Dag 24 Caye Caulker

Dinsdag 26 maart

Onze laatste dag op ons tropisch eiland. Morgenochtend vertrekken we al.
Rustig ontbijten. En dan gaan we een stukje lopen naar het Caye Caulker bord.
Ik heb Desiree daar op de foto gezet, maar het bord staat er niet helemaal op. Door die "stomme" zon op het schermpje. Opnieuw dus. Pffft nu is het gelukt.

Dan gaan we naar de Tarpon pier.
Hier kun je de Tarpons zien zwemmen.
Een Tarpon is een hele grote prehistorische vis.
Deze vissen zwemmen hier omdat vroeger hier vissen werden schoongemaakt en het afval in het water werd gegooid. En nu worden ze voornamelijk door de toeristen gevoerd.
Niet alle vissen kunnen hier leven. Door de mangroven dichtbij is er weinig zuurstof in dit stuk water. Maar de Tarpons komen boven om lucht te happen.
Ze komen ook omhoog springen voor een lekker sardientje.
Wij kopen een bakje sardientjes om ze te voeren. De vrouw daar legt ons uit hoe het moet.
Je moet deze niet tussen duim en wijsvinger houden, want ze kunnen je hele hand in hun bek nemen.
Geen zorgen is ons verteld, want ze hebben geen tanden. Hun bek is als schuurpapier. Dus je moet niet proberen om je los te trekken dan heb je schaafwonden. Ze laten vanzelf een keer los.
Geruststellend hoor.
De Tarpons zijn hier ongeveer 1 meter lang, niet zo groot dus. Het zijn nog geen volwassen vissen. Deze kunnen 2,5 m lang worden.
Ik mag beginnen met voeren. Ik steek mijn hand uit, en uit onverwachte hoek springt er een naar boven.
Dan mag Desiree. Ze trekt bij elke sardine die ze vastpakt een vies gezicht.
Ze houdt niet van dode dieren. Alleen als ze niet herkenbaar en zonder botjes en graatjes op haar bordje liggen.
Dapper voeren we de vissen en filmen dit uiteraard.
Ondertussen zijn de pelikanen ook ter plaatse. En willen ook een visje. Maar de Tarpons zijn sneller.
Desiree gooit het laatste visje naar een Pelikaan die het ook netjes opvangt.
11-1 voor de Tarpons.

Vlakbij zit ook een krokodil dus dat gaan we ook effe checken. Ja hij was daar wordt ons verteld, maar hij is net weg. Verjaagd door een stel te luidtuchtige toeristen. En wij waren het NIET!
Straks nog maar eens teruggaan.

Dan lopen we richting huis. En gaan even in de schaduw achter een huisje staan. Dan valt ons een leuk bar/restaurant op op een pier.
Waar we steeds langsgelopen zijn maar ons nooit was opgevallen.
Ze hebben hangmatten en schommels die in het water hangen. En een tafel met banken in het water.
We gaan eens kijken. Het heet
Sip and Dip. Heel toepasselijk.
Ze hebben ook een lange pier met bankjes.
Wij gaan onder het afdakje in de schaduw zitten en genieten van een verse mango smoothie en een prachtig uitzicht. En goede zomermuziek niet te hard.
Veeeeeel beter dan de drukke, lawaaierige Splitt.
Het is ondertussen tijd voor de lunch. Doen we hier ook maar. Nacho's met kip, nepkaas, tomatensalsa, kip en jalapeno's. Dat smaakt verrukkelijk.

Terug naar de krokodil, maar helaas deze is niet teruggekomen. Heel jammer.

We gaan lekker relaxen in onze hangmat met een spannend boek. Ik wissel dit af met dippen in de zee.
Op een gegeven moment wil ik daarna mijn zonnebril pakken. En ligt deze niet in de hangmat. Oh jee. Heb ik die opgehouden met dippen?
Ik loop voorzichtig zigzaggend door het water. Maar kan mijn bril niet vinden.
Dan maar mijn snorkelmasker halen en zoeken.
Eerst nog maar in de hangmat kijken. Ik schud de handdoeken uit. Niets. Kijk in de hangmat. Niets.
Ik heb een brede hangmat waar de randen omkrullen. Toch maar eens helemaal uitvouwen. En daar in de plooien ligt mijn bril. Te wachten om verder te schommelen en te lezen.
Relax Gerrie.

Het wordt te koud. Tijd om te gaan eten.
We gaan weer naar Maggie's.
Uiteraard neem ik weer gegrilde vis, dit keer met een heerlijk sausje met koriander.
Desiree gaat voor de Creoolse garnalen. Allebei smullen we weer.
Dit ga ik straks missen in Guatemala de vis gerechten.
Maar we hebben nog Livingston. Guatemala maar aan de kust. Ja man.

Het is weer tijd om de bagage in te pakken. Jammer.
Maar we gaan naar nieuwe, mooie plaatsen.

Groetjes Gerrie