaatst.
Dit was een feestelijke gebeurtenis.
De tombes zijn familiegraven en werden gemarkeerd met een gekleurd stokje.
De hond en de uil zijn belangrijke dieren voor de doden, zij zijn de gidsen/begeleiders van de doden.

Het viel op dat de mummies ontzettend lang haar hebben. Dit kwam door het eten van zoete aardappelen, dit is een natuurlijk middel voor gezond haar.
Op de begraafplaats staat een oude boom die nu groene blaadjes heeft. Normaal heeft deze dat niet. Dit is het gevolg van el Nino en betekent dus dat er meer water in de grond zit.

Vervolgens zijn we naar de Aquaducten van Cantalloc gegaan.
In een tijd van een super El Nino was er hevige regenval in de Andes (hoge gebieden), en het gebied stoomde over,en waren de vissen verdwenen, omdat door el Nino de zee te warm werd en de vissen wegtrokken.
De volken trokken naar het middengebied, wat ook woestijn is en moesten middelen vinden om hun gewassen te irrigeren.
Er zijn hier veel ondergrondse rivieren en bronnen.
Om aan dit water te komen en te transporteren hadden ze een ingenieus systeem bedacht van irrigatiekanalen en opvangbekkens.
Ze hadden open en gesloten kanalen, De gesloten om het water zuiver te houden en er was minder verdamping.
Deze kanalen varieerden in breedte om de snelheid van het water te controleren. Stukken van 70 cm breed, een stuk van 80 cm breed, een stuk van 90 cm breed, dan weer 80 cm, 70 cm, 80 cm enz.
Bij de dichte kanalen waren er om de 20 m onderhoudsgaten. Deze waren het grootste deel van het jaar gesloten, om te verkomen dat er vervuiling in kwam of dode dieren.
In de droge perioden werden de kanalen schoongemaakt van planten en andere vervuiling.

Vervolgens gaan we naar een traditionele keramiek werkplaats.
Deze is van Jenny Calle. Deze manier van keramiek maken wordt alleen nog maar door haar familie gedaan. Via overlevering hebben ze dit geleerd.
Met 9 broers en zussen runnen ze verschillende van deze keramiek werkplaatsen. En geven ook demonstraties, waarbij een paar mensen mee mogen doen.
Ik moest natuurlijk eerst weer plassen en toen waren deze plaatsen al vergeven. Jammer.
Natuurlijk heb ik van het hele proces foto's gemaakt. Want ik wil inderdaad ook zo'n potje maken. Met mijn eigen beschildering.
Ik heb ook foto's gemaakt van verschillende voorwerpen en beschilderingen als inspiratie
En natuurlijk heb ik een potje gekocht voor in de serre.

Ondertussen is het bijna 2 uur en we worden bij ons hotel afgezet. Het duurt nog tot half 3 voor de bus van het vliegveld komt.
Tijd om te lunchen. In het hotel nemen we allemaal een sandwich en een lekker groot glas verse jugo de naranja. (sinaasappelsap)

Het busje komt ons ophalen. En we moeten onze paspoorten bij ons hebben. Guess who forgot the pasport?????
Not me! Maar Hans, die lag nog in onze bus. Marcel pleegt een telefoontje met de buschauffeur en onderweg pikt hij zijn paspoort op.
Op het vliegveld worden we ingedeeld qua gewicht, wij zijn gisteren allemaal gewogen bij het reserveren.
Ook hebben we een gereduceerde prijs. Want op de tekst stond 120 dollar, en wij betaalden 90 dollar.
Dit komt volgens Marcel omdat de prijs variëerd afhankelijk van de weersomstandigheden/vraag.
Als het slecht weer is geweest is er een run op tickets zodra het weer beter wordt. En dan zijn ze ook duurder.
Wij mazzel.

Het is een klein vliegveldje, maar we moeten eerst inchecken met paspoort. En de luchthavenbelasting betalen. Geen bagage mee op de vlucht. Omdat er ooit eens een vliegtuigje gekaapt is en naar de Amazone gedirigeerd.
Uiteraard gaan we ook door een metaaldetector. En dan mogen we naar onze Cessna lopen. Daar wordt nog een foto gemaakt bij het vliegveld.
En dan nog even wachten en dan kunnen we gaan.
Het is een strak schema van vliegtuigjes die opstijgen en landen. En allemaal volgens ze natuurlijk dezelfde route.

Er was een tijd dat men met z'n drieën naast elkaar in zo'n vliegtuigje zat en de middelste dus amper iets kon zien. Dat is nu verbeterd. GELUKKIG
Ik mag met de 1ste shift van onze groep mee. Met Liliane, Astrid en Hans.
En het vliegtuig zal een keer linksom en een keer rechtsom de figuren draaien. Zodat je het allemaal goed kunt zien.
We krijgen allemaal een koptelefoon op, zodat de piloot ons kan waarschuwen wanneer we weer bij welk figuur komen/zijn.

Het landschap is al spectaculair en op de vlakte lopen de latere lijnen kilometers kaarsrecht door elkaar. Met her en der grote geometrische vlakken. Imponerend om te zien.
Ik heb even moeite om het eerste figuur te ontdekken. Astrid wijst het me aan. Aha!! Nu weet ik waar ik op moet letten.
Het is indrukwekkend als je weet hoe de dimensies zijn.
Echt bijzonder. Ik vind het ook bijzonder dat ik dit met mijn eigen ogen kan zien.

Astrikd ook tot na de spin, dan moet ze een souvenirtje achterlaten.
Hierna volgt Hans, als dat bij hem maar niet te lang gaat duren, want hij moet mooie foto's voor ons, voor mij in ieder geval maken. Dat is het nadeel van een klein cameraatje en zon. Je ziet niks op het display.
Ik ga gewoon genieten van het uitzicht.
Even later volgt Liliane ook. Ik voel wel un poco misselijkheid, maar dat is te verwaarlozen.
Het vliegtuigje maakt ook steeds rondjes naar één of de andere kant hangend.

De 2de shift van onze groep is ook al weg. Dit zijn Jeanette, Charle, Anne en Luuc.
Loes heeft heel erg pech want zij is nummer 9 en moet alleen met een andere groep gaan vliegen. En ze weet nog niet hoe laat.
Ik heb wel met haar te doen. That sucks!!!
Aan de andere kant ben ik wel heel blij dat ik het niet ben.
De andere 3 besluiten met het busje al terug te gaan naar het hotel maar ik zeg dat ik dan wel op Loes blijf wachten tot zij klaar is.
Loes zegt dat het niet hoeft, omdat ze nog geen idee heeft wanneer ze de lucht in gaat.
Dan ga ik inderdaad ook liever terug naar het hotel, kan ik vast het verslag schrijven.
Want ik heb vandaag weer zat te vertellen.

Bij het hotel is ook een zwembadje en het is ook lekker om zo meteen even wat te gaan zwemmen. Dat vinden Hans en Astrid ook wel. Na uitgeziekt te zijn dan.
Maar helaas. In dit hotel is ook Djozer met reizen met kinderen neergestreken en die hebben een reuze lol in het zwembad. Dat ze gelijk hebben.
Dus hierbij mijn avonturen van vandaag. Mooi op tijd klaar.
Hoef ik dat straks na het eten niet meer te doen. Want ik wil heel vroeg naar bed.
Morgen moet ik om half 5 opstaan. We vertrekken dan naar Araquipa.

Dus ik stop ermee. Omkleden voor la cena (het diner) en daarna meteen naar bed.

Hasta manana
Gerrie