Tokio
Door: Gerrie
07 September 2024 | Japan, Tokio
Dag 5 Zaterdag 7 september
Naar park ??? Naam.
Daar wordt op het plein een markt opgezet met allerlei hebbedingetjes.
Ontbijten met ,helaas, Europees ontbijt. Ik neem een croque monsieur.
Opties.
Tokyo National Museum. Daar wordt je rondgeleid door de ontstaans geschiedenis van Japan.
Kunstmarkt van de studenten van de kunstacademie.
Ronddwalen in het park met verschillende tempels
Ronddwalen in wijk, jaren 70, 80, in de buurt
Of iets anders.
Ik wil wel naar het museum. Maar ga eerst 4 grote praalwagens fotograferen die de studenten hebben gemaakt.
Thema is praalwagens met conservatieve geesten, goden? In een modern jasje steken.
Het zijn prachtige figuren geworden.
Ik ga ook de expositie bekijken. Zitten mooie kunstwerkjes tussen.
Oa eigen ontwerp van korte kimono jasjes, porselein, keramiek, T-shirts, schilderijen enz.
Op naar het museum.
Ik heb nog een uur en er staat een lange Efteling rij. Dan maar niet.
En ik heb geen zin om in deze hitte rond te gaan dwalen in het park.
Ik krijg nog heel wat tempels te zien. En een uurtje is ook niet veel.
Ik ga op een bankje in de schaduw zitten en werk alvast aan mijn achterstand van verslagen.
Dan hoor ik tromgeroffel.
De studenten verzorgen een mooie, enthousiaste trommelshow
Terug naar mijn bankje. Op het bankje naast mij zit een ouder echtpaar. Zij in een dagelijkse kimono. Ik vraag of ik een foto van haar mag maken. Dat mag. Ook moet ik met haar samen op de foto. We bedanken en buigen naar elkaar.
Even later komt ze naar me toe en geeft me een plaatje. Het is zo te zien en post-it plaatje.
Maar waarschijnlijk het enige wat ze had om te geven. Hoe lief. Ik bedank haar weer met een buiging.
Tijd voor de lunch.
In een shopping mall, waar verschillende restaurantjes bij elkaar zitten.
Ik twijfel tussen de tempura en??
Jawel ik ga voor de wagyu beef. Deze mag ik zelf aan tafel grillen. Het is inderdaad mals vlees, maar ik heb ook weleens malse beef in Nederland gehad. Zeldzaam dat wel.
Leuke ervaring, telt ook mensen kijken bij.
Door naar de Boedistische tempel. Naam?????
Hier zie ik veel mensen in traditionele kimono rondlopen, meest jonge meiden en ook wel jongens.
Lotte vertelt dat ze deze huren voor een dag en dan uitgaan naar bijzondere plekken. Uiteraard worden er talloze selfies en foto's van elkaar gemaakt.
Het is niet alleen de kimono huren, maar het hele pakket, haar, haarstukjes, make- up, klompen.
Prachtig om te zien.
Ook enkele toeristen zie ik zo gekleed.
Ik raak in gesprek met een Europees gezin met een klein meisje. Uiteraard in het Engels. Als ik vraag waar ze vandaan komen is het antwoord. Netherlands. Kleine wereld tegenwoordig.
Ik hoor allemaal gerammel. Nieuwsgierig aapje dat ik ben moet ik dit onderzoeken.
Bij een lange, lange muur met laatjes staan mensen met een blikken koker te rammelen. Waarbij er door een kleine opening 1 stokje uitkomt. Dit correspondeert met een laatje, waarin briefjes liggen.
Dit zijn fortune briefjes. Goed en slecht.
Dit weet ik omdat ik een Japans echtpaar heb aangesproken om me dit uit te leggen..
Dit fortune papiertje heet Omikuji.
Ik wil dit ook wel proberen, en vraag hun hulp om het juiste laatje te vinden.
Ik schud de koker en krijg mijn nummer stokje. Ik open het laatje, en meneer roept meteen heel enthousiast en blij. Number one.
Ik heb Excellent fortune. Beter kan niet. Na de 2 blunders, (oplader en sumo training) kan ik dit wel gebruiken.
Het echtpaar is hartstikke blij voor mij.
Als ik een bad fortune zou trekken, moet ik deze met een touwtje aan een rek hangen, zodat de geesten dit weg kunnen blazen.
Gezin vraagt mij of ik een foto van hun wil maken met de tempel op de achtergrond. Had
Even later komt meneer nog naar me toe om te vragen of ik Facebook heb. Had
Hij zoekt het meteen op, maar kan mij niet vinden. Ik kijk mee en snap al waarom. Hij kijkt naar de foto's, en die van mij is van de voodoo priesteres.
Ik leg uit dat dat voor Halloween was. Halloween kennen ze hier ook.
Van daaruit gaan we naar een schiereilandje. Naja Tokyo Bay.
Waar we een mooi uitzicht hebben op de skyline van Tokio. Om de zonsondergang te zien.
Mooi. Maar nu het donker en de lichtjes nog.
Ik ga met een groepje eerst wat eten in de shopping mall, waar Esther de naam van weet en ik niet. Hoe grappig is dat.
Het heet Odaiba. Met het grootste restaurant aanbod van Tokio.
Daar vinden we vast wel wat lekkers.
Eerst gaan we naar het restaurant wat Lotte heeft aanbevolen. Maar dat is vol. Met lange wachtrijen.
Wachtrij voor restaurant is een rij stoelen en steeds schuif je een plaatsje op totdat je aan de beurt bent.
Ook andere restaurants hier ziin vol. Dit zo'n de wat chiquere restaurants.
Op naar de volgende verdieping. Hier zijn de restaurants voor de "gewone" mens.
Allemaal kleine, afgebakende restaurantjes.
Je bestelt je eten en drinken elektronisch, en betaalt met kaart. Wijs geworden van een eerder fiasco, gebruik ik mijn creditcard. En dit gaat perfect.
Ik heb voor ramen (Japanse noodle soep) met gyoza (Japanse dumplings) gekozen.
2 anderen hebben dit ook gekozen.
Op tafel ligt een papier waarin uitgelegd wordt dat de traditionele soep erg kruidig is en vaak niet zo in de smaak valt bij toeristen.
Dus we kunnen kiezen voor toeristen soep of old school. Ik kies uiteraard old school. De andere 2 niet.
Het is een heerlijke soep en de dumplings zijn ook erg lekker. Ik mag een beetje van de toeristen soep proeven, maar ik vind de mijne lekkerder. Komt vast door mijn mindere smaak dat kruidiger voor mij met smaak heeft.
Weer 2 traditionele gerechten gehad.
Op naar de tempura en sushi.
Buiten is het nu echt donker en zien een prachtig verlichte skyline.
Weer een mooie dag in Tokio
Groetjes Gerrie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley