Dag 5 Banff

Maandag 11 september

Goed geslapen. Werd wakker van Kate, maar 2 minuten later zou mijn wekker gaan. Dus dat was okay.
Zorgen dat ik alles in mijn rugzak heb voor de Hiking tour. Ontbijten en buiten in het zonnetje wachten op het busje. Er staat nog een mijnheer te wachten en het blijkt dat hij dezelfde tour gaat doen. Alan uit Australië. Hij heeft hier in de jaren 80 gewoond en bezoekt het gebied opnieuw.

Ik ga de Larch Valley trail doen.
Onze gids is Jo. En in de bus verteld ze ons de regels van de hike. Het is per slot bear country. We mogen niet te ver uit elkaar lopen. En als ze zegt dat we iets moeten doen, moeten we dat ook doen. Zij is verantwoordelijk voor de veiligheid.
Verder verteld ze wat we wel en wat we niet moeten doen als we een beer tegenkomen. Nooit onze rug naar de beer of ander roofdier keren. Niet in paniek raken. Dat is een makkelijke om op te volgen. Niet schreeuwen en dreigen naar de beer. Maar kalm blijven en deze toespreken alsof het een stoute hond is, je zelf groot maken, en zijdelings uit de weg gaan.
En als hij toch naar je toekomt, als hij vlakbij is, bearspray in zijn gezicht spuiten. Dit is een soort pepperspray en dan gaan ze er wel vandoor. Easy!!!
Zij verteld van haar beer aanval. Heel geruststellend allemaal.

Grizzly's houden ervan om op een track te lopen. Dus zijdelings van de track afgaan.
Bearspray is geen anti beer spray in de zin dat ze dan niet naar je toekomen. Juist het tegenovergestelde.
Er zijn kampeerders die om beren te weren de tent en een cirkel rond te tent met bearspray spuiten. Zodra de nevel is gezakt blijft er peper over.
En de beren houden van peper, chili's, jalapeno's.
They love it.
Dus 's nachts komen ze lekker je tent aflebberen en je cirkeltje er omheen. En als je pech hebt komen ze in de tent.
Er was vorig jaar ook een echtpaar dat dacht dat het anti-beer spray was. En zij hadden hun 2 kids ondergespoten, met 2de graads brandwonden tot gevolg.

Ook worden er veel Bearbells verkocht. Het belletje horen de beren dan en blijven bij je vandaan. Het belletje hoor je pas als je heel dichtbij bent. En zo dichtbij wil je de beer niet hebben. Langs verschillende trails hebben ze camera's geplaatst om te kijken hoe wilde dieren reageren op hikers. Ze volgen de hikers met een bearbell, Poema, wolf en beer. Heeeel veilig dus. Maar de winkels blijven ze verkopen en mensen blijven ze kopen. Als je geen uitleg krijgt of je niet verdiept in de beren weet je dat ook niet.
Het beste is de menselijke stem. Praten tegen elkaar. En roepen naar elkaar als je denkt dat er een beer in de buurt is. Zodat hij verschillende stemmen hoort en weet dat er meerdere mensen zijn.
Het beste is ook minimaal 5 personen in een groep. En geen grote ruimtes tussen elkaar, want dan heb je kleinere groepjes.

Nog een geruststelling. Als de beren uit hun winterslaap komen verwacht je dat ze razende honger hebben. En alles eten wat ze kunnen. Fout.
Ze hebben dan nog reserve en zijn nog duf. En eten nog niet volop. Dit komt in de loop van het seizoen. Juist tegen het einde van het seizoen eten ze het meest. Nu dus!!!!
Een Grizzly eet dan per dag 35000 bessen in deze regio. Er is hier geen zalmtrek meer. Dus ze hebben zich aangepast aan andere voedselbronnen.
De Grizzly's en beren waar wel zalm is zijn een stuk groter dan hier.
Dat is een geruststelling.

Na al deze verhalen kunnen we met een gerust hart op pad gaan.
We zijn bij een meer aangekomen en daar begint onze trail. Naar boven de berg op.
Jo geeft het tempo aan. En ze waarschuwt al dat ze niet snel gaat. En als je sneller wilt. Pech!!!!
Gestaag klimmen we naar boven, en hebben hier en daar door de bomen een mooit uitzicht op de bergen en het meer, dat hoe hoger we komen en hoe anders het licht erin valt een andere kleur krijgt.
Onderweg zit er een kleine grondeekhoorn op een rotsje direct naast het pad. En blijft zitten. Jo verteld dat het beestje gevoerd wordt door hikers en hij verwacht eten. Mooi fotomoment.
Maar ook erg triest. Dit beestje gaat waarschijnlijk dood deze winter, omdat hij/zij niet geleerd heeft om voedsel te zoeken. Dus nooit de wilde dieren voederen.

