Dag 2 Van Amsterdam naar Toronto

Vrijdag 8 september

Ik heb goed geslapen. En als ik naar buiten kijk heb ik de keuze uit binnen of buiten douchen. Toch maar binnen de warme douche. Spullen bij elkaar grabbelen en naar de lounge voor een vers kopje thee en broodjes smeren. En dan weer met mijn koffer zeulen naar het station. 1 minuut lopen hiervandaan.

Op Schiphol nog wat typische Hollandse lekkernijen kopen voor Leentje. Pepernoten, Hollands blikje stroopwafels en een zak gemengd drop. Geen idee of ze dat nog lust. Oeps een verrassing is het ook niet meer als ze besluit dit te lezen.

Ik lever mijn big yellow bag in à 19 kilo, mag 23 kilo zijn. Is al minder dan anders. Volgende keer toch echt de challenge aangaan en de helft meenemen. Moet lukken, want wordt waarschijnlijk Gambia all inclusive. AAAAAHHH Maar in goed gezelschap dan. Dat maakt een hoop goed. Misschien met volle koffer heen en terug half vol.

Dan nog dat gedoe bij de bagage check. Stappers uit, zakken leeg, laptop uit tas. Alles door het röntgen apparaat, fouilleren. Spullen weer bij elkaar grabbelen. En natuurlijk willen ze in mijn rugzak kijken. No problem. Door naar de pas check. Zo klaar. Shoppen in de duty free winkel. Lekker geurtje halen. Noa is nog in de aanbieding ook. 2 soorten halen 1 betalen. Dan ga ik de Versace proberen.

Tijd voor een makkelijke lounge stoel wat eten en drinken en natuurlijk mijn eerste reisverslag schrijven. Langzaam kom ik in de rust mode.
Door slecht weer heeft het vliegtuig vertraging en zo kunnen we naar buiten kijken hoe het vliegtuig gecheckt wordt.
Ik heb gisteren thuis natuurlijk al on-line ingecheckt. Ik had mijn wekkertje op tijd gezet om meteen als het kon in te checken. En heb voor een stoel met extra beenruimte gekozen. Fijn. Ik vol goede moed naar mijn stoel D 47. Is het een gewone stoel aan het gangpad. Dan is er helaas iets fout gegaan. Jammerrrrr. Een meneer spreekt mij aan, want er is zeker iets misgegaan. Hij heeft dezelfde stoel. HUH?????? Joh, wereldreizigster. D 47 is het gate nummer!!!!! Het andere nummer is je stoelnummer. Netjes met extra beenruimte. Nou het begint goed en het gaat ook allemaal goed komen.

We hebben take off om 13:11 uur in plaats van 11:55 uur. Tijd voor een komische film.
Tot later

De vlucht is goed verlopen. En in Toronto schijnt volop de zon. T-shirt weer. En morgen belooft ook een prachtige dag te worden. Boffen.

Voor het eerst dat ik ga reizen heb ik geen happy ik ben er vakantie gevoel. Ik kan wel janken hier in mijn uppie. En hoe kom ik nou weer bij het guesthouse? En waar moet ik pinnen? En gaat het allemaal wel lukken? Heeeeeel raar. Als het zo blijft worden dit reisdroefenissen.

Pinnen is al gelukt nog voor ik mijn koffer heb. De big yellow bag is ook weer te voorschijn gekomen uit het vliegtuig.
In de hal koop ik een Canadees sim-kaartje voor een maand. onbeperkt bellen en sms-en en internet 2 GB.
10 minuten later denk ik. Dat had je helemaal niet hoeven te doen. Alle hostels hebben wifi. Stom stom stom.
Zal wel komen dat ik zo moe ben.

Bij de info-balie draaien ze de route uit die ik met UP-train en de GO-train moet nemen. Ben dan wel ruim een uur onderweg naar het guesthouse. Niet zo'n handige plek achteraf.
Maar ja, druk weekend. Alle hostels zaten al vol en een duur hotel wilde ik ook niet doen. Dus je doet het er maar mee Gerrie.

In de trein heb ik een leuk gesprekje met de dame naast me. Die me ook nog eens verteld dat op zondag deze trein niet rijdt. Dju, hoe moet ik dan weer naar het vliegveld terug zondag??????

