Chivay 1

Zondag 27 juli 2014

Hola Wilma
Wat leuk dat je sommige stadjes hier ook met streetview kunt zien.
Wat je zegt heuptasjes zijn zo gek nog niet. Al gebruik ik geen bovenkleding heuptasjes meer. Die kunnen ze ook met een mes van je afsnijden. Ik heb een plat heuptasje dat onder mijn kleding zit. Daar zit mijn paspoort, creditcard, huissleutel, andere pasjes en e-ticket in. Dit is ook nog eens een beveiligd heuptasje tegen scannen van pasjes. Daar zijn de dieven tegenwoordig ook al handig in.
Los geld in kleine biljetten en munten zit gewoon in mijn broekzak voor dagelijks gebruik. En voor groter geld heb ik een speciaal klein portemonneetje die ik overal weg kan stoppen.
Ik heb eventueel nog een hangportemonneetje met staaldraad. Nou als dat niet genoeg is weet ik het niet meer

Wat de tocht der tochten hier in Peru betreft. Naar boven lopen is behoorlijk zwaar. Zo moet iemand die een pak zware shag per dag rookt zich voelen. Maar goed regelmatig stoppen en op adem komen. Dat gaat wel goed komen. Maar je niet op kunnen warmen ’s avonds en ’s nachts dat gaat zwaar worden. Voor het eerst dat ik ga kamperen met zulke lage temperaturen. Ben benieuwd of mijn nieuwe winterslaapzak warm genoeg is. Ik ga in ieder geval nog warme wollen Inca sokken kopen.

Hola juntos

Vandaag gaan we een lange wandeling maken door de Colca Vallei.
We beginnen bij het stadje Coporaque. De vroegere Inca hoofdstad van de Colca Vallei.
Hier is de toenmalige Inca koning getrouwd met de prinses Mamayachy. En bouwde hier een paleis voor haar overdekt met goud en zilver.
Dat vonden de Spanjaarden ook prachtig. Die hebben al het goud en zilver naar Spanje verscheept.

In de verte zien we vulkanen, waarvan er één actief is. Hier komt continu rook uit de krater.
Onderweg lopen we over paadjes waarlangs stenen muurtjes van lavasteen zijn gemaakt. Deze kunnen van de Inca’s zijn, maar ook van de bergvolkeren voor de Inca’s.
Ook de terrassen voor akkerbouw, zijn nog van de Inca’s en van de pre-Inca volkeren. Duizenden jaren oud dus. Het is prachtig zo’n helling met al die terrassen.

We wandelen naar Uyo-Uyo. Hier liggen de ruïnes van de oude pre-Inca stad. En ligt op ca. 3700 m hoogte en is 3500 jaar oud.
Het volk dat hier woonde heette de Colleweys. En ze bouwden zo hoog op de berg en niet laag bij de rivier, omdat ze het water uit de bergen gebruikten. Dit is zuiverder dan van de rivier.
Midden door het stadje loopt een irrigatiekanaal. Dit was tevens de scheiding tussen de wijk van de adel en de wijk van het gewone volk.
De resterende muren van dit stadje zijn gerestaureerd, zodat je een indruk krijgt hoe het stadje er heeft uitgezien. Er staan ook nog oude niet gerestaureerde stukken muur. Deze zijn begroeid met cactussen en andere planten en vind ik vele malen mooier.
De muren werden gemetseld met cement. Deze was gemaakt van klei, eieren en cactussap.
Ook vind je hier veel stukjes obsidiaan, vulkaan glas. Dit is hard en hiervan kun je scherpe randen slaan. Dit werd gebruikt voor messen, pijlpunten ed.
In dit stadje komt een grote, lieve, zwarte hond ons begroeten. Hij komt uit een ander dorp en is waarschijnlijk met een stel meegelopen naar hier. En vind het heerlijk om gekroeld te worden.
Marcel vertelt dat hij vorig jaar ook de hele route is meegelopen.
En ja hoor, als wij verder wandelen gaat hij inderdaad gezellig mee.

