NZ dag 32 Paihia

dindsdag 2-3-2010

Vanochtend lekker kunnen uitslapen. Ook wel een keer fijn.
En ik ben Happy. Ze hebben me vanochtend blij gemaakt. Ik mag het onderbed van Ruth hebben, zij vertrekt vandaag.
Kan ik mooi mijn bovenbed inruilen voor een onderbed. Heel erg fijn.

Om 12:00 uur wordt ik opgehaald voor mijn volgende activiteit.
Het is wel een beetje bewolkt weer, dus ik hoop dat het doorgaat.
Ondertussen klets ik met een Duits meisje dat morgen weer vertrekt. Na 6 maanden in Nieuw-Zeeland te zijn geweest.

Om 12:15 uur nog geen pick-up gezien. Toch maar even bellen.
Er blijkt een misverstand te zijn, zij dachten dat ik naar hun toe kwam. En ik had met de I-site afgesproken dat ze me op zouden komen halen.
No worries, ze komen me alsnog oppikken.
Op naar het strand, waar een klein keetje staat als zijnde hun kantoortje.
Ik kan nog even kijken als 2 personen eerder binnendroppen op het strand. Dat ziet er weer geweldiguit. Ik heb er zin in, het is alweer zolang geleden dat ik dit heb gedaan.
Ik maak me wel een beetje bezorgd over de bewolking, maar deze hangt volgens hun op 20.000 ft, dus hoog genoeg.
Als het maar op 12.000 ft. helder is. En dat is het gelukkig.

Jullie kunnen nu zeker wel raden wat ik ga doen. Iets totaal krankzinnig, maar met een heel hoog fun gehalte.
Jawel, ik ga SKYDIVEN...
Totaal krankzinnig om uit een goed werkend vliegtuig te springen op 12.000 ft, maar wel leuk.
Ik had niet gedacht dat ik zenuwachtig zou zijn, maar in het vliegtuig ben ik wel zenuwachtig, een klein beetje maar.

Paul, een Amerikaan is de tandemman.
En ik heb de vlucht alleen.
Je kon kiezen om op het vliegveld te landen of, tegen extra betaling, op het strand. Dit is leuk als je vrienden daar hebt staan die je opwachten. Ik kies voor de zuinige kant, het gaat per slot om de ervaring.
Ik heb expres mijn wandelschoenen aangedaan, de haakjes kunnen ze dan afplakken. Althans dat deden ze bij andere vliegvelden altijd.
Maar de schoenen moeten uit, want ze houden inderdaad niet van haakjes die achter de touwen kunnen blijven hangen. Beetje gevaarlijk kan dat worden, als ik met mijn voeten in de touwen hang.
Op blote voeten is nu de bedoeling. Maar dat is niet zo erg want we landen toch op het strand.
Ho, ho, zeg ik, daar ga ik niet extra voor betalen. No worries. Dat hoeft ook niet. Ze landen gewoon liever op het strand. Dus een mazzeltje voor mij. Mooi meegenomen.

Bij het vliegtuig krijg ik nog wat instructies en dan is het instappen en de lucht in. Een klein, ziet er krakkemikkig uit, toestelletje. But it will do the job.
Mooi uitzicht als we opstijgen. Op een gegeven moment zitten we in de wolken, maar boven zee en strand is het helder.
De deur gaat open. Windy, windy. Voeten op het plateautje boven de wielen. Ready, GO!!!

JOEPIEEEEEEEEEEE!!!!!!
Leuker, beter dan ik het me herinner. Veel te snel is de vrije val voorbij en hangen we relaxt aan de parachute.
Ik mag een klein stukje sturen. En ondanks dat ik geen foto's/video besteld heb. Heeft Paul een klein cameraatje aan zijn handschoen waar veel foto's meegemaakt worden. Ik mag zelf kiezen als ik ze beneden kijk of ik de DVD neem of niet. Fair ennough.

We hebben een prachtig uitzicht over de zee en al de eilandjes. Ook is heel goed onze dropzone te zien.
We cirkelen er langzaam naar toe en dan is het tijd om te landen.
Bennen omhoog en landen.
Dit was FUN, FUN, FUN!!!!!!!
IK WIL NOG EEN KEER.
Maar ik neem een budgetaire beslissing en ga niet nog een keer.
Heel erg jammer, maar ja what can you do?

Ik bekijk de foto's maar neem ze niet. Een beetje te duur 80 dollar.
Ik blijf wel dralen en nog wat kijken.

Dan ga ik nog wat shoppen, rondkijken. En dan wil ik terug, bikini aan en nog wat zwemmen.
Het begint te druppen. O Je. Snel naar de hostel. Mijn wasje hangt buiten. Ik haal het op tijd en krijg mijn was nog droog binnen, voor het begint te plensen.
Dit gaat de hele avond nog door.
Maar we zitten hier gezellig en we zitten hier ook droog.
Blijf de hele avond met 2 Engelse stellen babbelen.
En dan is het alweer tijd om naar bed te gaan.

Groetjes Gerrie