Van Cabanaconde naar Chivay

Zaterdag 26 juli 2014

Hola Janny
Hier in de bergen dragen heel veel vrouwen de klederdracht. Dit is geen Indiaanse klederdracht, maar kleding die door de Spanjaarden is ingevoerd voor de indianen. Ze konden natuurlijk niet hun eigen tradities/geloof en kleding behouden.
De Inca’s hadden hun geloof in dat van het katholieke vermengd. En zo hielden ze toch een deel van hun geloof aan.
Heel goed dat de mensen meeleven met de slachtoffers van de ramp. Maar ik hoef het nooit te zien en mee te maken. Dit mag nooit meer gebeuren. Al is dat ijdele hoop in deze wereld. Helaas.
Sandra hartstikke leuk voor je. Maar het is wel een jaartje te vroeg voor mij helaas. Neem dan typische Nederlandse dingen mee voor hun. Stroopwafels is altijd een succes. Drop lustte alleen de Schotse dame bij wie ik heb gelogeerd. Maar het is leuk om de reacties te zien als mensen het voor de eerste keer proeven.

Gracias Ilse.
Iedere dag een beetje beter.

Hola juntos

Janny ik lijk jou wel naast mijn bed staat een 2 ½ liter fles water. Steeds als ik wakker word, en dat is vaak, moet ik drinken. Zo’n droge mond en dorst.
Vanochtend opgestaan zonder keelpijn. Nog steeds giga veel hoofdpijn en flink verkouden. Paracetemollen.
En zowaar ik had vanochtend warm water. Gauw douchen voor het op is!

We gaan vanochtend eerst weer naar de Condors kijken. Dit keer maak ik geen foto’s maar ga met mijn verrekijker de vogels bewonderen. Als ze er al zijn.
We staan al lang te wachten en nog steeds geen condors te zien. Of ze slapen uit, of ze zijn al vroeg vertrokken.
Eindelijk zien we dan een paar condors. Prachtig te zien met de verrekijker. Het blijft maar bij 2 of 3 condors. Maar het blijft prachtig.

Onderweg stopt de bus nog op verschillende plaatsen voor een fotostop. En de Colcavallei is hier prachtig. Met terrassen op de hellingen wat een prachtig lijnenspel geeft.

Dan komen we bij het dorp Maca waar onze wandeltocht begint. Daar is net een processie voor Santa Ana aan de gang. Vrolijk gekleurde gewaden. Santa Ana???? wordt op handen gedragen.
Voorop gegaan door verklede mannen met maskers op. Als Marcel ze op het einde vraagt om bij elkaar te staan voor een foto, maakt één van de mannen het universele gebaar voor een drankje.

Tijd om ons klaar te maken voor de wandeltocht. ’s Ochtends begin je je warm aan te kleden, want dan is het nog koud. Maar het warmt snel op en dan is het laagjes uit, broek afritsen en goed insmeren met zonnecreme. En pet op!

Het is maar een kleine wandeling van 2 uurtjes. Ik voel me net zo’n bejaarde die de berg opgaat. Ik neem veel fotostops, en uitzichtmomentjes. Ik herstel gelukkig wel snel.
Vlakbij de picknick plaats is een oude herderin die op haar koeien past. Coco gaat haar halen om haar het restant van onze maaltijd te geven. We hebben nog volop brood, tomaten, komkommer, avocado. Het vrouwtje is hier heel erg blij mee.
Ze heeft 2 kinderen in Arequipa op school en verdient hiermee en andere werkzaamheden geld hiervoor.

Langzaam maar zeker beginnen we weer op te ruimen. En dan stel ik voor dat ik met Coco vast vooruit ga lopen. Dan hoeven ze niet zo lang op mij te wachten. Jeanette gaat ook mee. Die heeft giga hoofdpijn, tegen migraine aan.
Coco draagt Jeanettes rugzak al en wil ook mijn rugzak dragen. Dat wil ik niet. Totdat hij zegt dat het vanaf nu alleen maar klimmen is. Vooruit dan maar. Als een oud vrouwtje loop ik hijgend en hoestend naar boven. Maar wat een prachtige uitzichten!!!!