Op de lunch picknick plaats moet ik hem eerst vasthouden, omdat ze het eten uitpakken en gaan snijden. Dan kan ik hem wel loslaten zegt Marcel, zolang wijzelf in de kring blijven eten.
En inderdaad boefie wacht netjes buiten de kring of er nog iets voor hem overblijft. En dat is natuurlijk ook wel. Hij krijgt de restjes. Een broodje, nog wat tonijn en kaas.

Vrolijk wandelt hij verder met ons. De ijskoude rivier oversteken is voor hem geen probleem, die zwemt hij gewoon over. Ik ga heel voorzichtig al tastend met mijn waterschoentjes tussen de gladde stenen op weg naar de overkant. Gelukkig heb ik een stok, want ik kukel bijna in het water.
Even later komt Hans mij een schouder lenen. Gracias Hans
Dat was wel even lekker hoor. De warme wandelschoenen uit en even de voetjes in koel water.

Nu nog een stukje naar boven lopen en dan zal de bus ergens op de weg staan.
Onderweg naar boven vindt Marcel een mooi stukje Agaat. Dus wordt er nog even een lesje geologie gegeven.
De bus is er, moe maar voldaan na een tocht van 7 ½ uur de bus in. Boefie gaat ook mee die zetten we in het dorp weer af.
Onderweg nemen we nog 2 Peruaanse dames mee, die zetten we ook weer af in hun dorp. Scheelt ze weer een stuk lopen.
In de bus gaat Marcel een vraag stellen over geologie, en degene die het antwoord weet krijgt het stukje Agaat. Weet niemand het antwoord dan wordt deze verloot.
Hij stelt zijn vraag en ik roep onmiddellijk Geood!!! En dat is goed!!!! Goed opgelet Gerrie
Mooi stukje Agaat gewonnen.

Bijna iedereen wil straks nog naar de thermaal baden. Effe warm worden en de spieren ontspannen.
Gauw spullen pakken en op weg. Het is er erg druk, maar dat mag de pret niet drukken.
Anne en ik duiken het eerstvolgende vrije hokje in. Dan het zand afspoelen en het heerlijke warme water in. Het water is niet zo warm als ik had verwacht. Het is heerlijk, maar voor ons had het nog wel warmer mogen zijn.
Dan vinden we de aanvoer van het water en dit wordt geleidelijk aan steeds heter. Om de beurt gaan we even in de hete straal staan. Spiertjes ontspannen.
Het is echt heerlijk, mijn hoofdpijn is weg, de spieren ontspannen geleidelijk. Zalig.
Dan begint het gevecht om de omkleedhokjes weer. Marcel heeft er al gauw 2 geconfisceert. Anne en ik delen weer een hokje, des te sneller zijn we uit de kou.

’s Avonds gaan we naar een ander restaurant, de buren, dan waar we gisteren waren. Eens kijken of het hier minder koud is. Want restaurants met verwarming kennen ze hier niet. En de buitendeur sluiten heeft ook nog nooit iemand van gehoord.
Men eet hier met de jassen aan en sommigen met de mutsen op. Heel gewoon . Ik heb mijn poncho extra over mijn kleding aan gedaan. Dat is toch wel lekker warm.
Wij zitten helemaal achteraan, vlakbij de keuken. Dus het verste van de steeds weer open deur vandaan. Dat wil niet zeggen dat het hier warm is. Maar iets warmer dan waar we gisteren waren. Het eten is hier ook beter.
Ik doe het rustig aan een soepje en een visje.
Coco reserveert de tafel al voor morgenavond. Esta mesa!!!! (deze tafel) roep ik. Anders hoeft het niet. We zullen morgen zien.

Dan gaan we naar het enige tentje waar je lekker koffie/thee met gebak kunt nemen. Dit keer sla ik het gebak over en neem alleen de thee.
Terug in het hotel, ben ik kapot en ga meteen slapen. Er liggen 2 wollen dekens op mijn bed, en een dekbed. Ik ben vergeten de radiator aan te zetten toen ik wegging. Dus ik kruip diep onder de wol.

Buenas noches Gerrie