Van Istanbul naar Mierlo

Dag 37Zaterdag 25 maart

Dan schrik ik wakker om half 3, weet even niet waar ik ben. Oh ja, hotel Istanbul.

5 uur pick up. Wekker zetten op 4 uur.

Genoeg tijd om ook nog een kopje thee te zetten.

Om half 5 krijg ik een wake up call. Ben allang wakker.

3 grote bussen staan er klaar. Vertrekken maar. Niet dus. Hotel meneer gaat van bus naar bus en roept een aantal namen af. Mensen die er nog niet zijn, of vergeten sleutel af te geven?????

Om half 6 Vertrekken we.

Mooi op tijd op vliegveld.

Door de security check.

Het spreekwoord van de ezel en de steen geldt niet voor mij. Heb ik toch WEER de zonnebrandcrème in mijn handbagage gestopt.Dom, dom, dom.

Dan naar de helpdesk voor een gratis ontbijtbon

Het zijn allemaal fast food restaurants. Liever Subway gehad

Nu krijg ik gebakken aardappels vegetarische pizzapunt. En ice tea.

Naar de gate, Er is nog niemand en geen stoelen,dus ga ik maar alvast vooraan in de rij staan.

Ik zit achterin het vliegtuig.

We vertrekken op tijd. En landen veilig op Schiphol.

Om circa 11 uur sta ik bij de bagageband.

De bagageband duurt laaaaaaang, toch maar even bij afwijkende bagage kijken. Nope.

Misschien ligt mijn rugzak nog wel in Istanbul?? Alhoewel de 2 meiden die gisteren dezelfde aansluiting hebben gemist, wel hun koffer hebben.

Er komt net een bericht door, dat er nog 3 containers onderweg zijn met de bagage.

Ach germ dat ENE manneke die al die koffers moet verjouwen. Dat stel ik me nu voor met personeels tekort. Bij elk vliegtuig staat één manneke die al die koffers moet lossen en op de band moet gooien.

Zooooo'n zwaar werk, na elke karrenvracht verplicht koffiepauze.

Rond 12:15 uur heb ik mijn bagage.

Door naar de trein. In Geldermalsen word ik opgehaald door de moeder van Desiree.Kopje thee en vertellen.

Dan met de auto naar Helmond. Dopi ophalen. EN net zo belangrijk, vrienden weer zien. Mag blijven eten. Zooo lekker en lief.

Dan nog niet naar huis. Nichtje viert haar verjaardag en als ik nu eerder naar huis ga, blijf ik thuis. En ik wil mijn zus en haar gezin ook weer graag zien.

Op tijd naar huis, waar ik buiten opgewacht wordt door een mauwende sloper. Binnen een knuffelende Kijntje. Wat heerlijk thuis komen.

Dopi uitlaten.

Nu op de bank en niets meer.

Groetjes Gerrie

Ps. 21 februari 2023

Van Delhi naar Jaipur.

We rijden met de bus over de hoofdweg.

Opeens een klap en knal ik met mijn neus tegen de stoel voor mij. Een tweede klap volgt.

Ik schrik me wezenloos en mijn neus doet vreselijk veel pijn, en bloed.

We zijn vol tegen de achterkant van een vrachtwagen geknald. Deze moest remmen voor een heilige koe.

Bij het uitstappen zie ik pas hoe ernstig de situatie is.

Het motorblok is naar binnen in de cabine geduwd.waar veel bloed verspreid ligt.

De chauffeur,bijrijder en onze gids Wendy, hebben de meeste klappen opgevangen.

Wendy wuift haar klachten weg. Ze is eerst bezig van alles te regelen voor de groep. Een contact persoon komt eraan.

Gelukkig zijn we niet in de middle of nowhere gestrand. Er is een kleine Winkel/café met terrasje. In de schaduw.

De contactpersoon regelt auto voor chauffeur,bijrijder en Wendy en zij worden naar een privé kliniek gebracht.

Aks ze terug komen, zijn we niet gerust over de chauffeur.Bang voor mogelijke inwendige bloedingen. Ook de maharani moet naar het ziekenhuis voor haar knie.

Ook hier heb je ramptoeristen die langs de kant van de weg alles bekijken.

Er komt een takelwagen voor de bus. En voor ons een nieuwe bus. We worden naar een restaurant gereden voor een late lunch op kosten van Sawadee.

Daar komen alle gewonden ook weer aan. En gelukkig geen ernstig gewonden. Het had heel anders kunnen lopen. We hebben geluk gehad.