Morgen is een lange wandeling door de vallei. Ik hoop dat ik deze helemaal mee uit kan lopen. We moeten nl niet te laat de rivier oversteken. Als het voor mij te veel wordt kan ik met een bus terug.
Of als ik de groep te veel ophoud. Daar zal het op neer komen. Ik kan die wandeling best uitlopen, op een rustig tempo en met voldoende adempauzes.

We komen aan bij het dorp Lari. Hier is de grootste kerk (kathedraal) van de Colcavallei.
Die kathedraal is daar door de Spanjaarden gebouwd, omdat hier veel goud en zilver te vinden was. Dus hier was er mijnbouw. En wie werkten er in de mijnen? Juist de indianen en die moesten bekeerd worden. En hier was een grote populatie bij elkaar.
We gaan binnen een kijkje nemen. Daar is net een bruiloft aan de gang. Van het bruidspaar kunnen we niets zien. Maar achterin mensen kijken is ook heel leuk. Achterin staat een moeder met kind op haar rug, wat een beetje aan het jengelen is. Ze houdt hem bezig met haar hoed en een bloemetje.

Weer door gaan we niet direct naar Chivay. Maar heeft Coco nog een verrassing voor ons.
En dan komen we bij jou Wilma. We gaan over binnendoor bergwegentjes. Geen asfalt, geen vangrail. Soms is de weg breder en soms smal. Soms zit er veel ruimte tussen de afgrond en soms haast niets. Maar ik ben er nog, dus we hebben een goede chauffeur.

We komen bij een ander dorpje waar het fiësta is. Colco vertelt mij dat het om hun onafhankelijkheids dag gaat. Marcel vertelt later dat het een godsdienstig feest is. Ik geloof Coco, er zijn geen godsdienstige atributen te zien.
Een vrolijke stoet mensen met muziek slingert zich door de straten. Al dansend, ik word ook bij de hand genomen om mee te dansen. We slingeren een helling op en daarboven maken de mensen een kring en blijven dansen. Er ontstaan overal weer andere kringen en iedereen danst gezellig mee.
Langs de kant van de weg zitten vrouwtjes met een gasfles ter plekke lekkernijen te bereiden. Ik wil een foto maken, maar dat mag niet. Ik koop wat van het vlees, en mag dan de foto maken.
Het vlees geef ik onderweg aan een klein meisje, die blij verrast is.
Boven op de helling is er een grote kring en ik ga ook eens kijken wat daar te doen is. Daar blijkt een stierenvechters arena te zijn. Maar Coco vertelt dat de stier niet gedood wordt. Een paar cowboys probeert de stier te pakken. Tot grote hilariteit van de omstanders. Maar het lukt ze toch wel.
Dan komt er een andere stier de arena binnen. Ook is er een matador en zijn 3 helpers. Die zwaaien dus wel met hun doeken. En de matador steekt op een gegeven moment 2 kleine versierde speren in de stier. Ik geloof nog steeds dat het hierbij blijft. Niet dus, dit blijkt een echt stierengevecht te zijn, waarbij de stier uiteraard totaal geen kans heeft.
Deze staat te trillen op zijn poten, zijn tong hangt uit zijn bek. Hij is totaal uitgeput. Als de matador moe wordt of het wordt te gevaarlijk, springen zijn helpers in en leiden de stier af. De matador staat inderdaad als een macho voor de hijgende stier en mat hem verder af. Waarbij de stier tot 2x toe door zijn knieën zakt.
Dan is het tijd voor de zwaardsteek, de matador steekt zijn zwaard diep tussen de schouders van de stier. Dan staan ze met z’n vieren stoer te zwaaien met hun lappen voor de dodelijk vermoeide/verwonde stier.
Het dier loopt nog een eindje langs de rand van het veld, en zakt daar waarschijnlijk ineen. Dat kan ik niet zien. Er komen helpers met touwen aangelopen. En ik heb nog een klein beetje de illusie dat het beest nog leeft.
De matador steekt trots in de ring 2 vingers op. Hij heeft de stier 2x gestoken. Ik zou willen dat de stier hem 2x op de horens had genomen.
Dan wordt de dode stier weggesleept en de matador loopt trots met zijn trofeeën in de hoogte door de arena. De 2 oren van de stier.
Dit was mijn eerste en ook laatste stierengevecht dat ik heb gezien. En dat ik ook nooit meer hoef te zien.
Buiten de arena waar de mensen nog staan te dansen en te drinken is het wel gezellig. Maar wij gaan terug naar de bus. Waarbij 3 honden gezellig kwispelend met ons meelopen. Hier lopen alle honden los. Overal in de dorpen. Ze liggen soms midden op de straat te doezelen in het zonnetje.
Geen enkele hond doet lelijk of blaft naar je. Als je vriendelijk tegen ze praat komen ze naar je toe om gekroeld te worden.
Deze 3 honden zijn van een kleine jongen, die ons geruststeld dat de honden alleen maar willen spelen en geen kwaad doen. Zo schattig!!!!

