Van Puno naar Cusco
Door: Gerrie
03 Augustus 2014 | Peru, Cuzco
Hola juntos
Om 6:00 uur schrik ik wakker. Ik had de wekker op half 6 gezet, maar er is vannacht iets misgegaan met de telefoon. Ipv data verbinding verbreken heb ik de hele telefoon uitgezet en daarmee ook de wekker. Denk ik.
Snel inpakken, ontbijten en 6:45 uur vertrekken. Weer een reisdag. Als je wat van een land wilt zien, zit je ook regelmatig in de bus.
Vandaag vind ik dat niet zo erg. Ben moe en ben eigenlijk toe aan een vrije dag.
We stoppen als eerste in Silustani. Dit is een heuvel waarop verschillende Chulpas (tombes) staan. Vanaf pre-Inca t/m Inca
De eerste tombes waren zeer eenvoudig, overdekt met een heuveltje aarde. Of gemarkeerd met een steen. Later werd een cirkel gevormd met een middensteen. Hieronder bevond zich dan een tombe.
Daarna is men chulpas gaan bouwen. Chulpa tipo Iglu. Een iglo-achtige tombe met een opening naar het oosten.
Daarna werden er ronde torens gebouwd
En de Inca’s bouwden ook ronde torens maar dan met een binnen toren met kleine stenen opgestapeld. En een prachtige buitenmuur met grote blokken precies passende stenen. Hele knappe bouwwerken.
Ik wil in één van de torens binnen kijken en kruip de ingang in. En ik word dan rap teruggefloten door een medewerker. Het is niet de bedoeling dat je er inkruipt. Disculpe (sorry)
Beneden bij het meer staat een vrouw die de slinger demonstreert. Ze kan een steen op deze manier heel ver weg gooien.
In het winkeltje koop ik wat water en daar hangt een geborduurd kleedje ala Uros. Ik vraag hoeveel dit kost 30 soles. En op het rieteiland is er 80 soles voor betaald. Net als mijn kussensloopjes.
Echt 2x te veel. Ik wist het!!!!! De kunst van het onderhandelen is dat je hun het vel niet over de oren trekt, maar zij ons ook niet. Ik kan beter alleen onderhandelen.
Dan rijden we verder naar Pucara. Dit is bekend om zijn keramiek. Vooral de beschilderde stieren. Dit is het symbool van vruchtbaarheid en voorspoed. Voor de Inca's waren dit de lama’s.
Op veel huizen en boerderijen staan beschilderde keramische stieren = Toritos de Pucara. Dit zijn de eenvoudige exemplaren, omdat het voor de kids een sport is om met een katapult de stieren kapot te schieten. In huis staan de prachtig beschilderde exemplaren
In Pucara was de Tiwanaku cultuur in ontwikkeling. Dit is een pre-Inca cultuur van ongeveer 600 voor Chr. Tot ongeveer 500 na Chr. Net als vele volkeren in de oudheid hadden zij ook mensenoffers. En worden er vaak beelden aangetroffen met trofee hoofden van hun vijanden.
Dan moeten we weer een hoge pas over, deze is 4335 m. hoog. Hier kun je uiteraard weer allerlei souvenirs kopen. Ik zie een prachtig alpaca kleed met een mooie afbeelding. Maar dat is weer een groot ding, en waar moet ik het in huis laten? Geen idee
Ik loop alle kraampjes af en iedereen heeft hetzelfde. Marcel geeft aan dat hij wel mee wil onderhandelen over de prijs van de alpaca-kleden.
Verderop zie ik kleine ronde kleedjes met afbeeldingen van een alpaca. Ik twijfel of ik die mee zal nemen. De prijs is ondertussen gezakt van 2 voor 100 naar 2 voor 80 en als ik wegloop roept de verkoopster 35 sol per stuk
Maar waar moet ik dat nou weer laten? Dan bedenk ik me dat Esther en Sandra dit misschien wel leuk vinden. Als het niet te veel kost kan ik ze nog wel meenemen.
Bij een andere kraam waar Marcel al met de verkoper heeft staan praten zijn ook van deze zelfde kleedjes. Cuanta cuesta? (hoe duur?) 2 voor 90, vind ik teveel. 2 vooir 80. Marcel en anderen van de groep vinden dit absoluut niet te veel. Dat is toch niet veel Gerrie?
