Yudanaka

Dag 8 Dinsdag 10 september 2024

Pas half 4 naar bed. Ik had de laatste 2 reisverslagen gemaakt offline, maar kon/kan deze niet uploaden naar groetjesgerrie. Duurde nog een tijdje voor ik.in slaap viel.

Half 7 wekker, half 8 schrik ik wakker. Gauw rugzak inpakken 8 uur ontbijt.

Heerlijk traditioneel ontbijt. Sommigen van de groep gaan naar de supermarkt om wat anders te halen. Ikke nie, echt NIE. Het smaakt mij prima.

We krijgen allemaal een Bento box =l unchbox mee. Om 9 uur vertrekt de bus naar ons startpunt voor de hike in National Park Shigakogen. Zin in.

Ikemeguri trail lopen, dit betekent vijvers trail. Omdat dit langs verschillende vijvers (ponds) gaat. Het zijn dus meren.

We krijgen allemaal een Berenbelletje, want dit is een bergen gebied. Namelijk van de Japanse zwarte beer. Het belletje schrikt de bergen niet af, maar zorgt dat ze ons horen en zij weg kunnen komen en wij ze niet verrassen waardoor ze in paniek kunnen aanvallen.

Het eerste stuk is een flink eind klimmen. Best steil ook. Gelukkig heb ik geoefend met traplopen en helling lopen. Rustig aan in mijn eigen tempo. Zo kom ik er ook. Het is tenslotte vakantie.

Vrij snel komen we bij het eerste meertje. Shibu-ike.

Verder lopen we door het bos en om de zoveel meter staat/hangt er een bel, dit is ook om de beren te waarschuwen.

Dan komen we bij het moerasgebied.

Shijuhatchi-ike moeras.

Hier is een pad aangelegd met houten planken.

Dan weer door het bos, waar we nu flink moeten dalen, met veel "trappen".

Op een gegeven moment loop ik alleen. Heerlijk even genieten van de rust. Totdat ik me besef dat dit beren gebied is en mijn belletje niet goed klingel. Dan maar wat nonsens zingen.

Tot we uitkomen bij het grootste meer in dit gebied. Onuma-ike.

Hier staat een rode Tori (poort voor heiligdom). Geen idee voor welke God, maar in het bos op weg naar de poort staan 2 kleine altaren.

Op de picknick plaats aan het meer gaan we, uiteraard, picknicken uit onze Bento box. Het is zoals steeds weer erg lekker. Gerrie de alleseter, wel zo gemakkelijk met reizen.

Hier zijn geen afvalbakken. Maar ook geen afval.

De Japanners hebben hetzelfde motto als ik:

Vol mee dan kan het ook.weer leeg mee.

Dan door het bos over een makkelijk grindpad naar het einde van de trail. 15:00 uur zijn we aan het einde van het pad. 13 km verder.

Stukje verder is de bushalte, waar onze bus al klaar staat.

In de herberg ga ik naar de dames onsen. Dit zijn de gemeenschappelijke onsen. Op het dak zijn de privé onsen waar je moet betalen voor 40 minuten, Japans Stipt op tijd.

Eerst ga je je helemaal wassen, voordat je de onsen in mag. Binnen zijn er 2 onsen, buiten op terras is er 1 onsen.

Eerst maar eens naar buiten.

Ik doe de Japanse dame na die op de rand zit met haar benen in het water. Ik snap wel waarom, het is behoorlijk warm/heet.

Dan laat ik me langzaam helemaal in het water zakken. Ik hou het misschien 1 minuut uit. Kan mijn warmte niet kwijt.

Ik spoel me af met koud water. Rust even en ga binnen in de onsen met bubbels. Daar hou ik het nog minder langer uit. Binnen is het ook erg warm en vochtig. Heerlijk weer afspoelen met koud water. Rusten.

En dan nog een keer naar buiten. Ik probeer nog een keer helemaal in het water te zitten, maar ga weer op de rand zitten met bungelende benen. Dat is beter.

Het lekkerste is toch steeds het afspoelen met koud water.

Nu koud douchen. Er staat body wash, hand en face wash, shampoo en conditioner.

Lekker alles wassen en in de droogruimte zijn er stoeltjes en een plank met daarop ook weer meerdere flesjes, maar te klein om te lezen wat er staat. Mis ik waarschijnlijk een lekkere bodylotion.

Maar ach, wat kan het schelen. Het is tenslotte vakantie. En ik ben helemaal schoon.

Ik heb nog tijd voor het eten, en probeer mijn reisverslag te uploaden naar deze site. Zoals jullie al gemerkt hebben is dit niet gelukt.

Maar doorsturen naar de app Gerrie Globetrotter lukte wel.

Diner weer een traditionele kaiseki.

Hierbij is niet alleen het menu belangrijk, maar ook in welk schaaltje, op welk bordje enz wordt over nagedacht. Dan is de plaatsing op tafel heel belangrijk. Alles moet in harmonie zijn.

Lotte wenst ons Ita Daki Masu in het Japans "smakelijk eten" maar dat is te sumier.

Het betekent dank aan alles en iedereen die heeft geholpen dit voedsel op tafel te zetten.

De natuur. De boeren. De inpakker, de transporteurs, de bereiders, de serveerders, en alles en iedereen die ik nog vergeten ben.

Dan proosten we. Kampai. Met weer een fruitwijn.

Wat er nu op tafel staat is niet alles. Er wordt nog een stukje gegrilde vis geserveerd. En op het vuurtje grillen we de biefstukjes en groenten.

We krijgen uiteraard nog witte rijst en ramen (soep) standaard erbij.

Ik hoef jullie niet te vragen of het smaakt.

Koffer en rugzak inpakken. De grote bagage gaat naar Hiroshima. En wij gaan nog een hike doen, en nog een overnachting in een familie herberg.

Dus essentiële spullen in de rugzak. Dit keer vergeet ik mijn medicijnen niet.

Als dit in de brochure had gestaan had ik mijn maatje grotere rugzak meegenomen., ipv stadsrugzak, en wandelrugzakje. Nu moet ik alles in de stadsrugzak proppen, zwaarder dan normaal, en daarmee wandelen. Is niet fijn voor hiken. Maar ach we gaan een mooie tocht maken. Het is tenslotte vakantie.

Terug op mijn kamer probeer ik nog een paar keer de vorige verslagen te uploaden, lukt niet. Helaas.

Naar mijn futon, die ze vanochtend hebben opgeruimd en nu weer hebben opgemaakt.

2de futon eronder.

Slaap lekker

Groetjes Gerrie