Dag 8 Van Banff naar Jasper

Donderdag 14 september

Vandaag word ik rond half 8 opgepikt door bus van sundogtours om de sightseeing tour van Banff naar Jasper te maken. Onze chauffeur/gids is Dave.
Er zijn verschillende pickupp plaatsen, en we zijn uiteindelijk met 12 personen. Plenty of room in de bus om van linker naar rechter raam te switchen en visa versa.
We hebben geen tijd meer om naar Lake Louise te gaan. Één van de bekendste gletsjer meren daar, maar er zijn nog meer gletsjermeren en misschien iets minder druk.

Onze eerste stop wordt Peyto Glacier en Lake Peyto, die we van bovenaf kunnen bekijken. Je ziet dat de kleur azuurblauw/turquoise is.
De kleur is afkomstig van het gruis dat onder grote druk van de gletsjer van de rotswanden wordt afgeslepen. Dit "rotsbloem" wordt met het smeltwater afgevoerd naar de gletsjermeren.
Het stof is zeer licht van gewicht en blijft lange tijd zweven in het water.
Door de lichtinval van de zon geeft dit het water zijn typische kleur.
Niet alleen de hoek van het zonlicht, maar ook de kijkhoek is van invloed op de kleur. Naarmate je het meer van bovenaf bekijkt wordt de kleur levendiger.

Mooi dus van Lake Peyto, want die kunnen we van bovenaf bekijken, en de zon schijnt. Dus het heeft een prachtige kleur.
Gisteren en vannacht heeft het gesneeuwd en op de takken van de bomen ligt sneeuw. Ook een prachtig gezicht.

Onderweg maken we op kleine parkeerplaatsen ook stops om de omgeving te bekijken.
We rijden een heel stuk langs de Bow river. Die start in de Rocky Mountains en eindigt in de Hudson Bay.

We hebben onderweg zelfs een file!!!!! Komt niet veel voor. Ongeluk? Wegwerkzaamheden? Dier op de weg?
Dave maakt zich een beetje zorgen of het niet te lang gaat duren. Want we hebben kaartjes voor de Glacier en dat is op een specifieke tijd.
Maar gelukkig zien we weer auto's op de andere weghelft rijden en even later zijn wij ook weer onderweg.

Onderweg zien we de Zuil van Cleopathra. Dit is een hoge zuil boven op een berg. Dit gesteente is zo hard, dat de gletsjer de zachtere steen er omheen heeft weggesleten en zo een zuil van harde steen overblijft.

Ook komen we langs de Weeping Wall. Het smeltwater stroomt hier als watervallen uit de rotsen. De rotsen zijn poreus en het water loopt door de zachte poreuse rots naar buiten. In de winter zijn het prachtige ijswatervallen.
Waar de ijsklimmers uit Quebeck graag over naar boven klauteren.

De weg waar we over rijden heet de Columbia Icefield Parkway en is één van de 10 mooiste autoroutes op aarde.

We komen aan bij de gletsjer waar we de gletsjertour gaan doen. We gaan met de bus naar boven richting gletsjer. En stappen daarover op een gletsjerbus. Die ons op de Andromeda Glacier brengt.
Hier krijgen we 15 minuten om foto's te maken.
Normaal is de gletsjer grijs en grauw door het gruis wat er in zit. Maar het heeft gisteren en vannacht gesneeuwd, dus we hebben een prachtige witte gletsjer en zon. Ik zou in mijn T-shirt daar kunnen staan. Maar ik ben gekleed op koud, erg koud.

De verschillende gletsjers die hier tussen de bergen naar beneden stromen worden allemaal gevoed door de Columbia Icefield. Dit is een groot ijsveld boven deze bergen en het overtollige ijs/sneeuw stroomt als een gletsjer tussen de bergen door naar beneden.

Terug beneden stappen we over op een andere bus die ons naar de volgende attractie brengt. The Glacier Sky Walk.
Deze is sinds mei 2014 geopend en is een halfcirkelvormig pad met een glazen vloer. Oeh! Spannend! Lijkt me kei gaaf.
Daar aangekomen zijn een aantal glazen platen bijna ondoorzichtig door condens. En de platen waar je wel doorheen kunt kijken bieden weinig spectaculair uitzicht. Je kijkt op de schuine rotswand onder je.
Het wordt pas mooi als je over de reling kijkt naar de prachtige uitzichten en naar beneden naar een canyon gevormd door de Sunwapta River.