Ik kom in de straat van het guesthouse en bel vol verwachting aan op nr. 10. Verbaasd kijkt een Aziatische dame me aan. En zegt andele stlaat.
OH OH. Nog wennen aan de straatnaam indeling hier. Je hebt meerdere straten met dezelfde naam, maar ze hebben een ander nummer.
Dit is straat 3 en ik moet straat 10 hebben huisnummer 9.
Is vlakbij en moe bel ik aan. Wordt niet opengedaan. Nog maar eens aanbellen. Nog niks. Moedeloos ga ik even op de trap zitten. Maar hoor, daar komt iemand aan.
Een meneer doet open en kijkt me wezenloos aan wat ik moet. Ik kijk wezenloos terug en vraag is dit het guesthouse? Ja dat klopt.
Dan wil ik graag naar binnen ik heb gereserveerd voor 2 nachten.
Maar dat gaat zomaar niet. Hij is ook een gast en de lady is er niet.
OOOOOH Gaat het zo'n reis worden.
Ik moet haar maar bellen. Ja wat is het nummer? Weet hij ook niet.
Oké. Papieren erbij en daar staat een telefoonnummer op.
Wat ben ik nu blij met mijn Canadese sim-kaart. Nummer is niet bereikbaar/afgesloten? Nog eens proberen. Nee weer niet.
Het gaat echt zo'n reis worden.
Ik bedenk me wat ik dan zal doen. Ik ga gewoon weer aanbellen en laat hem mijn reservering en betaling zien en ga gewoon naar binnen. Ze zoeken het maar uit!!
Wacht ik heb ook internet!!!! Dus zoek ik de website van het hostel op.
Daar kun je direct op bellen klikken. En............ Ooooooh spannend!!!!
Er wordt opgenomen door een moeilijk te verstaan Aziatische dame.
Uiteindelijk begrijpen we elkaar en zal ze komen. Ze zal er over 5 minuten zijn. Pffff. Gelukkig
Lang leve mijn Canadese sim-kaart.

Ik krijg een 1 persoonskamer beneden aangewezen zonder raam. Dat vind ik niks. Dan mag ik een kamer boven hebben. Een 2 persoonskamer met raam. Maar een beslapen bed.
Dat gaat ze meteen regelen. Schone lakens erop.
Ik vraag of er een supermarkt in de buurt is en waar ik iets makkelijks kan eten. Er is op loopafstand een Wall Mart. En een goed Aziatisch restaurant er vlakbij.

Deze wijk is een onontdekt stukje Toronto. Dit is namelijk China Town in disguise.
Op de bank staan chinese tekens, op winkels, op borden langs de weg.
Maar de huisjes zijn heel knus en westers.

Op naar Wall Mart voor ontbijt spullen te halen. En iets eten.
Ik vind Aziatisch heerlijk. Maar ik heb geen zin in veel eten. Iets kleins is op dit moment goed.
Dus ik ga bij Subway binnen voor een lekker broodje kalkoen en kaas en allerlei rauwkost erop. Heerlijk.

Oeps Lady is vergeten mij de wifi code te geven. Effetjes een belletje doen en het is geregeld. Ik zei het al...............
Lang leve enz.

Terug is een vriendelijke Aziatische gast die me nog verder wegwijs maakt. Er is een keuken dus ik kan mijn spulletjes in de koelkast doen. Er is gefilterd water. Heb ik net 2 flessen gekocht natuurlijk.
Maar er is geen thee. En laat ik die nou net NIET gekocht hebben.
Maar wel sinaasappelsap. Ook prima.

De wifi op mijn telefoon installeren kost effe wat moeite, want het handschrift is niet zo goed te lezen. Maar ook dat lukt uiteindelijk.
Dan zie ik dat Wietske mij via Messenger al 2x heeft gebeld. Ik heb niks gehoord en JA het geluid staat wel aan.
Ik geef haar mijn Canadees nummer door. Lang leve......
En ze belt mij en we kletsen een tijdje. Ze had vanavond wel met mij wat willen gaan drinken. Maar ik zit behoorlijk ver van haar vandaan.Zij woont dichtbij het vliegveld. De weg is ook heel druk, veel file.
En ik ben ook heeeeel moe. Voor mij is het al midden in de nacht.
En ik heb wel wat geslapen in het vliegtuig, maar heb het vort wel gehad.
We spreken af om morgenavond bij elkaar te komen. Gezellig'
Ik vind dat ze nog heel goed Nederlands spreekt. Ze wil het ook graag bijhouden en praat nog veel Nederlands met haar oudere zus Gijsje.

Dat wordt morgen dus een Witteveen reünie in het klein. Eerst met Leentje en haar man naar de Niagra Falls en 's avonds met Wietske.
Gewoon Hollands dagje morgen.

Dan zal ik maar gauw gaan slapen om uit te rusten. Ik zie op mijn laptop ook dat het al 3:25 uur Nederlandse tijd is. Hoog tijd om te gaan slalpen.

Welterusten