Dag 9 van Xela naar Lanquin

Maandag 11 maart

Goedemorgen. Om 6 uur op. Onze shuttle komt om 7:30 uur.
Inclusief ontbijt is ook om 7:30 uur. Maar John heeft haar gisteren gesmst of ze meteen ons ontbijt wil maken.
Ik ben op tijd klaar en vraag het el señor. Chica is er nog niet maar hij zou het haar vertellen.
Als zij er is leg ik het haar zelf nog uit. Ze gaat aan de slag voor ons.
We kunnen kiezen uit 4 ontbijtjes. We kiezen de burrito.
8 minuten voor tijd is het klaar een kop thee erbij.
Helaas is dit keer de shuttle keurig op tijd. Eten hebben we op maar niet de thee.
Het is geen bus maar een personen auto. Dat is fijn riant zitten.
Deze gaat niet helemaal naar Lanquin.
Na ruim een uur komen we aan bij een benzinestation. Waar we de overstap gaan maken naar de shuttle.
Deze is er nog niet. Dus tijd voor ons kopje thee.

Als de shuttle er is wordt onze bagage snel binnen gezet en Vamos.
De bus is gelukkig niet helemaal vol. Dus wij kunnen aan het gangpad zitten en onze benen strekken.
Ik probeer wakker te blijven maar iedereen die mij kent weet dat dat niet lukt.

Om een uur of 12 hebben we een korte stop. Waarna we een uur later een etens stop krijgen.
Dus niet. Gelukkig had ik nog een stuk chocolade.

Guatemala is een land in ontwikkeling. Dus niet alle wegen zijn geasfalteerd. We komen dan ook in de file te staan wegens weg werkzaamheden.
Langs het stilstaande verkeer lopen venters met drinken, fruit en nootjes.
Jaaaa. Daar is iemand met mango's. En daar gaat hij weer. Want ik krijg het raampje niet open.
Dan maar naar buiten. Maar daar staat de pindaman voor mijn neus.
Mango willen we. Hij roept en fluit naar de andere venters en jaaaa daar komt een jochie met de mango's.
De 2 donkerste zoek ik uit en hij strooit er zonder te vragen kruiden over. Is helemaal goed vinden wij lekker.

We rijden door berggebied veel haarspeld bochten.
Aangezien ik nu alle tijd heb en Desiree een app wist waardoor ik offline kan werken. Begin ik aan mijn achterstallige verslagen. Tussen door slaap ik. Super gezellig ben ik.
Dan slaat het noodlot toe. Buikkrampen en ik kan niet wachten tot een volgende stop.
Ik naar de chauffeur toe en ik kan perfect in het Spaans vertellen wat er loos is.
Geen bano in de omgeving. Maar ik kan niet wachten. Bano Maya dan. Dat snapt die ook.
Daarna opgelucht verder.

Delen vreselijk hobbelige ongeasfalteerde wegen. Waar ik steevast in slaap val.
En op de andere wegen maak ik mijn verslag en kijk rond.

De rit duurt zolang dat zelfs Desiree begint te doezelen.
Het zou iets van 6 - 6 1/2 uur duren. Nou daar gaan we dik over heen.
Rond een uur of 5 zijn we in Coban. Waar de bus voor de Mac stopt.
En zeker weten dat ik daar iets ga eten. EEen Big Mac. Desiree wil ook patatas maar de jongen aan de kassa zegt. No patatas. Herhaling? No patatas. Een Mac zonder frietjes???? Het moet niet gekker worden.
Terwijl we staan te wachten zien we de frietjes toch echt voorbij komen.
Onze bestelling is klaar maar helaas is de salade voor Desiree niet meer voorradig. No problema geef maar patatas. De señor kijkt ons vreemd aan. En dan gaat er een lichtje branden. French Fries????? SI die bedoelen we.
Dol gelukkig met ons eten gaan we bij de clown op het bankje zitten.
En ik lust daarna nog wel iets. Ik ga nog een stuk chocolade taart halen.

Buikjes gevuld en verder. Volgens Desiree nog 50 km dus een uurtje.
Ik denk met deze wegen door de bergen misschien wel 2 uurtjes.

Het is nu net 6 uur geweest en we komen stil staan want er ligt een boom op de weg.
Met motorzaag wordt hard gewerkt om de weg vrij te maken.
Al snel kunnen we er met het busje langs.

Vamos
Rond 7 uur zijn we in het donker in Lanquin. Hier staan allemaal senores te wachten van de verschillende hostels.
Wij logeren in Vista Verde.
Onze spullen worden achterin de pick-up geladen. Wij klimmen er achteraan.
Dan hobbelen we de berg op naar ons hostel.
Daar moeten we nog een heel eind omhoog klimmen. Geen señor die de grote rugzak overneemt. Helaas.

Zover wij in het donker kunnen zien ziet het er gezellig uit.
Er wordt meteen verteld wat ze te bieden hebben.
De tour naar Ch. natuurlijk. Waar we voor gekomen zijn. Die boeken we meteen.

HAPPY HOUR. Mojito's. En Desiree heeft zo'n dorst. Zij neemt eerst een cerveza lokaal. Ik neem een groot glas verse sinaasappel sap.

We hebben een eigen kamer met 2 bedden. En de douches en WC gebouw is gezamenlijk.

Een lokaal Indiaanse senorita verkoopt ons haar eigen gemaakte chocolade met pinda. Heerlijk geen suiker maar vanille. We kopen nog een stukje voor morgen.
Ik dezelfde en Desiree met banaan.
Voor morgen bestellen we ieder 2 stukjes met chili.

Groetjes Gerrie