Dag 9 Op weg naar Luang Prabang maandag 16-1

Hard, hard, weer hard. Heb ik weer een knoer hard matras.
Aramid had heerlijk zacht bed. Bijna spijt. Maar goed, dit was nog 1 nachtje. Komende nacht heb ik een heerlijke krappe stoel 14 uur in de bus. Dus niet klagen over een hard matras.

Ik koop vandaag een Lao sim kaart en ga proberen alvast een guesthouse te regelen in Luang Prabang. Ik krijg niet overal contact. En bij een goed aangeschreven GH heb ik contact. Op het moment zitten ze vol, maar ik moet morgen maar komen kijken. Dan zijn er misschien weer kamers vrij.
Hij verzekert mij dat er plenty guesthouses zijn en dat ik niet van te voren hoef te boeken.
Een stel Nederlandse meiden, die al 3 maanden door Azië reizen, bevestigen dit.
Zij hadden steeds binnen 1 uur na aankomst een guesthouse.
Op de backpackers toer dan maar weer.

Internet gezocht om een nachtrein in Thailand te regelen. Nu moet ik van ze nog een keer een e-mail terug krijgen of het gelukt is.
Vakantie blog schrijven, stopt internet er ineens mee. Kan ik later de helft van mijn verhaal weer maken.
Dan maar eten. Noodle soep!

Om half 4 ben ik weer bij mijn guesthouse. Want daar zou om 4 uur een Tuk tuk mij ophalen om naar het busstation te brengen, samen met mijn busticket.
Om half 5 is de Tuk tuk er gelukkig, met mijn buskaartje. Tante wordt een beetje chagrijnig van mijn onrust of het wel goed komt. Tuurlijk tuk tuk mister heeft kaartje, trust me!
Is ook zo.

In de bus is plaats 8 al bezet, blijkt een meneer ook plaats 8 te hebben.
Wat nu weer?
Blijkt dat hij op een plastic stoeltje in het middenpad moet zitten.
Alle zitplaatsen zijn bezet en het hele middenpad is verkocht met zitplaatsen op plastic stoeltjes.
Efficient bus vullen.
We zijn nog geen half uur onderweg, staan we gewoon stil langs de kant van de weg. Waarom?? We wachten nog op 3 nieuwe passagiers. Er waren blijkbaar nog 3 open plaatsen en die zijn nog even gauw verkocht.
Om 6 uur zijn we dan eindelijk echt op weg.
Eerste stop Luang Nam Tha. 30 minuten eetpauze. Daarna zijn het steeds korte stops om te plassen en spullen/mensen uit te laden.

Het eerste stuk is asfaltweg slingerend door de bergen. Acherm, bergop heeft onze bus het toch heel zwaar. Hij kreunt en sleept zich langzaam de helling op.
Bergafwaarts heeft hij er zin in. Hij moet flink afgeremd worden. Het piept dat het een lieve lust is. Als de remmen het maar houden.
Na Luang Nam Tha is het een smal, slingerend hard zandpad door de bergen.
Hotsend en krakend en piepend vervolgen we onze weg.

Tot morgen

Groetjes Gerrie