Maar ik heb een ander bod liggen. Dus ik ga terug naar de andere kraam. Roept de meneer 2 voor 75.
Bij de ander aangekomen krijg ik van de vrouw een bod van 2 voor 60. Ik wil 2 voor 40. Het wordt 2 voor 50, wat ik wilde. Zie je moet mij alleen laten onderhandelen. Ik blij, zij blij. ALLEBEI BLIJ dat is het doel van onderhandelen.
Liliane maakt me uit voor ouwe jood!!! En als je veel te veel betaald wat ben je dan?
Doorrijden naar de lunch, het is ondertussen bijna 2 uur. Een lunch buffet. Het eten is hier prima en lekker, maar weinig gevarieerd. Je kunt nergens lekkerder eten dan in Azië, dat geldt tenminste voor mij.
Dan gaan we naar een archeologisch park van Raqchi. Dit is een Inca complex met resten van een hele grote Incatempel (Tempel van Wiraqocha). Huizen en ronde opslagschuren.
De Inca architectuur is zo ontworpen dat het aardbevingen kon doorstaan. Alles heeft een trapezium vorm. De muren van de huizen, de ramen en deuren. Hierdoor waren de gebouwen beter bestand tegen aardbevingen. Slimme jongens die Inca’s.
Grappig is dat dit een archeologisch park is, maar dat de stukjes land binnen het complex voor landbouw en veeteelt wordt gebruikt. Ik zie 3 hele oude mensjes en 2 koeien rondscharrelen.
Dan gaan we echt door naar Cusco, de voormalige hoofdstad van de Inca’s. We zijn nog op tijd om bij daglicht één toegangspoort naar Cusco te zien. Weer een immens gebouw.
Hoe zijn de Inca’s ten val gekomen?
Voordat de Spanjaarden als conquestadores kwamen, waren ze al 2x in Zuid-Amerika geweest en hadden al Europeesche ziektes achter gelaten. Waar de Inca’s geen afweer voor hadden.
Toen de Spanjaarden voor de 3de en definitieve keer terugkwamen, was de helft van de indianen al gestorven aan deze ziektes. Vooral aan de pokken.
Spanje heeft ook heel veel geluk gehad. Want in die tijd was er een burgeroorlog tussen 2 broers/konings van de Inca’s.
En de Inca’s waren zelf veroveraars en meerdere volkeren die ze veroverd hadden haatten de Inca’s en vochten met de Spanjaarden tegen de Inca’s. Met de beloften van de Spanjaarden dat ze hun eigen souvereiniteit terug zouden krijgen. Wat loze beloftes bleken te zijn.
In plaats daarvan werden de indianen gedwongen om als slaven in de mijnen te werken, zodat de Spanjaarden zich konden verrijken met de bodemschatten van Zuid-Amerika.
Zover het geschiedenislesje.
We zijn in Cusco en we logeren in het Amerindia Hotel.
Om half 9 gaan we eindelijk eten. En we gaan eten in een heel trendy restaurant dat The Fallen Angel heet. Met de gekste tekeningen en inrichtingen. Er is deze avond ook een DJ aanwezig, wat niet fijn is, want het is geen muziek waar ik of de grote meerderheid van de groep van houdt. Bovendien staat de muziek uiteraard te hard, kunnen elkaar moeilijk verstaan. En tot overmaat van ramp tocht het gigantisch waar wij zitten.
Ik ga eens de verschillende ruimtes bekijken, want de één is nog bizarder dan de ander.
Als ik terugkom is de groep verhuist naar de rode kamer, weg uit de tocht.
Een deel van de groep zit op een ouderwets bed met koperen spijlen vol met plastic zwarte en rode opblaas harten. De tafel is een badkuip met goudvissen en plantjes erin en met een glazen plaat erop.
Misschien een idee als ik mijn bad wegdoe? Aan het plafond hangen roze biggetjes met vleugeltjes.
Het eten daarentegen is héérlijk.
Maar het is wel laat ondertussen en ik wil slapen
Hasta manama Gerrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley