Dag 30 van Montreal naar Helmond

Vrijdag en zaterdag 7 en 8 oktober

Wat een pech. Was van plan vanochtend nog door Montreal te dwalen, aangezien mijn vlucht pas tegen 5 uur zou gaan. Niet dus! Dat is vanuit mijn overstap in Waschington DC. Mijn vlucht van Montreal naar Washington vertrekt om 13:25 uur. Dus ik wil daar tussen 11 en half 12 zijn, en bij de info hebben ze al gezegd dat ik zeker een uur reistijd moet rekenen naar het vliegveld, vanwege omleidingen en drukte.

Dan maar rustig opstaan, alles inpakken en ontbijten. Lisa vertelt me de snelste route. Eerst het grootste stuk met de metro, is ook minder ver lopen dan de bushalte. En dan het laatste stuk met de bus. En het is weer stralend zonnig weer. Ik wil nog blijven!!!!! Maar ik kom zeker nog terug naar Oost-Canada en dan ook weer naar Montreal.

Om kwart voor 11 ben ik op het vliegveld. Gisteren heb ik ingecheckt en heeft de knul van het hostel mijn 2 tickets uitgeprint. Deze moesten uitgeprint worden. Unlike the other times. Mijn label printen en mijn koffer inleveren. Dan nog een tortilla met kaas eten en mijn water opdrinken, voordat ik door de bagage/persoons check ga.
Bij de paspoort controle zijn ze heel streng. Niet toen ik het land binnenkwam, maar wel nu ik weer ga. Mijn vingerafdrukken worden nagekeken en er wordt een foto van mij gemaakt.

Ik heb nog een aantal dollars over. Die ga ik niet aan eten en drinken opmaken. Misschien nog een lekker geurtje? Ik zal eens rondneuzen. Ja gevonden, nog een magneet van Montreal 375 jaar, is ook maar eenmalig dus moet ik wel hebben, en 2 T-shirts van Canada voor Mark. Dan heb ik nog 2,15 dollar over. Kun je nog geen kopje thee voor kopen. Maar wel een zakje chips voor 1,99 dollar. Helaas + taks 2,30 dollar. Maar mevrouw achter de kassa is zo vriendelijk om het mij toch te geven. Lief hè? Helaas kies ik een lichtblauw zakje in de veronderstelling dat dit sour cream is, maar helaas het is zout en azijn. Moet je ook maar goed lezen stupid girl.
Dan is het verder wachten.
Om 17:25 uur Nederlandse tijd vertrekt mijn vliegtuig en om circa 7:00 uur is de verwachte landing op Schiphol. Dat is 13 ½ uur!!!! Zover mijn idee om vanuit de Oost-kust terug te vliegen en zodoende een kortere vluchttijd te hebben van circa 8 uur. Ik ben om 15:30 uur Nederlandse tijd vertrokken uit het hostel. Benieuwd hoe laat ik thuis ben.

Op naar het eerste stukje. Van Montreal naar Washington DC. Dit is ongeveer 2 uur vliegen. Het is een “klein” vliegtuig. 2 rijen van 2 stoelen naast elkaar en geen schermpje.
Geeft niets, ik ben toch moe dus ik ga een dutje doen. Denk dat ik een uurtje heb geslapen.
Aan de stewards vraag ik of ik mijn incheck bagage eerst zelf moet ophalen en opnieuw moet inchecken voor de volgende vlucht??? Nou dat hoeft gelukkig niet. Ik had van iemand in Canada gehoord dat dat soms dus wel moet.

Op naar de volgende gate. Die is zover weg dat ik met een ondergrondse trein daarnaar toe moet. Heb ik ooit al eens eerder gehad. Weet alleen niet meer waar, ik dacht Singapore????
Weer wachten. Wil ik op een stoel gaan zitten waar een telefoon op ligt, die ik aan de kant wil leggen. Komt er een meneer zenuwachtig naar me toelopen. Please, don’t sit on my phone!!! Zit u hier? Nee, alleen mijn phone. Maar ik kan gerust daar gaan zitten, als ik maar oppas voor de phone.
Het is namelijk zo dat achter deze stoelen een stekkerdoos staat. Makkelijk, laad ik mijn telefoon ook meteen op.

In het vliegtuig heb ik een stoel aan het gangpad. En ik hoor het meisje dat naast mij zit tegen haar vader praten, die aan de andere kant van het gangpad zit. Ik vraag of hij misschien van stoel wil wisselen, zodat ze naast elkaar zitten. Mij maakt het niet uit, als ik maar aan het gangpad zit.
Zo gezegd, zo gedaan. Op naar Nederland!!
Ondertussen ben ik zo wakker dat ik eerst maar een filmpje ga kijken. Deadpool Yeah!!! Is echt een leuke film.
Dan nu maar wat gaan slapen???? Yeah sure!!!! Overal val ik in slaap, maar nu niet. Dan maar weer een filmpje kijken. Guardians of the Galaxy. Ook een leuke film.
Dan nu lekker gaan slapen!!!! Nope, not this time!!!!! Dan maar Guardians deel 2.
En als deze afgelopen is, is het nog maar 3 kwartier tot Amsterdam. We komen eerder aan dan verwacht. Circa half 7. Dat is altijd fijn.

Op naar de bagageband en mijn big yellow bag. Lading na lading komt door. En dan stopt het. Alleen ik en nog een man staan er nog. Effe checken op het scherm. Nee, er komt niets meer, alles is uitgeladen. Wat nu???
De andere meneer spreekt weinig/geen Engels, wel Spaans, maar dat spreek ik niet meer zo goed. Ik neem hem mee richting Lost lugage. En zie, onderweg zie ik mijn gele zak liggen. Hij blijkt als afwijkende bagage gevlogen te zijn. Maar gelukkig hij is er. De bagage van de Panama meneer niet.
Ik leg de 3 medewerkers die hier staan uit wat er aan de hand is. Ze roepen er iemand bij die een beetje Spaans spreekt. Hij komt erachter dat deze meneer zijn bagage van de vlucht uit Washington niet heeft terug gekregen. Ja zover was ik ook al. Maar wat nu?? Dan moet hij naar de balie van de airline waarmee hij heeft gevlogen, waar is deze??? Die richting uit wordt er gezwaaid.
Dat is dus echt lomp Nederlands. Het valt me echt op nu ik weer in Nederland ben, hoe anders sommige medewerkers van Schiphol zich gedragen tegenover de mensen in Canada. Daar zouden ze deze meneer er naartoe gebracht hebben.
Tot mijn afgrijzen bedenkt ik me terwijl ik dit schrijf dat ik ook wel een beetje lomp ben geweest. Ik heb meneer Panama ook niet even naar de juiste balie begeleid. Ik zeg een beetje, want ik werk niet op Schiphol. Zal wel komen omdat ik nu ik eenmaal weer op Nederlandse bodem ben, ik ook weer Nederlandse lompigheid heb ingeademd. Maar effe serieus het zal wel komen omdat ik nu de stal ruik, en zo snel mogelijk naar huis wil, en ik ondertussen ook kei moe ben.

Ik zou Joyce en Theo laten weten hoe laat ik in Eindhoven aankom, maar daavoor moet ik weer eerst mijn eigen simkaart wisselen voor de Canadese. Hoe doe ik dat?????? Uhhhh???? Het Nederlandse meisje uit het vliegtuig wil mij wel helpen. Helaas weet zij het ook niet. Beiden krijgen wij de achterkant van de telefoon niet open.
Dan eerst maar op zoek naar een electronica/telefoonwinkel. Maar kijk daar, daar zie ik een kraampje waar ze Europese simkaarts verkopen die weten precies hoe het moet.
Ik ga naar ze toe en vraag aan één van de drie of zij mij kan helpen hiermee. Dat wil ze wel doen. Gelijk vraagt/zegt haar collega tegen mij hun simkaart te kopen. Nee, ik heb mijn eigen simkaartje. Er wordt wat onduidelijks gemompeld en chagrijnig gekeken. Lompe Nederlandse verkoop mentaliteit?
Ik overdrijf misschien, in wezen is het grootste deel van de mensen wel zeker behulpzaam. En misschien krijgt hij wel commissie voor elk kaartje dat hij verkoopt.

En nu het belangrijkste!!!!! Naar de AH voor een bruin broodje met échte lekkere kaas, Old Amsterdam. En dan kan ik naar de trein.
Hier is de perron medewerkster zeer behulpzaam. Ik wil in de trein dichtbij het invaliden toilet zitten, in verband met mijn grote koffer. Dan kan ik de koffer gewoon mee in het toilet nemen als het nodig is. Ze vertelt dat deze meestal in de 3de wagon zit. En dat zal ongeveer op de plaats zijn waar ik nu al op het perron sta.
En als de trein komt tel ik de 3de wagon, in het voorste deel niet, maar zie daar, in het laatste deel zit deze inderdaad. En het is niet druk in de trein dus ik heb zo een plekje.
In de trein ga ik genieten van mijn broodje met kaas. Hmmmmm!!!! Wat is dat lekker!!!!!

Op het station in Eindhoven staan Joyce en Theo al enthousiast te zwaaien.Zpóó fijn om hun weer te zien.
Ik heb ze gemist. Vrienden en familie zijn de enige reden dat ik nog wel terug naar huis wilde.

Om ongeveer kwart over 10 ben ik weer thuis. Dat is vanaf hostel,15.30 uur, naar huis, 10:15 uur, bijna 19 uur!!!
We zetten eerst de bagage bij mij af. En ik krijg een verassing te zien. In mijn 3 perkjes staat het onkruid niet meer knie/heup hoog. Maar nog mooier er staan heide plantjes en viooltjes in. Nog wel mijn lievelingskleuren paars met geel. Wauw!! En de puinhoop voor is opgeruimd, ik hoef niet meer naar de stort. Wauw wauw!!
Theo en ik sjouwen de koffer naar boven. En dan kijk ik in mijn slaapkamer, en kan mijn ogen niet geloven!!!! Deze is opgeruimd en zelfs mijn crosstrainer staat kant en klaar voor gebruik. Is nodig blijkt, ik ben 1,7 kilo aangekomen, terwijl er nog 7 kg af moest. Oeps. Dat wordt flink trainen de komende tijd.
Toerke door mijn huisje. Badkamer is óók keurig netjes. Logeerkamer is óók opgeruimd, geen dozen en zakken meer. Kantoorkamertje óók helemaal opgeruimd, geen dozen en zakken meer. Ik kan de hele vloer zien! Er is zelfs ruimte voor een bureau! Wauw, wauw, wauw!!! Ik heb er geen woorden voor.
Dan gaan we naar de huiskamer. Hé, geen stucloper meer. De tafel staat weer op zijn plaats. Maar als ik de hoek omloop weet ik niet wat ik zie! Hier zijn alle dozen ook opgeruimd en de teveel aan kasten voor de praktijkruimte staan er ook niet meer.
In plaats daarvan heb ik een prachtige, gezellige zithoek. Het TV-meubel staat op zijn goede plaats het naaimachine van ons pap en mam staat te pronken tegen de muur. Er staat een prachtig boeket bloemen op. Een welkom thuis boeket. Want écht het is een thuis geworden. Wauw, wauw, wauw, wauw!!!! Ik heb er geen woorden meer voor, alleen maar tranen. Er staan ook verschillende plantjes in de kleuren oranje in de kamer!!!! Nog meer tranen.
De keuken ziet er ook keurig uit. Niet alleen is het hele huis opgeruimd. Ook is álles gepoetst!!!!!
Het schuurtje is óók opgeruimd. Trrrrranen!!!!
Wat een THUISkomst!!! Wat een VRIENDEN!!!!! DAAR ZIJN GEEN WOORDEN VOOR!!!!
ZOENEN, HUILEN, BEDANKEN. Ik weet echt niet meer wat ik moet zeggen.
DANK JULLIE WEL LIEVE, LIEVE, LIEVE JOYCE, THEO EN JOHN.
BEST PRESENT EVER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Na mijn maand Canada ben ik niet naar huis gekomen, maar écht THUIS gekomen.

Dan ga ik ook even bij Wilma langs, die ook een verassing voor mij heeft.
Niet zo'n leuke blijkt. Mijn camera die zij geleend heeft is kapot. En al snel in het begin van mijn vakantie. Zij heeft er bijna 4 weken buikpijn van gehad. Maar ze is naar de fotozaak geweest en het blijkt dat dit mij ook had kunnen overkomen. Slijtage. Pech voor mij, niet voor haar.
Dan heeft ze nóg een verassing.
Een welkom thuis bloemetje. Zooooo lief ook!!!
THNX LIEVE WILMA