Dag 27 Jungle Hostel

Vrijdag 29 maart

Vannacht weer regen. Wat is het dan heerlijk dat we de up-grade hebben gedaan. Ik hoef niet naar buiten voor het toilet. ' s Ochtends ook nog lichte regen.
Dat wordt niet kanoen ben ik bang.
Eerst maar ontbijten.

Ontbijt met ei, pannenkoekje en vers fruit. Halverwege mijn kom fruit zie ik banaan. Neeeeeee!!
Ze weten dat ik daar allergisch voor ben. Ik heb het niet gegeten, maar het is wel in contact geweest. Verdomme!!
Ik ga mijn medicatie tas halen en neem alvast een pilletje Tavegil.
Gelukkig hadden we onze dag al anders ingepland. Vanochtend naar Livingston. Geld en tandpasta halen. Komt nu goed uit. Mocht ik toch last krijgen dan is er hier medische hulp.
Ik ben nu wel behoorlijk zenuwachtig.

In Livingston doen we onze zaken en gaan dan naar een restaurant wat drinken en hier hebben ze wifi!
Alles gaat goed met mij. Gelukkig.

Tot nu toe is het droog en af en toe komt de zon door.
Als we terugkomen dan hebben we de rest van de dag om daar leuke dingen te doen. Vanmiddag kanoen naar de mangroven. En de hond mag dan mee.

We eten ons broodje kaas en ham in de boot op.
De zon staat weer stralend aan de hemel als we terugkomen.
Tijd om te kanoen. En de hond mag mee. En dat hebben we geweten!
Langs de route zijn huisjes met honden. En het blaft uitbundig tegen elkaar.
De honden van het laatste huisje zullen zo wel stoppen. Want wij nemen de tweede arm in de mangroven.
Maar ze blijven ons volgen en oorverdovend blijft het tegen elkaar blaffen.
Deze 2 honden zwemmen steeds het water over en rennen langs de oever met ons mee.
De rivier arm wordt steeds smaller en straks zwemmen ze naar de boot.
Wij weten dan niet wat onze hond gaat doen.
Desiree is het geblaf sowieso spuugzat. We draaien om en gaan de hond naar huis brengen. Ook nu blijven die 2 ons volgen tot het niet meer kan.
Hond thuid, wij weer terug. Een heel stuk rustiger.
Die 2 joekels blaffen nog wel naar onze boot als wij langs komen, maar ze volgen ons niet.
Nu kunnen we eindelijk van de rust en het uitzicht op het water genieten.
Prachtig hoe de zon door het donker piept. En de grillige wortels van de bomen lijken wel gebeeldhouwd.
We gaan door tot we niet meer verder kunnen.
En heel rustig gaan we weer terug.
Bij een zijarm besluiten we deze een eind te volgen. Op ons gemakje.
Ons gemakje is hier niet blij mee. De kano stoeltjes zijn hard zonder kussentje. Ik voel me weer de prinses op de erwt. Mijn achterste wil niet meer!!!! Die van Desiree ook niet.
Terug varen dus.
We zijn toch 2 uur weg geweest.

Na die inspanning is het tijd om af te koelen. We gaan zwemmen in de rivier.
He lekker. Ik laat me drogen in de hangmat. En val uiteraard pardoes in slaap. Tot ik het koud krijg, omdat het zonnetje niet meer op me schijnt.
Douchen en het is bijna etenstijd.

Vanavond zijn we met 9 personen. En we eten ratatouille, rijst en sla.
De nieuwe gasten zijn ook Nederlands.
Ashka vertelt dat 80% van haar gasten Nederlands zijn.
Er is een Nederlandse blog waar dit hostel hoog aangeprezen wordt.
Zijn wij het helemaal mee eens.

Ashka probeert voor ons een shuttle te regelen direct van Puerto Bario naar Copan Ruinas. De eerste doet het niet. De tweede is niet bereikbaar. Morgen opnieuw proberen.

Wij gaan nog even op de pier zitten en naar de sterren kijken. Zonder lichtvervuiling kun je pas zien hoeveel sterren er zijn.
Dan gaan we nog nagenieten van de dag in onze hangmat/stoel.
Ik wil thuis ook zo'n stoel.

Buenas noches.
Groetjes Gerrie