Dag 8

Dinsdag 12-6-2018
Om 5 uur gaat de wekker, maar ik was al rond 4 uur wakker. Nog wat doezelen en dan gaat de wekker. De laatste dingen inpakken en dan nog een ontbijtje scoren.
Het is natuurlijk minder dan normaal, maar ik heb een broodje, kaas, gekookt eitje, thee, bakje yoghurt met fruit en dadels. Prima ontbijt toch. Ik ontbijt samen met Dorothe. Iets later komen J&J een kopje koffie drinken en zij gaan mij uitzwaaien.
In de lobby zitten al meerdere gasten om opgehaald te worden. Al kletsend zit ik ook in de lobby en dan is het tijd om buiten op de bus te wachten. Die komt redelijk op tijd en dan is het afscheid nemen van J&J. John pinkt zelfs een traantje weg. Dat komt vast omdat hij nu zijn 2de vrouw moet missen.
In de bus kom ik erachter dat ik door al dat geklets vergeten ben uit te checken. Ik heb mijn sleutelkaart nog in mijn zak zitten. Op het vliegveld sms ik Joyce om te zeggen dat kamer 1129 vertrokken is en dat mijn sleutelkaart in het kastje naast de deur zit, dit zorgt ervoor dat de elektriciteit het doet. Gelukkig had ik 2 sleutelkaarten, omdat ik er 1 kwijt was en een nieuwe heb gehaald. En alsnog de 2de heb teruggevonden.
We zijn ruim op tijd op het vliegveld. Inchecken, flesje water leegdrinken en door de douane. Alles gaat voorspoedig.
Dan wil ik op het vliegveld nog een flesje water halen. Maar kan niets vinden. Dan maar wachten tot de pub & brasserie opengaat. Je kunt hier ook met euro’s betalen. Alle dinars heb ik opgemaakt.
Als de pub & brasserie opengaat kan ik eindelijk een flesje water kopen.
De vlucht is op tijd en deze verloopt goed. Af en toe doezelen, af en toe lezen.
Op Schiphol sta ik te wachten op mijn bagage, krijg ik een Appje van Theo. “Ben je al geland?”
Jazeker, ik wacht nu op mijn bagage. We babbelen wat en dat zegt hij: “Tot straks” Ja, tot straks?
Hij zal wel even langs willen komen als ik thuis ben. Gezellig.
Ik loop de deuren uit en daar staat……… Jawel……….. Theo met een grote grijns op zijn gezicht.
Het lijkt wel vakantie, ik word opgehaald door een privé chauffeur. Is dat effe luxe.
Maar voordat we naar de auto gaan thee en koffie en een héééérlijk bruin broodje met oude kaas. Oóóóóh jáááá, wat is dat lekker!!! Ik ben en blijf een kaaskop.
Al pratend lopen we naar zijn auto. En dan kijkt Theo verdwaasd rond. Ja hoor, zijn auto staat er nog, maar hij heeft nergens betaalautomaten gezien om het parkeren te betalen. Dan herinner ik me van de keren dat Wilma en Janny mij hebben opgehaald, dat deze binnen in de hal staan. Dan bagage alvast in de auto, hoeven we daar niet meer mee te slepen. En binnen aan een medewerker gevraagd.
Super handig vliegveld Schiphol. Geen betaalautomaten bij de uitgangen naar de parkeerplaatsen, maar héééélemaal terug naar het begin van de “straat” naar de parkeerplaatsen.
Uiteindelijk lukt ook dit. En we gaan op weg naar huis. Uiteraard komen we in de spits terecht.
Maar daar is dan toch HOME SWEET HOME met de diertjes. Blij dat het vrouwtje terug is en het vrouwtje is ook weer blij terug te zijn. Tot de volgende vakantie begint.
Groetjes Gerrie