Dag 19 Van Courtenay naar Campbell River

Maandag 25 september

Het regent dus ik ga vanochtend rustig aan doen. Blue staat me al op te wachten buiten. Gezellig effe knuffelen. Mitch komt ook snel zijn knuffel halen.
Eerst maar eens zorgen dat bijna alles in de auto is geladen. En dan op de veranda mijn ontbijtje eten. Bewaakt door de 2 jongens. Onder de veranda ligt Lady. Allemaal nog een laatste knuffel en dan op weg naar Campbell River. Ik wil om 11 uur bij de Grizzly tour zijn. Als het kan eerst bij het Motel, want de Grizzly tour duurt tot een uur of 7.

De GPS instellen is nog moeilijk, want hij pakt de straat niet waar ik moet zijn. Afijn dan maar een willekeurige straat en ik vraag daar wel verder. Als ik op Highway 19 A ben geeft hij de straatnaam aan die ik moet hebben. Of te wel de highway. Dat is dus makkelijk.
Ondertussen weet ik hoe de cruise control werkt, dus dat is relax rijden op de langere stukken. Als de auto voor mij langzamer gaat rijden, doet mijn cruise control dat ook. Hééél handig. Toch houd ik mijn voet bij de rem, want bij een snelle/nood stop weet ik niet of die ook snel reageert.

Ik kom eerst het motel, Vista del Mar, tegen het is half 11. Mooi! Ga ik even vragen of ik al in kan checken.
Ik ben wel vroeg wordt er gezegd, inchecken is pas vanaf 3 uur. Maar ik kom pas later vanavond terug leg ik uit. Dan krijg ik een upgrade, want die kamer is klaar. Weer een 2 persoonsbed, Bank, TV, keukentje, en een bad. Misschien vanavond tijd om te soaken.

Nu eerst door naar de touroperator voor de Grizzly tour. Die heb ik ook gauw gevonden. Hier scoor ik ook nog een magneet. En nog even een pannenkoek eten, zeeziekte pillen innemen. En op de boot. Hopen dat we onderweg walvissen zien.
Gelukkig is het ondertussen droog.

Het is ongeveer 2 uur op de boot naar de Bute inlet. We zien geen walvissen, maar wel een groep dolfijnen. White sided dolphins. Prachtig.
Op de boot krijgen we een sandwich, er is koffie/thee en water. We mogen totaal géén eten meenemen naar de wal. De Grizzly’s hebben een heel goede reuk. Ook moeten we zo stil mogelijk doen, want ze hebben ook een heel goed gehoor. We moeten als groep bij elkaar blijven, liefst schouder aan schouder. Grizzly’s hebben niet zo’n goed zicht, dus dan lijken we één groot geheel.

Dit gebied aan wal is van de Homalco indianen. Zij zullen ook onze gidsen zijn in het gebied. Overal zullen zij eerst uit de bus stappen, ook Sue en kapitein John zullen dat doen, en zij checken het gebied op veiligheid.
We gaan eerst naar het info centrum, waar we ook niet vrij mogen rondlopen. Sue vertelt dat ze pas nog een gast hebben gehad die een foto wilde maken op het terrein, en uit de bosjes kwam een Grizzly. Het is allemaal gelukkig goed afgelopen.

Het is tijd om te gaan, allemaal de bus in. We gaan naar de 1ste uitkijkpost. Dit is een platform dat met een hekwerk is omgeven. Eerst stappen de gidsen uit en checken de omgeving, dan mogen wij in een rij de bus uit en worden begeleid naar het platform. We lijken wel een stelletje criminelen die in de kooi worden geladen. De tralie deur gaat achter ons dicht.
Helaas zien we hier geen beren, wel de rivier met de zalmen. Ook mooi.

Op naar het volgende punt. Onderweg zien de gidsen een beer bij de rivier. Ze gaan het checken. Het blijkt een moeder beer met 2 jongen te zijn. Het zijn jongen die dit jaar geboren zijn. Ze blijven 4 tot 5 jaar bij hun moeder, die ze alles leert. En dan worden ze weggejaagd. Broers en zussen blijven meestal nog een tijdje bij elkaar, voordat ieder zijn eigen weg gaat.
Het is een prachtig gezicht en ze zijn ongewoon dichtbij voor een moeder met jongen. Ik heb zelfs op video hoe 1 van de jonge beren een vis vangt! Hoe mooi is dat!!!!!

