Van Helmond naar Rome via Charleroi

Dag 1 zondag 23 maart 2025

Na feestje van nichtje en haar man in Helmond, bij Wilma op de bank een dutje gedaan. Want om 00:15 uur ging de wekker al.

Door naar mijn vriendin Joyce ook in Helmond.

's Middags was het online inchecken niet gelukt dus nog maar eens proberen. Ook nu lukte het niet, het email adres werd niet herkend.

Tot ik opeens zag dat ik niet mijn eigen adres moest gebruiken, maar van de reisorganisatie.

Toen kon ik inchecken, dacht ik. Maar mijn geboorte datum, waar ik een uur (beetje overdreven) mee bezig was om de kalender terug te scrollen naar 1961, werd deze ook niet geaccepteerd. Tot 3 of 4x toe.

Account aangemaakt op Ryanair, met mijn geboorte datum, die daar wel werd geaccepteerd.

Opnieuw proberen, en jawel, weer terug scrollen, stom systeem, maar nu lukte het wel.

2 minuten voor we zouden vertrekken was het gelukt. Over op het nippertje gesproken.

Om half 2 in de auto en karren maar. John was zo lief om ons te brengen, 2 uur heen en 2 uur terug. Hij is wel nachtdiensten gewend. En hij hoeft zijn kussen maar aan te raken en hij slaapt. Dus hij heeft van te voren al wat uurtjes geslapen. Wakker genoeg dus om te rijden.

Volgens planning om 4 uur op het vliegveld.

Joyce nog een peuk en ik wat slokjes thee.

Peuk weg fles leeg kieperen en in de rij om in te checken.

1 grote koffer voor ons tweetjes 16 kilo. Netjes meiden.

Door naar de security. Uiteraard werd mijn rugtas er weer uitgepikt. Ik dacht vanwege de metalen drinkbeker. Maar nee, het tasje met stekkers en powerbank. Het werd veilig bevonden.

Nu wachten op het vliegtuig.

We vertrekken precies op tijd, 07:10 uur. Vlucht van 2 uur.

Maar we zijn zelfs een kwartier eerder in Rome.

Dan wachten op de koffer. Dit heb ik nog nooit meegemaakt, het moet niet gekker worden met de bagageband. Onze koffer komt als eerste op de band.

Door de deuren naar de douane, denk ik. Maar we staan buiten, geen Douane.

Dat betekent ook GEEN stempel in mijn paspoort, dat is wel even een tegenvaller.

We gaan met een taxi, fixed price, naar het hotel en om 10 uur zijn we al in het hotel.

Hotel Milani.

Koffer inleveren, koffie voor Joyce

En dan op weg naar de Trevi fontein.

Dit is ongeveer 30 minuten lopen. Onderweg komen we al mooie dingen tegen.

Het is ook prachtig zonnig weer.

Dan blijkt dat ik per ongeluk onderweg een nieuwe locatie heb ingedrukt. En we daardoor een omweg hebben gemaakt.

Maar dat is niet erg, want nu hebben we nog andere sites gezien die we anders gemist hadden.

We eten ons broodje met uitzicht op een archeologische uitgraving.

Onderweg komen we een Gelateria tegen. Doe mij maar een passievrucht bolletje in een hoorntje. Smaakt heerlijk

De Trevi fontein is erg mooi.

Vervelend zijn de haast continue fluitjes van de bewakers. Je mag absoluut niet op de rand zitten, en nog meer.

Oa op een bepaald plateau staan of iets, in dit geval een ijsje, eten.

Beide gevallen aan mij gericht.

Wij zijn nl illegaal onder een stang door binnen de omheining geglipt. Dat hebben ze gelukkig niet gezien.

Maar ik moet met mijn ijsje buiten de omheining gaan staan. Helaas is dit ook de uitgang, dus het is maar de vraag of we zo weer binnen mogen. Of dat we toch in de giga rij bij de ingang moeten staan. Dat krijg je ervan als je stiekem de rij overslaat.

Als mijn ijsje op is vraag ik aan de bewaker of ik via de uitgang nog naar binnen mag, omdat ik nog niet echt heb rondgekeken. Dat gaat hij even overleggen met de bewaker aan de ingang.

Helaas pindakaas dat mag niet. Maar we mogen wel met voorrang door de ingang.

Kijk dan toch, misdaad loont.

Op weg naar de Spaanse trappen. Ook hier bewakers die toezien dat je niet op de trappen gaat zitten. Ik denk dat schoenen viezer zijn dan bedekte zitvlakken, maar goed.

We lopen alle trappen op tot in de kerk. Trinita de monti. De witte kerk. 16de eeuwse kerk.

Met foto/rust momentjes tussendoor.

Het zijn 174 treden. De binnenkant van de kerk is niet zo bijzonder.

We gaan nu eerst terug naar het hotel lopen. Om in te checken en telefoons opladen. Mijn telefoon is bijna leeg en de powerbank zit nog in de koffer ipv in mijn rugzak.

Ook heeft Joyce last van haar kleine tenen en wil dat eerst behandelen.

Onderweg kopen we een fles wijn, maar we hebben geen kurkentrekker en het hotel ook niet.

Dan gaan we maar op een terrasje langs de weg, reuze gezellig, een glaasje wijn drinken en daarna naar de supermarkt. Voor wijn met draaidop, brood en kaas.

We kopen een 7 daagse ov kaart en gaan met de metro naar Piazza de Popolo. Daar staat die Egyptische Obelisk en daar zou ook een mooi uitzichtpunt zijn om de zonsondergang te kunnen zien.

Maar als ik Pincio terras intik worden we weer 25 minuten lopen verder gestuurd of 18 minuten met de metro.

Arme Joyce zegt laten we maar gaan lopen.

Dan krijg ik de melding dat we er al zijn midden in de winkelstraat. Wel de luxe winkelstraat.

Maps laat me toch verder lopen, en het is nog ca. 25 minuten lopen.

Dat is het toppunt voor Joyce, die er meer dan genoeg van heeft. Tenen doen erg zeer en ze had een leuk restaurantje gezien.

Ik heb er ook genoeg van, we besluiten daar te gaan eten. Pizza quatro fromaggio en salade erbij.

Als ik op Google maps kijk blijkt dat deze ons weer terug laat lopen naar Piazza de Popolo, waar ik de Terrazzo Pincio zie staan. Er dus vlakbij boven de Piazza uitkijkend over Rome.

Helaas, vandaag geen zonsondergang. Wel een lekker glaasje melonchello van de restaurant eigenaar en een adres voor goede risotto voor Joyce en een heerlijk visgerecht voor mij.

Nu de snelste weg terug naar het hotel vinden.

Met de bus dus.

Vlak voor de deur van de bus val ik languit op de grond. Wat je al niet doet om een zitplaats te krijgen. Maar ik sla het aanbod vriendelijk af.

Ik ben meer geschrokken dan dat ik pijn heb. Misschien morgen een flinke blauwe plek.

Nog een glaasje wijn voor het slapen gaan.

Salute

Groetjes Gerrie