Inca-trail dag 3

Woensdag 6 augustus 2014

Hola Janny
Ja zonder stokken zijn we nergens. Fijn dat je de tas leuk vind. Gebruik hem maar goed.
En waar denk je dat ik de volgende keer heen ga? Als het meezit met het werk heel gauw nog naar Australië. Maar zo niet, ja dan?????

Hola juntas

De tweede helft van de nacht heb ik het een beetje koud gehad. Maar het was te doen.
Om 5:00 uur komen ze weer bij de tent. Coca tea, with sugar? Lang geleden dat ik thee op bed heb gehad. Nu al 2x achter elkaar. Luxe!!!!
Om 6:30 uur weer op pad. Vandaag wordt de langste route, 16 km. Ongeveer 10 uur lopen.
Maar het wordt naar zeggen ook de mooiste route. We zullen het zien.
Vandaag gaan we voor 90 % over een originele Inca-trail. 10% gerestaureerd.

Eerst uiteraard weer steil omhoog naar een pre-Inca ruïne, die uiteraard ook door de Inca’s werd gebruikt. De Runkuraqay. Deze werd gebruikt voor controle, doorgang pelgrims. En lag op een kruispunt van meerdere wegen.
Hogerop ligt nog een andere ruïne en deze werd ook gebruikt voor controle, logeerplek, doorgang pelgrims naar Machu Pichu, en voor offeringen.
Van daaruit zijn er ook Inca-trails door de jungle. Maar deze zijn tegenwoordig afgesloten, omdat ze in een natuurgebied lopen.

Ook moeten we weer een pas over van 3900 m, maar deze is niet zo steil.
Als we weer naar beneden gaan komen we door een kleine grot en dan gaat het pad in een spiraal het nevelwoud/jungle in. Het is net alsof je het feeën woud inloopt. Prachtige bomen waaronder de trollen zich schuilhouden. En schommeltakken waar de feeën net zijn verdwenen.

Er is veel meer begroeiïng en meer/andere dieren. Vooral vogels. Meer dieren zie ik niet onderweg. Helaas.
Geen beer, deze is vegetariër, geen poema, geen miereneters. Jammer
Maar wel prachtige paden en bomen en uitzichten. En treden, veel treden. Enorme hoge treden soms. Maar langzaam maar zeker kom ik vooruit/omhoog/omlaag.

Ik ben gestart met de hoofdgroep, maar net als gisteren zak ik langzaam naar de achterhoede, en ook nog verder van de groep. Heerlijk rustig, en in plaats van me alleen maar op het pad te concentreren kan ik nu ook overal van genieten. Stilstaan wanneer ik wil, fotostop, luisteren, kijken.

Op een gegeven moment komt Arturo (leerling assistent gids) bij mij lopen. Achteraan lopen 3 dames en 2 gidsen, dus Arturo is meer naar voren gestuurd. Zo kan ik nog mooi Spaans met hem praten.
Wat niet zo’n goed idee is volgens Boneth, want hij moet van haar meer zijn Engels oefenen.

En de route gaat maar abajo, abajo (omlaag).
Dan komen we bij de kampplek. Winaywayna camp
Waar alle groepen kamperen. Maar we zijn nog niet bij onze kampplek. Nog meer abajo, abajo . Ja natuurlijk.
Eindelijk zijn we er om 16:38 uur. Ik loop aardig het gemiddelde.
Mijn tent is arriba (omhoog). Handig. En ik heb schijnbaar geen 1 persoonstent meer, want gisteren is er 1 kapot gegaan. Maar ik ga hem niet delen met un hombre.
Heb ik net mijn slaapmatje opgeblazen en mijn slaapzak uitgerold, komt Arturo weer aanzetten. Ik moet weer abajo naar een andere tent. Weer naar beneden met mijn hele hebben en houwen. Kom ik in de tent met Boneth, onze hoofdgids.

Voor het afscheidsdiner zijn er als toetje 2 heuse mooie, en lekkere taarten gemaakt. Complimenten voor de kok en zijn assistent voor de geweldige zorgen deze afgelopen dagen.
Dan is het tijd om iedereen te bedanken en de enveloppen uit te delen. Iemand moet even een algemeen woordje doen naar de crew en uiteraard moet dit in het Spaans. Dus wie is de pineut. IKKE!!!!!
Zo onvoorbereid weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen, dus komt het er erg stuntelig uit. Maar goed ik heb mijn best gedaan.
In eerste instantie had ik alle 6 de enveloppen voor de crew, gelukkig heb ik er 4 aan iemand anders kunnen slijten. Blijf ik toch nog met 2 enveloppen zitten.
Het praatje en de enveloppen uitdelen moet ook in hiërarchische volgorde gebeuren. Eerst de Hoofdgids Boneth, Hoofdkok Isidro, Assistent gids Francesco, assistent kok, Hoofddrager Victor, leerling assistent gids Arturo, en tenslotte de dragers.
Ik heb de envelop voor de hoofddrager nog, dus ik begin in het Spaans maar ik heb een black out en ga verder in het Engels. Nog een ambrazo (omhelzing) en dan kan ik gelukkig de envelop voor de leerling gids aan 2 jonge meiden geven. Ook veel leuker voor Arturo, dat is ook nog een jonge vent.
Als iedereen gehad heeft neemt Isidro de kok nog even het woord en dan gaat de hele crew ons rijtje af voor een hand/ambrazo en/of kus.

Niet lang daarna ligt iedereen in de tent, want morgen/vannacht moeten we om half 4 opstaan. Dit is vanwege de dragers. Die moeten het kamp opbreken en vlug naar het station lopen/rennen met de bagage, zodat ze de eerste trein naar huis kunnen halen. Anders moeten ze veel te lang wachten op de volgende trein. En na 3 dagen met die slome toeristen willen ze uiteraard snel naar huis en/of gezin.

Buenas noches Gerrie