Het is al later maar we gaan toch nog naar de Athabasca Falls.
En deze zijn prachtig. Niet hoog maar ze hebben een behoorlijk volume en kracht. En nadat het water naar beneden is gedondert, stroomt het door een canyon verder.
En dat vind ik prachtig. De uitgesleten wanden die de rivier heeft gemaakt in eeuwen. En dan het geluid van het vallende water. I love it!!!
heb ik dat niet al eens eerder gezegd?????

Vlakbij Jasper is ook een canyon. De Maligne Canyon. Daar kun je doorheen en boven langs wandelen. En dat wil ik graag doen.
Dave heeft bij de Glacier voor mij gebeld voor een touroperator die de hele canyon doet. En niet alleen de eerste 2 bruggen. Ook heeft hij een nummer waar ik een kanotour zou kunnen doen.

Ik word weer keurig afgezet bij mijn volgende hostel.
Jasper Downtown Hostel midden in Jasper. Boven de deur hangt het bord No Vacancy. Zo blij dat ik wél geboekt heb.
Ik betaal het bedrag en dat blijkt nog voor 5 nachten te zijn, terwijl ik in Nederland het al veranderd had in 4 nachten.
Ondertussen heb ik al met mijn creditcard betaald. Maar overal is een oplossing voor en ik krijg een refund voor 1 nacht terug op mijn credit card. De techniek staat voor niets.

Ik zit in een 5 persoonskamer met een single bed, want ik wilde niet klimmen. Nu is het single bed een halfhoog slaper. Komt goed.
Het is echt een leuke kamer. Alle bedden hebben hun eigen gordijn om de boel af te schermen en hun eigen lichtje en stopcontact.
I love it!!! Doet me denken aan de Lohengrinlaan en ons stapelbed, waar we altijd een huisje van maakten met lakens als gordijnen erom heen. Doet me weer heel erg aan Janny denken.

Ik wordt enthousiast begroet door Kate uit Amerika. En ik vraag waar ik snel een hapje kan eten. Ze vraagt of ik picky ben met food.
Iedereen weet: Ikke NIET. Ze hebben nog een restje pasta wat ze wilden weggooien. Of ik dat lust, is wel een beetje pittig.
Ik vind het allemaal best. Op naar de keuken. Waar zijn de borden en bekers. Oh die heb je gehad bij de receptie. Ik naar mijn "kamertje".
Ik heb een laken pakket en een handdoek gehad maar verder niets.
Terug naar boven en daar krijg ik bij de receptie een zak met bord, beker, bestek.
Kopje eigen thee erbij. En lekker eten. Beetje pittig???? Zeg maar gerust behoorlijk pittig, maar het is wel lekker.

In de keuken komt een andere reizigster. Zij is Nederlanse en heet Desiré??? Dacht ik.
We raken aan de praat. Zij reist ook alleen een maand door Canada, maar zei heeft een auto gehuurd. Wat ik iedereen kan aanraden.
Dan kun je toch veel meer gaan bekijken.
Zij gaat morgen naar mount Edith Clavell. En dan naar Lake Maligne.
De tour waar ik morgen voor moet bellen is een combi tour. En ik denk dat het eenzelfde tour is die ik heb geannuleerd. Stukje Maligne Canyon en door naar Lake Maligne en een kleine hike. Voor big dollars.

We besluiten morgen samen op pad te gaan. Zij heeft geen bearspray, maar ik neem vanuit de hostel zeker weten bearspray mee.

Maligne Canyon is ongeveer 14 kilometer van Jasper vandaan. Ik zou een fiets kunnen huren???? of met een taxi???? En dan de canyon zelf lopen. Het is daar waarschijnlijk hartstikke druk. Ik neem voor de zekerheid uiteraard bearspray mee. En zal bij het begin wachten om me bij een groepje aan te sluiten.

Zoals Dave vandaag al zei: Zijn glas is niet halfleeg, ook niet halfvol, maar hervulbaar.
Vandaag is mijn glaasje aardig gevuld. Prachtig zonnig weer, en witte gletsjer. Eten kant en klaar. En morgen tochtje met een andere reizigster.

Tijd om in mijn cocon onder de dekens te kruipen en lekker te slapen.
Als ik niet wakker gehouden wordt door het gesnurk van één van de heren. Maar jullie weten ook hoe makkelijk mijn ogen dichtvallen als ik moe ben. Dus het zal wel goed gaan.

Tot morgen