Roadtrio Namo Buddha/ Panauti

Dag30Zaterdag. 18 maart 2023

Ik heb geen tijd voor ontbijt, gelukkig heb ik nog een peperkoek in mijn tas.

Madan, Tony en ik gaan weer een Roadtrip maken. De heuvels in. Onderweg zien we steeds meer groen. Tony ziet een eenzame boom op grasveld en wil daar onder gaan zitten. Daar is het heerlijk rustig, ik kan de vogels weer horen fluiten. Mooi uitzicht en frissere lucht.

Dan komt er een busje achteruit naar onze plek gereden. He, niet doen!!!!! Wegwezen!!!!

Er komt een lading mensen uit, waaronder een aantal monniken. Matjes, drinken en eten worden uitgeladen. Alles voor een lunch Picknick.

Ik zal Gerrie niet zijn, als ik niet naar ze toe ga en een praatje begin te maken. Meteen wordt ik uitgenodigd om erbij te komen zitten.

Lust ik ook een broodje met vegetarisch prutje? Tuurlijk. Het is lekker en een beetje pittig. Lust ik ook thee? Althans ik denk dat het masala thee is. Het blijkt Tibetaanse boter thee te zijn. Smaakt prima.

Dit zijn mensen die vroeger zijn gevlucht uit Tibet. Sommige monniken komen uit India.

Ze komen allemaal uit Kathmandu en doen ook een roadtrip van 1 dag. Ze hebben elkaar pas leren kennen door de roadtrip.

We gaan door naar Namo Buddha waar een mooi klooster is.

HetThrangu Tashi Yangtse-kloosteriseen Tibetaans Boedhistisch klooster.

Volgens de oude legende ontdekte prins (Mahasatwo/Ngingdui Tshenpo) 6000 jaar geleden op de top van de heuvel, kijkend naar de jungle, een tijgerin die bij de rots lag.Al snel realiseert hij zich dat de tijgerin op het punt stond te sterven door honger terwijl haar vijf kleine baby's nog steeds melk van haar zogen, het overleven van de baby's hangt af van hun moeder.Mahasatwo besluit zijn leven aan de tijgerin te geven in een buste van liefde en mededogen.Dus snijdt prins Mahasatwo zijn lichaam om zijn warme bloed in de mond van de moedertijger te presenteren, en de smaak van bloed geeft de hongerende familie eetlust.Terwijl de tijgerin het offer van de prins accepteert, laat ze alleen de botten achter.De botten van de prins werden teruggebracht naar het dorp en begraven in de tombe, de eigenlijke stoepa van Namo Boeddha.Ongeveer 3500 jaar later kwam de Gautam Boeddha in het dorp Sange da Fyafulsa. Hij leidt 3 rondgangen rond de Stupa voordat hij verklaarde dat hij de reïncarnatie was van prins Mahasatwo.Het was het moment dat Gautam Buddha dit dorp hernoemde in Namo Buddha, wat eerbetoon aan Boedha betekent.

De oprichting begon in 1978.

De tempel werd officieel geopend op 5 december 2008.

We gaan de heuvel op met veel trappen op weg naar het klooster, denk ik. Maar we komen eerst boven op een heuvel met paal waar vandaan slingers met vlaggen omlaag leiden naar een andere heuvel. Daar willen we gaan wandelen straks.

Eerst naar klooster.Tony blijft achter op een bankje, genietend van de rust en het uitzicht.

Klooster is redelijk nieuw, en men bouwt nog steeds nieuwe delen eraan. Het is een enorm complex en herbergt een grote kloosterschool en veel monniken.

Binnen in een tempel is een grote gouden Boedha. Het is binnen versierd met kleurige schilderingen en versieringen.Heel erg mooi.

Als ik terug ben kan ik Madan en Tony niet vinden. Probeer te bellen. Lukt niet. Appen.

Dan komen ze naar me toe, zaten relaxt op terrasje vlakbij.

We gaan een wandelingmaken over de heuvels langs een vlaggetjes pad. Het blijkt maar een

kort stukje te zijn. Maar goed ook het begint te regenen. Wat langzaam maar zeker een

flinke plensbui wordt. We gaan schuilen op het terras luisterend naar chanting monniken.

Ik doe mijn ogen dicht en vind het best zo.

Het regent ondertussen minder en we dalen de trappen weer af naar de auto. Na een tijdje begint mijn knie weer pijn te doen.

We rijden terug via een andere weg. We rijden langs een riviertje en zien rook komen vanaf een crematieplaats in een oud tempelcomplex.

Tony en ik gaan daar een stuk lopen en dan pikt Madan ons weer ergens???? op. Tony knikt begrijpend, mooi zo, want ik heb er niks van begrepen.

We wandelen op ons gemak door het oude dorpsgedeelte zonder drukte of andere toeristen.Tony is helemaal HAPPY.

Ondertussen hebben we geen idee meer waar we zijn en waar Madan ons zou oppikken.

Gelukkig heb ik het kaartje van het Guesthouse bij me en Tony belt Madan. Hij overhandigt de telefoon aan een winkeler die uitlegt waar wij zijn gestrand.

We zijn gestrandt in het dorpje Panauti.

Panauti is een historische stad in Nepal, oorspronkelijk was het een kleine staat diekoning Bhupatindra Mallaals bruidsschat aan zijn zus schonk.

Het was een handelscentrum langs de oude zouthandels route tussen Tibet en India

Madan komt ons oppikken. Denkt hij. Wij hebben onderweg een leuk, lokaal cafeetje gezien en willen daar thee drinken.

Het cafeetje is gebouwd bovenop een ontmoetingsplaats. Hier drinken we op ons gemak masala thee.We rijden door de regen terug.

Ik stap uit bij mijn fruitwinkeltje voor mijn vers sapje.

Heerlijk dagje uit de drukte van Kathmandu.

Tony en ik willen Tibetaans eten. Helaas is het restaurant gesloten. Madan weet wel een ander Restaurant.

Daar eet ik Thukpa, Tibetaanse noodlesoep. Heerlijk. Ik heb honger dus bestel ik nog een kipgerecht en naan.

Tony wil een klein stukje kip tikka proberen. Maar krijgt de halve kip. No worries, de rest in een Doggy bag meenemen.

Groetjes Gerrie