Singapore, dag 1

Door: Gerrie

Blijf op de hoogte en volg

25 Januari 2010 | Singapore, Singapore

Vanochtend in het vliegtuig toch wel balen dat ik via Singapore Airlines niet ook het stopover hotel had geregeld. Dan werd ik netjes met de bus naar het hotel gebracht. Kreeg vouchers voor toeristische trips.
Ik was veel te moe om alles zelf uit te zoeken.
Maar na het gesprek met Nicolas van de Singapore VVV, zag ik het weer helemaal zitten. Ik kon ook met de shuttle bus mee naar de hostel.
Prima geregeld toch?
Ik had al per e-mail met de hostel, dat G4 station backpakers hostel heet, geregeld dat ik eerder dan 13:00 uur kon inchecken.
Rond 9:00 uur kreeg ik mijn sleutel.
Jawel, second floor, reistrolley 2 verdiepingen de trap op zeulen. Alsof ik niet al moe genoeg was.
DUH! Foutje, second floor is onze 1ste verdieping. Viel weer mee.
Kamerdeur geopend, word ik begroet door een jongeman in een handdoek, een tweede kwam net aanzetten vanuit de douche. Charming.
Maar toch liever een dames dorm.
Ook dit werd netjes geregeld, alleen moest ik nu tot 10:00 uur wachten op mijn sleutel. No problem, in de tussentijd heb ik het 1ste reisverslag geschreven.
1 kamergenote was nog op de piepkleine kamer. Een Japans meisje, dat vannacht weer vertrekt, na 5 dagen Singapore. Een break na de examens, graduation in mei.
Omkleden en wegwezen. Little India verkennen, dat grenst aan dit hostel.
Dus lekker te voet. De tropische warmte in.
Winter, wat is dat ook alweer? Dat is toch alweer 2 seizoenen geleden?
Ik weet al niet meer beter of het is tropisch warm. Het verkeer rijdt aan de verkeerde kant van de weg, roltrap gebruikers overigens staan ook stil aan de verkeerde kant van de trap. Heb zodoende al even een opstoppinkje veroorzaakt.
Ik voel me hier als een vis in het water. Dat was in Bangkok en HongKong ook al. This is my kind of thing.
Behalve dat ik toch weer bij de toeristische kraampjes 2 sjaaltjes heb gekocht. Uiteraard te duur, blijkt later.
Had ik even verder gekeken dan mijn neus lang is, en die is lang. Dan kwam ik vanzelf uit bij het Indiaase warenhuis, waar de locals ook hun stoffen, sari's en sjaaltjes kopen, tegen gunstigere prijzen.
Al doende leert men.
Prachtige tempels in little India.
Hindoe, Budha, Moslim, Chinees.
Broederlijk in 1 wijk.
Tijd om te eten: Uiteraard Indian food. Ik zit net of mijn Japanse roommate komt ook naar dit restaurant.
Gezellig samen eten en we hebben een hele tijd met elkaar zitten praten.
Food was the wrong choiche for me, but good company.
Veel gehoord over de Japanners en hun aard. Zij is geen typische Japanse. Zij maakt zich meer los van hun stugheid, angst voor buitenlanders, en groeps kliekjes.
Een moderne, zelfstandige jonge vrouw, die openstaat voor nieuwe ervaringen.
Na de lunch ieder zijn eigen weegs.
Kom langs een nieuw shopping centre.
Voor de fun, en de airco even naar binnen.
2de etage sushi. Daar ga ik voor.
Ja hoor, Gerrie maakt een reisverslag en waar gaat het over??
ETEN!!!
Maar ho, wacht even. Naast het sushi restaurant zit een Spa die adverteert met oa massage of voetmassage.
Wat zal ik doen?
Kan ik eigenlijk zo in mijn reiskleding, bezweet, vieze voeten wel naar binnen?
Je kunt de tempels en moskeeen niet in met schoenen aan. Dat is not done.
Dus ik sta te dralen voor het reclame bord. Maar door de glazen deur wenkt de dame van de Spa mij binnen.
Geen probleem, de voeten worden altijd eerst netjes gewassen. En als ik wil kan ik ook even vlug een douche nemen.
Dat laat ik me geen 2 keer zeggen.
Schoon en fris, geniet ik van een heerlijke voetmassage.
Daarna moeten die voetjes weer verder. Want je weet het.
These feet are made for walking, and that's what they'll do.
Tegen de tijd dat ik little India wel gezien heb, is het alweer 6 uur.
Wat zal ik doen? Weer in little India eten of nog ergens anders heen gaan?
Vooruit ik ga nog naar de Maleisische wijk. Kan ik meteen uitzoeken hoe de metro hier werkt. Eer ik daar kom is het al donker. De zon gaat hier vroeg onder.
Ik loop de goede kant op, maar moet toch voor het laatste stuk de weg vragen. Een vriendelijke meneer legt mij de weg uit. En vervolgens lopen we samen gezellig keuvelend die kant op.
Hij zet mij op de goede weg, wenst mij nog een fijne avond. Draait zich om en loopt vervolgens weer dezelfde weg terug.
Nou als dat geen Singapoorse vriendelijkheid is, dan weet ik het niet meer.
Zo 's avonds in het donker heeft de wijk ook zijn charme.
Geen irritante westerse toeristen die je voor de voeten lopen.
Overal zitten de mensen buiten bij de restaurantjes te eten.
Ik krijg er warempel honger van.
Ik wilde Maleisisch eten, maar ik ben te moe om dat nog uit te zoeken.
Daar waar de locals zitten te eten, moet het goed zijn.
Ik kies voor, wat blijkt, een chinees restaurantje wat gespecialiseerd is in: Teochew traditional Steamboat.
Ik krijg een pan kokende speciale soep en kan dan een aantal gerechtjes uitkiezen die hierin gekookt worden, en een bordje rijst en pittige dip.
Uiteraard kies ik voor vis en garnalen hapjes.
Ziek zal ik hier niet van worden, want ik moet zelfs mijn bril afzetten, omdat die zo beslaat van de kokende soep.
Er wordt, heel galant, een mes en vork naast de stokjes voor mij neergeld. Maar jullie weten wat ze daar mee kunnen doen, he?
Integreren is integreren, geen flauwe kul. Gelukkig heb ik al jaren geleden geleerd om met stokjes te eten, dus ik sla geen flater.
Na het eten heb ik het wel gehad. Het is half 10 en ik wil naar de hostel en naar bed.
Maar eerst nog even groetjes aan iedereen!
Tot morgen Gerrie
PS. Collegae, ik heb hier de ideale operatie-assistente ontdekt.
Zodra ik weet hoe ik een foto op deze site moet zetten, laat ik dit aan jullie zien.