Kyoto

Dag 19 Zaterdag 21 september 2024

Planning half 7 ontbijt. Half 8 weg.

Verslapen, what else is new?, half 7 wakker. 8 uur vertrek.

Ik ga naar Fushimi Inari Taisha. De tempel met de duizenden rode Torri (poorten).

Lotte neemt straks ook iedereen daar mee naartoe. Maar hoe vroeger ik er ben, hoe rustiger het nog is.

Yep, ik heb mijn vertrouwen weer terug om alleen op stap te gaan. Beter laat dan nooit.

De duizenden Torri zijn gedoneerd door personen, families en bedrijven.

Naam en donatie van de schenker staan op de achterkant van de poort.

Donatiebedrag begint bij ongeveer 400.000 yen voor een kleinere poort en loopt op tot wel een miljoen voor een grote poort.

Er zijn ook meerdere kleine heiligdommen met stapels kleine torri, gedoneerd door mensen met een kleiner budget.

Het is nog niet te druk en ik kan foto’s en video maken met geen of weinig mensen in de poorten.

Inari heiligdommen zijn de bekendste heiligdommen voor de Japanners.

Fushimi Inari Taisha

Is het belangrijkste Inari heiligdom, waaraan alle andere, circa 30.000, Inari heiligdommen verbonden zijn.

Hier wordt van oudsher gebeden voor een goede graan (rijst) oogst. Ina is Japans voor rijst.

Er wordt gebeden voor het stoppen of beginnen van regen, en voor vrede in heel Japan.

In de loop der jaren begonnen mensen ook te bidden voor zakelijke voorspoed, voorspoed van industrien, veiligheid van huishoudens, veiligheid in het verkeer, en verbetering van de podium kunsten.

Inari Okami is de verankerde godheid van deze tempel. En is dit al meer dan 1300 jaar.

Aan het begin van het tempelcomplex, en onderweg bij de vele altaren zijn steeds 2 vossen te zien. Wat is hier de betekenis van?

Vossen worden de boodschappers (familie) van de Inari Okami genoemd.

Net zoals Inari Okami zijn deze boodschappers ook niet te zien. Deze vossen worden Byakkosan (witte vossen) genoemd.

Het is een lange, lange klim naar de top, en ik kom langs tig stenen altaars.

Soms 1 altaar, maar vaak een ophoping van altaars naast, voor, achter elkaar. Je kunt hier als gelovige wel blijven buigen. Dat is een jaren project.

Op de top is er geen tempel, maar weer een ophoping van meerdere stenen altaars.

Vroeger heeft hier wel een tempel gestaan, deze brandde af tijdens een opstand in de 15de eeuw.

Er zijn verscillende pogingen gedaan om te herbouwen. Maar nieuwe gebouwen werden snel weer verwoest door tyfoons.

Onderweg naar beneden is er een stuk ommuurd altaarplaats gesloten. Daar vindt een ceremonie plaats.

Ik ga op de trap zitten en sluit mijn ogen en luister. Hierdoor kan ik me steeds meer van het geluid van de bezoekers afsluiten.

En ik heb mijn ZEN moment. Heerlijk.

Wanneer ik mijn ogen weer open heb, banjert er een lompe kerel dat stuk terrein op.

Ik zeg nog that is closed. Waarop zijn vrouw dit 2x moet herhalen, met rollende ogen van ergernis, voor hij terug loopt. Dan loopt hij maar langs de houten afscherming omhoog. Om vervolgens ongegeneerd erover heen te blieken.

Zijn vrouw wordt zienderogen geïrriteerder.

Het is geen piep show, LOMPE BOER!

Mijn ZEN moment is gelukkig nog niet helemaal over. Ik loop in rust (meditatief) alle trappen weer naar beneden.

Bij de tempel beneden is er een echte dienst bezig. Alleen de genodigden mogen hier het terrein op.

De rest van ons gewone mensen mogen aan de achterkant door gaas meekijken. Er staan een aantal mensen mee te bidden.

