Dag 17 van Vancouver naar Courtenay

Zaterdag 23 september

Het is vandaag de dag van de verzekering, daar lees je verderop meer over.

Op tijd opgestaan, zodat ik rustig van het ontbijt kan genieten. Niet allemaal zoet dit keer, omdat ik zelf wat hartig broodbeleg heb gehaald.
Hmmmm, er is ook een sap automaat met oa sinaasappelsap, heb ik helaas de vorige keer gemist. Nu lekker van genieten.
De laatste 2 wraps besmeren en rollen voor de lunch, ik neem ook een eigengebakken muffin mee van het hostel.
Vanmiddag in Courtenay, mijn eindbestemming, boodschapjes halen voor vanavond en komende dagen.

Ben weer keurig op tijd bij het station en mag gelijk doorlopen naar de gate voor de Greyhound bus. Deze keer is deze keurig op tijd. Het is geen Greyhound bus, maar van de BC ferry. Maar is wel de goede bus.

We moeten de ferry van 11:00 uur halen, maar we lopen keurig op schema. Onderweg legt de chauffeur uit wat de bedoeling is op de ferry en hoe laat we weer terug op het dek met de bus moeten zijn.
De bus wacht namelijk op niemand, deze staat redelijk vooraan en anders moet het hele dek op diegene wachten.
Dus nummer van de bus opschrijven, dek 2. En onthouden welke van de 4 trappen ik naar boven neem.

Ook verteld de gids mij dat ik op het station in Victoria een shuttle bus naar Victoria airport kan nemen.

Op de ferry naar de voorkant, eerst in het overdekte gedeelte, maar als we de eilanden naderen ga ik buiten staan.
Wauw!!! Wat een wind, dit is echt even uitwaaien. Ik hoop Orka's te spotten.
Op een gegeven moment wijst iedereen naar iets in het water. 2 paar vinnen komen steeds uit het water. Deze lijken te klein voor Orka's, misschien dolfijnen. Maar ik heb geen idee of er dolfijnen hier voorkomen. Zal ik ergens moeten navragen. Anders waren dit kleine Orka's. Of ik heb ze groter voorgesteld. Kan ook.

We naderen de veerboot haven, dit is niet Victoria, daarvoor moeten we nog een stuk met de bus. De hoorn loeit, tijd om terug naar de bus te gaan.

Op het "station". Het is geen echt station maar een aantal gebouwen van BC ferrys en Airportshuttle aan een straat. Op dit station dus heb ik net de Airport bus gemist.
Ik vraag wat het alternatief is. De gewone bus. Maar die doet er minstens een uur over. En de airport shuttle een half uurtje. En ik wil op weg. Ik heb ook nog een eindje te rijden.

Geen nood, want het is weer een geweldige, heerlijke, zonnige dag. Dus op een bankje verder mijn boek lezen. Het is bijna uit dus het is spannend.

Met de shuttle naar het vliegveld, prijs valt tegen. 25 dollar!! Maar Oké het is beter dan de taxi van 63 dollar in Toronto. En het is linea recta zonder tussenstops.

Bij de Herz balie weten ze niet dat ik de GPS al betaald heb, dus dat moet meneer nog even opzoeken. Maar komt allemaal goed.
Ik kan vertrekken met een bijna lege tank en zelf eerst tanken. Dan kan ik de auto ook met een lege tank terug brengen.
Ik kan ook alvast een volle tank kopen, dan kan ik de auto ook met een lege tank terug brengen. Of de tank volgooien als er nog veel in zit. Dan hoef ik de volle tank niet meer te betalen.
Whatever comes first.
Ik laat de tank vast vollopen, hoef ik nu niet eerst een tankstation te zoeken. Lekker makkelijk.

Ik krijg een losse GPS en een Toyota Corolla, of dat goed is. Ik vind het prima, zolang de auto mij maar van A naar B brengt.
Het is uiteraard een automaat, ze rijden hier weinig schakel auto's.

Op naar de auto. Ik hoop dat het géén witte is. Ik heb een hekel aan witte auto's. Yes het is een mooie donker grijze kleur. I love it!
Koffer en rugzak in de achterbak en plaatsnemen achter het stuur.
Even de brillen verwisselen, ik ben blij dat ik mijn zonnebril op sterkte bij me heb.
Die had ik toch in mijn kleine rugzakje gestopt? Ik heb deze nog op de boot gehad? Dat weet ik zeker. Kan deze al grabbelend niet vinden.
Tas leeg gooien. 1 lege brillenkoker voor mijn gewone bril. Maar geen brillenkoker met zonnebril.
Dju, die is dan waarschijnlijk in de bus blijven liggen. En die doen niet in verloren voorwerpen bewaren. Al wat er achter blijft wordt maandelijks geveild voor een goed doel. Helaas.
Dat wordt opgeven aan de reisverzekering.

Gelukkig is het de zonnebril en niet mijn gewone bril, dat was vele malen erger geweest. Ik heb nog een andere goede zonnebril, alleen daar kan ik geen auto mee rijden.

Oké, GPS instellen op adres Guesthouse. En rijden maar. Dacht ik........
Maar ik krijg de auto niet uit parkeerstand. What the F.....
Er loopt een mijnheer over de parkeerplaats, dus die roep ik er even bij.
En zeg dat ik nooit een automaat heb gereden en deze niet uit de parkeerstand krijg. Domme vrouw zal die waarschijnlijk denken.
Maar hij legt me vriendelijk uit hoe het moet, en in welke stand ik moet rijden. Kwestie van de voet op het rempedaal houden en dan kan ik schakelen. Makkie.

Volgens de GPS is het 200 zoveel kilometer naar mijn bestemming en ongeveer 3 1/2 uur. Oeps dat valt me tegen, dacht dat het veeeel dichterbij was. Ondertussen is het al half 4.

Oké gauw op weg dan. Ben zooooo blij dat ik thuis nog effe de GPS heb geregeld, anders had ik nooit geweten hoe ik Victoria uitkwam.
Lang leve de GPS. Samen mijn Lang leve de Canadese Sim-kaart kom ik overal. Hahahahaha!!!!!!!

Onderweg bedenk ik me dat ik het Guesthouse even moet bellen met mijn verwachte aankomsttijd. Dus ik ga de eerste de beste afslag naar tankstation af.
Even bellen, is allemaal geen probleem. Het Guesthouse is verder dan het stadje zelf. Dus als ik nog iets moet hebben, kan ik beter daar eerst stoppen. En ik kan alleen met cash geld betalen.
Gelukkig heb ik vanochtend in het hostel nog cash geld getapt.

Nu ik toch stilsta, ook maar meteen naar de washroom bij de McDonalds.
Het is pas half 5, maar als ik tussen 7 en 8 uur vanavond pas aankom, heb ik geen zin om nog naar iets te eten te zoeken. Dus..........
Jawel, ik ga eten bij de McDonalds. Doe ik niet zo vaak. Alhoewel de laatste tijd nog met Joyce en Theo een late snack gehaald.

Ze hebben 2 nieuwe burgers voor maar 3 dollar, inclusief taxes.
Ook iets raars hier in Canada. De prijzen zijn allemaal zonder taxes. Die worden er later nog bijgeteld. Dus als je denkt dat je gepast geld hebt. Niet dus, er komt altijd nog een bedragje bij. Héél irritant.
Maar goed ik kies voor de Thaise McChicken burger. Met zoetzure saus.
En bestel ook een smoothie van, volgens hun vers fruit. Blueberry + nog iets.
Buiten is het ongeveer 21 graden, dus ik ga weer lekker in het zonnetje mijn maaltje opeten. En pak er mijn boek bij.
Dat had ik beter niet kunnen doen. Want ik heb het helemaal uitgelezen. En ben zo een uur verder.
Dat betekent dat ik in het donker ga aankomen.

Gauw weer op weg. Maar......... De auto wil niet wegrijden. Wat nu wéér????? Ik heb mijn voet op de rem om te schakelen. Gaat niet.
Oh wacht even...... Mijn rugzakje ligt op de bijrijder stoel en heeft een gewicht dat de veiligheidsriem om moet. Hup op de grond ermee, en karren maar.

Hard gaat het niet. Je hebt een mooie snelweg waar je 80 of 90 op mag rijden. Ook zijn er geen ongelijke kruisingen, maar overal verkeerslichten.
Voor mijn gevoel sukkel ik verder. Totdat we op een punt komen waar ik eindelijk 120 mag rijden. Yeah!!!! Dat is beter.
Ik moet zeggen een automaat rijdt wel een stuk relaxter. Al heb ik vaak nog de neiging om het versnellingspedaal in te trappen en te schakelen.
Wat ik wel jammer vind is, dat ik geen cruisecontrol heb.
Desiree heeft dat wel in haar rental. Rijdt nog ontspannender. En een ander geweldig voordeel daarvan is. Dat als de voorganger langzamer gaat rijden. Haar rental dat ook doet. En zo afstand bewaart. Ideaal

Maar goed, in het donker kom ik bij mijn afslag en dan gaat het over donkere weggetjes door het bos. Echt in the middle of nowhere voelt het. Again.... Lang leve de GPS.
Ik kom niet door het stadje zelf, dus ik word waarschijnlijk door de GPS de kortste route opgestuurd.

Maar ik kom waar ik wezen moet. Het Lake Trail Guesthouse.
De auto wordt begroet door veel geblaf van een aantal grote honden. Ik ga er maar vanuit dat ze vriendelijk zijn.
En dat zijn ze. Heeeel vriendelijk, dus ik knuffel ze uitbundig.
Bonny, de eigenaresse, verwelkomt me ook hartelijk. Ik ben op dit moment de enige gast.
Ze vertelt meteen dat het morgen hier druk wordt. Want er wordt een fietsrace gehouden. En er zullen hier veel auto's en mensen komen.
Ik vraag wat ik morgen hier zoal kan doen. Er is een mooie lake trail. Zijn er beren??? Natuurlijk zijn er beren. Maar de honden gaan wel met me mee. Dit zijn bear dogs. Getraint om de beren op afstand te houden. So I will be fine. Maybe I will do it?????
Maar eerst morgen boodschappen doen in Courtenay. Ze laat zien dat ik ook door kan rijden naar een ander stadje en naar de stranden kan gaan.
Oooh ook een goed idee. Strandwandeling en lunch daar.
En dan 's middags misschien????? de Lake trail met de honden.

Er is een appelboomgaard achter de huisjes, dus als ik zin in appels heb kan ik ze zo gaan rapen of plukken. De beer gaat overdag zalm vissen en komt dan voor het dessert appels eten. Verder weg in de boomgaard Ofcourse. De honden jagen ze dichterbij wel weg. En morgen is het hartstikke druk hier. Dus zullen de beren wel uit de buurt blijven.

Ik ben wel iets geruster geworden wat de beren betreft. Maar dit geeft me dan wel weer de kriebels.
Desiree ik mis mijn hike maatje.

Goed nu eerst maar eens mijn kamer. Daarvoor moet ik naar het huisje hiernaast. En dat heb ik helemaal voor mij alleen!
Ik krijg de grootste kamer met een 2 persoonsbed. En een gezellige porch.
Op de gang zijn de toiletten, een douche, en een bad!!! Mooi dat ik morgenavond eens lekker ga badderen.
Er is een gezellige huiskamer met een giga TV. En een heerlijke stoel, waar ik nu in zit te typen.
Beneden is de wasruimte. En een ruime keuken. En in de kast staan nog houdbare leftovers van vorige gasten. Daar snuffel ik eens in rond. En vind nog een zak chips en crackers. En een pak kant en klaar beslag meel voor pannenkoeken en stroop.
Dat wordt morgen pannenkoeken bakken!!!
Ook is er thee en koffie. Ook kamille en munt thee. Het wordt steeds beter hier.

Tot nu toe is dit een aanrader voor wie deze kant op komt.
Morgen nog maar eens zien in het licht.

Tot dan