Dan is het echt tijd om naar Chivay te gaan. Naar ons volgende hotel waar we wel 3 hele nachten blijven.
Ons hotel heet Hotel Colca Llaqta en is een 3 sterren hotel. We zitten nu op ca. 3600 m, ongeveer een 350 m hoger dan onze vorige standplaats. En dat is in de temperatuur duidelijk te merken.
Op de kamer is het koud!! Er staat een klein electrisch kacheltje dat ik aanzet. FF checken of ik warm water heb. En dan vlug een warme douche en warme kleding aan. Ik heb me net heerlijk ingezeept, shampoo in mijn haar, komt er geen water meer uit de douche!!! Dan komt er gelukkig wel weer water. Maar koud!!!!!!!!!!! Langzaam wordt het weer warm. Gauw afspoelen voor het op is.
Overdag is het warm, maar ’s avonds is het hier echt winter. Ik heb bijna spijt dat ik mijn handschoenen niet heb aangedaan als we naar het restaurant lopen.
In het restaurant is het ook koud!!! Er is in deze dorpjes uiteraard geen cv in de gebouwen. En isolatie trouwens ook niet. Sommigen van ons houden hun jas aan tijdens het eten.
We willen nu wel naar een warm plekje. Marcel weet waar we warme koffie en thee kunnen drinken. Ook daar houden we onze jas aan , maar ik krijg een grote beker heerlijke hete thee. En... OEPS.... stond daar toch zomaar een stuk chocolade taart uit de vitrine voor mijn neus. En die was me toch lekkerrrrrrrrrrrrrrr.
We hebben het over de Inca trail. Als ik nu al voel hoe het ’s avonds en ’s nachts afkoeld en hoe koud het daarboven dan is. En je mag niet achter de tent plassen, maar je moet naar de “WC”. Dan heb ik bijna spijt met waar ik aan begonnen ben. Althans waar ik nog aan moet beginnen.
Anne ziet het ook eventjes somber in. Maar het gaat wel lukken. Het zijn maar 3 nachtjes in de tent.
Makkie toch???????????????? Dat zal dan wel blijken, ik denk dat het me nog vies zal tegenvallen. Maar dat de tochten overdag het de moeite waard zal maken. Hoop ik. Ga ik van uit.

Tijd om te gaan slapen. Als dat lukt. Ook hier is het fiësta en ik kan goed meeluisteren met de muziek. Morgen een lange wandeling voor de boeg.

Hasta la Vista Gerrie