Dag 25. Van Caye Caulker naar Livingston

Woensdag 27 maart

Gisteravond op weg naar huis een rasta mmantegen ons: marihuana, marihuana? Geen reactie van ons. Toen black man, black man?
Kennelijk is daar hier ook een markt voor. Maar no thanx.

We liggen 's avonds lekker in bed. Wordt er aan de deurknop gerommeld, vervolgens wordt er op de deur geklopt. Aaaaaah. The Big Bad Black Man. Wij roepen in koor. NO NO NO!!

' s Ochtends de laatste spullen inpakken. Rustig ontbijten. En we bestellen de golfkar taxi naar het vliegveldje hier.
Dit wordt onze kortste vlucht ooit. 5 minuten naar Belize. Waar we een binnenlandse vlucht nemen naar Punta Gorda.
Daar nemen we de ferry naar Livingston in Guatemala.

Taxi is keurig op tijd. Vliegveld is vlakbij, zoals alles hier.
Er zijn zowaar 2 vliegmaatschappijen. Tropical air en wij vliegen met Maya Island Air.
Wij vliegen met een VIP. De gouveneur Generaal van Belize. Als hij geliefd is krijgen we een goed vliegtuig en piloot. Anders kunnen we dikke pech hebben.

In de verte horen we een sirene. De escorte van de GG. Voorop een motoragent dan de brandweer wagen en vervolgens 2 golfkarretjes.
Aan de kant van de weg staan de schoolkinderen te klappen.
2 belangrijke mannen in uniform zitten in de karretjes. Ik denk dat een van hen de GG is. Maar niet. Een oudere burgerman stapt uit en zwaait naar het volk.
We zijn in goed gezelschap. Hoop ik.
O
De man van Maya vertelt ons dat een van ons waarschijnlijk op de Co-piloot stoel moet zitten. We roepen allebei. Ik ik ik.
Dus vragen we een mevrouw om een getal tussen de 0 en 10 op te schrijven.
En.... I am the LUCKY ONE.
Prinses heerlijk zit ik vooraan op een vlucht van 5 minuten. We gaan niet hoger dan 1000 voet. Dus ik kan alles goed zien.
Op Beluze City airport gaan we in een ander vliegtuig dat naar Punta Gorda gaat.
Wij krijgen plaats op de voorste stoelen. Maar er is geen Co-piloot dus Desiree vraagt of ze daar mag zitten. En dat mag!!! She is the LUCKY ONE!!
Want deze vlucht duurt langer. Wat het nog ergerlijk maakt. Deze heeft een tussenstop in Dangriga en Placencia. 3 opstijgingen en 3 landingen. Gelukkig zit ik ook bij het raam en kan langs de piloot naar voren kijken.
Tijdebs deze vluchten vliegen we op 2500 viet hoogte. Nog steeds laag genoeg om buiten van alles te zien.
Bij het uitstappen ontdek ik dat er nog maar 1 Tefa aan mijn rugzakje hangt.
K.. Effe nadenken. Die andere ligt nog op het Vliegveld van Caye Caulker.
Ik heb mijn waterflesje van dezelfde clip gehaald en niet meer gecontroleerd of mijn sandaal er nog aan hing. Heb ik de hele vakantie steevast wel gedaan. Ik ben hier te relaxed geworden. K.. K.. K..
Ik heb deze nog nodig anders moet ik alles op mijn bergschoenen doen. No way.
In Livingston op zoek naar sandalen.

OP Punta Gorda stappen ook 3 Italianen uit. Zij moeten ook naar de ferry naar Livingston. Dat us een kwartier lopen. Dus bestellen we een taxi voor 5 personen.
We zijn rond 12:15 uur bij de ticket office voor ons kaartje voor de ferry. Duur kaartje 30 US dollars.
Om 13:30 uur mogen we pas door de imigration office en de ferry vertrekt om 14:00 uur.
We zoeken een schaduwplekje bij het water en met een zeewindje.

Tijd om naar de immigration office te gaan. Waar we weer 20 US dollars moeten betalen.
En dan wachten op de ferry. Er ligt een open bootje aan de kade. En wij zeggen lachend dat is de ferry. Hahaha.
We wachten nog steeds en het is al 2 uur geweest. Nog geen ferry te zien.
Dan mogen we de pier oplopen en moeten we met 13 personen en bagage toch in het hahaha bootje.
Desiree en ik hebben er het volste vertrouwen in en wij doen ons zwemvest aan. Volste vertrouwen in ons overlevings instinct.
Nog wachten in de brandende zon. Waarop?
Dan worden er bij elke bank zwarte zeilen uitgedeeld. Why? Deze zijn om over onze benen te leggen zodat we niet zijknat worden.
Simplicity. I love it!!!!!
En daar gaan we eindelijk. Full speed ahead. Het bootje hotst en klotst over het water. Ik heb de beste plek uitgezocht, waar je het natste wordt.
Yoho yoho and a bottle of rum. Ja man. Zou ik willen.

Na een bumpy zeetocht komen we in Livingston aan.
Ons hostel ligt vlakbij de ferry kade is ons verteld. Hier bevestigen ze dat.
Wij op weg. Vertelt een rasta man ons dat we eerst naar het migration office moeten. Rechtuit de heuvel omhoog. Best nog wel een eindje lopen met volle bepakking.
Waarom zit dat niet direct aan de kade????
Nu naar ons hostel. Casa Nostra. Vlakbij. Vlakbij???? Het is een pokke eind lopen met bepakking.
Maar goed we komen aan en het ziet er leuk uit, direct aan de zee.
Heeft u gereserveerd. Ja ofcourse. Zeker weten hier en niet in Casa Rosada? Nee hier. Even de eigenaar halen. Stephen heeft ook geen idee dat wij kwamen. Maar onze computer koningin heeft de gegevens zo bij de hand. Sorry sorry sorry. Geen plaats. Maar in Casa Rosada, een klein stukje verder weg, hebben ze nog een kamer voor ons.
Muy bien.
Het is geen kamer maar een klein hutje met 2 bedden met mosquito net. Buiten zijn de bathroom hutjes. 2 WC's en 1 douche.
Bij de andere casa hadden we een 2 persoons bed. Dit is fijner.

Op zoek naar sandalen voor mij. Iets wat lijkt op de Tefa's. De eerste winkel heeft zoiets. Maar niet in mijn maat 40.
We gaan alle winkels met schoenen binnen. Maar ze gaan maar tot en met maat 39. Het is duidelijk, ik leef op te grote voet.
Terug met ander idee. Flip flops niet met tussen de tenen bandje. Wordt ook niks.
Bij een winkel hebben ze, schrik niet, nep crocks. Toch maar proberen. Ze hebben een enkelbandje en passen. Hmmmm??? Toch doen of niet? Ja toch maar doen. Deze lopen beter dan mijn flip flopjes. Ze zijn zo foei lelijk dat ze morgen mee op de foto moeten.

We hadden eerder bij Casa Nostra een tafeltje gereserveerd, want de vis van de dag is Grouper. Heb ik wel zien zwemmen, maar nog niet geproefd.
Is een stevige, vlezige vis. Ze hebben deze klaargemaakt met soja saus. Niet verwacht en minder lekker.
Desiree heeft rijst met garnalen. Smaakt ook sterk naar soja. Vindt ze niet lekker.
Nee Maggies is the best.

Zometeen in ons eigen hutje slapen.

Groetjes Gerrie