We komen langzaam bij de Larix bomen. Deze groeien op de boomgrens. Dit zijn de enigste naaldbomen hier die wel hun naalden verliezen. En dus van te voren verkleuren.
Het verkleuren is al begonnen en de naalden zijn geel. En in de loop van de dagen/weken verkleuren ze naar oranje. Helaas nog te vroeg in het seizoen.

Om ons heen alleen maar prachtige bergtoppen en we zien ook een gletsjer. Eerder hebben we een gedonder gehoord en er is waarschijnlijk een lawine geweest van een stuk gletsjer dat is afgebroken.

Op een bepaald punt hebben we de keus. Jo blijft daar en wij hebben tijd om op onszelf rond te kijken. Huh, echt niet in beergebied.
Jo stelt ons gerust de beren en andere grote roofdieren komen hier niet, want hier is niks voor hun om te eten. En het kost veel te veel energie om naar boven te lopen, zonder kans om iets te eten.
De andere optie is dat we bij elkaar blijven en bij meertje nummer 1 onze lunch eten, dit is vlakbij, of we lopen nog 15 minuten door en kunnen bij meertje nummer 2 eten. Mooiere plek.

Democratisch wordt besloten bij elkaar blijven en naar meertje 2 lopen.
Hier maak ik een zitje in het zonnetje achter een rots uit de wind. En geniet van de omgeving en de lunch. Goed verzorgd. Goed belegd broodje rosbief, appel, zakje chips, zakje mini muffins en een flesje appelsap.

We zijn omringd door 10 bergen en dit dal heeft dan ook de toepasselijke naam van het dal van de 10 bergen.
Dan is het weer tijd om naar terug te gaan.
Jo heeft toen we naar boven gingen ons de juiste manier om te klimmen uitgelegd. Om de knieën en de spieren te sparen en het minste energie te verbruiken. Nu laat ze ons ook de hikersloop naar beneden zien.
Ondanks dat heb ik halverwege gruwelijke pijn in mijn knie. Soms minder en dan weer heel erg. Ik weet dat dit niks met mijn knie te maken heeft, maar vanuit mijn rug komt. Toch klote.
Maar zodra ik op vlakkere grond loopt gaat het over. Gelukkig.

Wat was het een mooie tocht en wat hebben we geluk gehad met het weer en het heldere uitzicht.
2 of 3 dagen terug had je nog weinig uitzicht door de rook die er hing. Maar na een goede regenbui is het helemaal opgeklaard.
Helaas duurt dit niet lang. Want vanaf morgen wordt er kou, regen en sneeuw verwacht.
En ik heb morgen de helikopter vlucht. Hopelijk heb ik nog wat mooie uitzichten.

Terug bij de hostel ga ik met Lisa, die deze tocht ook gemaakt heeft, nog naar de Bow Falls wandelen. Dit is vlakbij mijn hostel. De Bow rivier stroomt achter mijn hostel. Het is een mooie wandeling langs de rivier in het zonnetje. De watervallen zijn niet hoog, maar het is wel mooi.
En ook hier vind ik het geluid van stromend/vallend water heerlijk. I love it.

Daarna ga ik nog Banff in en op weg daarnaar toe vraagt een mijnheer of ik Engels spreek en of hij bij de hostel groceries kan kopen. Melk en zo.
Nee, maar ik ben op weg naar de supermarkt dus loop maar mee.
Hij komt uit Australië en logeert in het Fairmont hotel. Één van de meest luxe hotels in Banff. Dus waarom groceries kopen? Hij zegt prima hotel, maar de melk is vies. Ze zitten daar, omdat hij zijn geld aan het opmaken is.
In Australië had hij een eigen zaak, heeft het verkocht. Heeft altijd taxes betaald en dacht van de regering wat te krijgen. Maar hij heeft zelf zat dus krijgt hij niks.
Toen heeft hij gezegd. I'm gonna spend it all. And I can't take it with me anyway.

Ik heb niet zoveel honger, want ik heb net een zak rijstchips opgegeten. Dus ik haal een schaal salade. En een bakje meloen.
Wel ga ik kijken waar je Elk burger (Eland) kan eten. Want dat is wel iets dat je in Canada moet proeven vind ik. Er zijn 2 plaatsen. Dus misschien morgen.
Ook ga ik kijken bij the old spaghetti factory. Daar zijn sommige gerechten all inclusive. Dat betekent dat je er knoflook brood, boter, minestrone soep of salade, ijs en thee/koffie bij krijgt.
Goede deal.
Het is er ook razend druk en mensen wachten tot ze aan de beurt zijn.
Het beste is om te reserveren verteld de serveerster mij. Maar om 5/6 uur is het niet zo druk.

Terug in de hostel hebben we er een roommate bij uit Toronto.
En we kletsen en lachen wat, heel gezellig.
Beter dan in dat saaie Guesthouse waar je niemand zag.
Dit is het leuke van hostels.
Ondertussen wordt het maar later en mijn honger is over. Ik eet lekker mijn fruit. En morgen salade.

Morgen komen ze me om 10 uur ophalen. Relaxed opstaan.
Tot dan