Verder maar weer. De gids zegt dat op een vorige toer ze heel veel beren hebben gezien, nu is het wat moeilijker. Maar ook logisch. Aangezien mannetjes beren de jonge beren doden, zodat de vrouwtjes weer vruchtbaar worden. Dus als er een vrouwtje met jongen in de buurt is, zijn de mannetjes verder weg. Moeder zorgt er wel voor om zover mogelijk van die Horny mannetjes beren weg te blijven.

Dan spotten we langs de waterkant weer een beer, maar deze verdwijnt al gauw uit het zicht.
Later zien we weer een beer, maar aan onze kant van de waterkant. Daar voelen de gidsen zich niet zo goed bij. Dus we gaan niet uit de bus. Verderop zien we een beer aan de overkant van de rivier. Achter ons is nog die andere beer. Maar we mogen toch uit de bus. En 2 gidsen houden onze achterhoede in de gaten. Wat zijn die beesten mooi en groot. Ze zien er allemaal goed doorvoed uit. Het is ook een heel goed zalmjaar geweest. Zo goed zelfs dat de beren kieskeurig zijn geworden. Ze vangen als het kan alleen de vrouwtjes zalmen. Om van de zalmeitjes te genieten. Kaviaar voor de beren.

Dan gaan we nog naar een ander platform waar vaak beren te zien zijn. Ondertussen bekijk ik de zalmen. De vrouwtjes maken in het zand een kuiltje en dan vechten de mannetjes om er hun zaad boven los te laten. Dat wordt melken genoemd, want het is een witte wolk en lijkt dan op melk. Ik zie een vrouwtje een kuiltje maken, waar een mannetje de andere mannetjes wegjaagt. Helaas moeten we gaan voor ik de finale kan zien.

Op de terugweg zien we nog 2 beren in een rivier. Eén beer zit tot zijn nek in het water van de vis te genieten. Het zijn waarschijnlijk 2 broers. Ik vind ze al flink groot, maar ze zijn nog niet volgroeid. Impressive!!! Eén van de mannetjes vangt een zalm en hij perst de eitjes eruit. Je kunt een wolkje oranje eitjes uit de vis zien sproeien. Delicious!!!!!

Tijd om weer terug naar de boot te gaan. We hebben 8 prachtige beren gezien. Hoogtepunt moeder met jongen. Geweldige middag!!! Kers op de taart zou nog zijn als we Bultrug walvissen op de terugweg zouden zien. Kapitein John gaat via de Zuidelijke vaarroute terug, daar zijn ’s middags walvissen gesignaleerd.
Ik sta buiten op het bovendek op de uitkijk. Ik scan de oceaan af om een “spuiter” te zien. Ben er helemaal klaar voor om te roepen: “There she blows!” Maar helaas vandaag gaat het niet gebeuren. Misschien ga ik in Tofino dan toch maar een whale whatch tour doen. Als er nog plaats is.
Het is bijna donker als we weer aan wal gaan. En we hebben allemaal honger. Na al die visetende beren heb ik ook zin in vis. Bij Dik’s Fish and Chips is het goed eten. Met een Duits stel wandel ik daarheen. Goede locatie precies tegenover mijn parkeerterrein. Het is half 8 en ze zijn tot 8 uur open. Maar helaas vanavond niet, ze zijn al aan het opruimen. Dan maar terug richting het centrum, om te kijken of we nog wat vinden. Jawel een restaurant, daar komen we ook een Nederlands stel tegen van de boot. Tafel voor 5 Please. Eens kijken naar het menu. Waar ik al bang voor was, veel te duur. Dat wordt een boterhammetje op mijn kamer vanavond. Ach, is ook eten.

Nu zal ik jullie nog even wat mooie foto’s van de beren opsturen via de App. Veel kijkplezier!