Van Ollantaybambo naar Cusco

Vrijdag 8 augustus 20014

Hola juntos

Vandaag uitgeslapen tot 7 uur!!!!
Boneth is vandaag ook onze gids door de ruïnes van de tempel van Ollantaytambo.
In de Inca tijd moesten de jonge mannen een week vasten en dan een wedstrijd met elkaar aangaan.
De winnaar werd de nieuwe generaal. Een pre-Inca soldaat genaamd Ollantay won deze wedstrijd.
En hij was verliefd op de dochter van de Inca-koning, maar dat kon natuurlijk niet. Dezelfde klasse kon alleen maar trouwen met dezelfde klasse.
Toen de koning dit hoorde, wilde hij Ollantay vermoorden. Deze kon ontsnappen en kwam uit in de sacred valley en verbleef hier 10 jaar. Waar hij mannen en soldaten verzamelde om zijn geliefde te kunnen schaken.
Hij werd gevangen door de nieuwe Inca-koning, de zoon van de vorige. Deze zei hem als je mijn zuster wilt trouwen moet je het nu doen. Zo gezegd, zo gedaan. Happy end!
De nieuwe stad in de sacred valley werd Ollantaytambo (tambo = stad) genoemd. En hier werd gebouwd aan een prachtige tempel. Helaas is deze ook nooit afgemaakt.

Er staat een begin van een muur met giga, mega stenen perfect passend op en naast elkaar. Hier waren ook afbeeldingen in uitgebeiteld??? De Spanjaarden hebben deze vernietigd, omdat dit een afbeelding van het Inca geloof was.
Het is nog steeds een mysterie hoe ze deze grote stenen van een andere berg naar beneden kregen en dan de tempelberg weer omhoog. En vooral hoe ze deze konden bewerken en precies passend konden maken. Met uitstulpingen en instulpingen die perfect op/in elkaar pasten.
Want dit waren kei, kei harde, zware, zware stenen. Zelfs tegenwoordig kunnen ze het niet zomaar nabootsen. Met laser waarschijnlijk wel. Waren de goden dan toch cosmonauten??????

Dan gaan we naar de zoutpannen van Maras. Las Salineras de Maras. Deze waren er al in de pre-Inca tijd.
Dit zijn zoutpannen om het bergzout te vergaren.
Er is hier vroeger een binnenzee geweest. Diep onder de aarde komt het water en grond in aanraking met warm magma, waardoor zout/mineralen in het water oplossen, naar buiten stroomt en in bekkens wordt opgevangen.
Het water verdampt en na een maand kan het bergzout geoogst worden. Dit is zout zonder jodium. Hier wordt nog jodium aan toegevoegd. En dan na het drogen verhandeld.
Het is een prachtig plaatje met verschillende kleuren “pannen”. En het is zwaar werk voor de mensen die zulke pannen huren/bezitten.

We wandelen naar beneden waar de bus op ons wacht. Onderweg zijn er een stel kids die mooie stenen hebben gezocht om die te verkopen. Ze verkopen 2 stenen. Ze blijven bij ons hangen in de hoop dat er nog wat te halen valt. Maar helaas.

We rijden naar een restaurant voor een lunchbuffet. Net op tijd, want als wij bijna klaar zijn met eten komen er hele busladingen schoolgroepen aan.

In Cusco heb ik weer dezelfde kamer. En als ik naar mijn kamer loop, klinkt er vanaf de 1ste verdieping luid GERRIEEEEEE!!!! Jakkes daar is irritantje Daniël weer. Ik noem hem Wilma en zijn vriend Tom Fred. Wilma zegt wat er moet gebeuren en Tom hobbelt mee.

Ik zal voor de laatste keer kijken of ik de laatste boodschappen voor de fam. Bisschop nog kan halen.
Daarvoor ga ik naar de markt vlakbij het hotel. En hier vind ik iets van Machu Pichu voor Janny en Esther. Nu nog een kettingkje voor Sandra. Die scoor ik in het centrum met het symbool van Pachumama (moeder aarde). Mission accomplished.

We hebben nog een heerlijk afscheidsdiner en dan in het hotel koffer inpakken. Morgen vliegen naar Lima en dan naar huis.

Hasta luego Gerrie