En niets voor niets natuurlijk. Dit is hetzelfde bij elk geloof, er moet geofferd worden in de vorm van donaties.

De muntjes worden massaal in de daarvoor bestemde richels gegooid. Ook kun je kaarsen en wierrook kopen.

Hoewel ik niet gelovig ben, heb ook ik een paar maal een wierookstokje aangestoken of wat muntjes gedoneerd. Je hoeft niet in een Godheid te geloven, maar de intentie van de wens is belangrijk.

Afgelopen week heb ik dat bij de kind Boedha's gedaan. Om mijn (verloren) kleinkinderen al het goeds te wensen.

Het is weer tijd om te gaan en een hapje te eten.

Bij een klein restaurantje staan ze buiten paling te grillen. Lekkerrrr.

Hier ga ik eten. Ik kies een klein menu met een soepje, 3 verschillende sushi's en 1 stuk paling. Doe mij nog maar een 2de stuk erbij. Dat kan uiteraard tegen betaling.

Het smaakt me weer uitstekend.

Met de metro naar het Nijo-Jo kasteel.

Het begin van de bouw startte in 1601, op bevel van Shogun Tokugawa Leyasu.

In 1867 droeg Shogun Tokugawa Yoshinobu in dit kasteel zijn macht over aan de keizer.

Hierdoor eindigde de 700 jaar durende macht van de Shoguns en hun Samoerai's.

En had na 700 jaar de keizer weer de macht over Japan.

En zorgde deze keizer Meiji voor de vooruitgang naar de moderne tijd.

Ik heb ook een kaartje om binnen in het paleisgebouw te kijken.

Daar zie ik het traditionele Japan.

De vertrekken met schuifdeuren en prachtige muur/deur schilderingen.

De officiële vertrekken zijn mooier en groter dan de woon vertrekken. Dit was om de gasten te imponeren.

De Tijgerkamer laat schilderingen van Tijgers en Luipaarden zien. Waarbij een moeder Tijger 3 kittens heeft, waarvan er 1 een luipaard is.

Een beetje rare tijgers, aangezien er in Japan geen tijgers waren. Ze werden geschilderd aan de hand van huiden en verhalen van de Chinezen. Daarbij de vrije interpretatie van de kunstenaar.

Één van die verhalen was het geloof van de Chinezen dat van de kittens, de eerste twee tijgers waren en de derde kitten was dan een Luipaard.

Zij geloofden dat dit één en dezelfde soort was.

Naar buiten de tuin in. Er zijn hier heel veel bomen en gras. Waaronder veel naaldbomen.

Deze groeien niet in het wilde weg, maar zijn allemaal prachtig gesnoeid.

Tot sluitings tijd heb ik heerlijk rond gedwaald.

Nu is de keuze 25 minuten wandelen naar het hotel of 15 minuten met de metro.

Makkelijke keuze, heb mijn workout al gehad.

Met de metro natuurlijk.

In het hotel tref ik 3 medereizigers die naar het futuristische station gaan, om daar op het dakterras te gaan eten.

Ik zou kunnen vragen of ik kan aansluiten. Maar ik aarzel te lang en dan is het moment voorbij. Ze zijn al weg.

Ik ga me opfrissen en wil naar een restaurantje waar ze verse noodles maken, dat ik gisteren heb ontdekt. Foto van gemaakt, maar kan op Google maps dit niet vinden.

Niet getreurd er zijn tig restaurantjes in de overdekte winkelstraten.

Ik dwaal zomaar een straat in en loop door, direct naar het beoogde restaurantje.

Moet uit mijn onderbewustzijn naar boven geborreld zijn.

Ik kies uiteraard een gerecht met verse noodles, is weer een ramen. Dan kan ik nog kiezen uit dunne of dikke slierten. Dikke slierten graag.

De kok maakt in no time een portie verse noodles voor mij. Te laat met fotograferen.

Sta klaar met fototoestel voor het volgende portie verse noodles. Gelukt.

Kan ik nu genieten van mijn eten.

Ramen verveelt nog niet.

Groetjes Gerrie