NZ dag 3 Moby Dick

Janny, Foto's, gaat denk ik niet lukken, kost te veel tijd en wil niet altijd lukken. Vind ik ook heel jammer.
Caroline, in ieder geval hebben jullie in Nederland een echte winter dit jaar.
Is ook wel eens leuk voor de verandering, toch? Vooral als je hier zit. Grapje. Ik vond de sneeuw toen ik daar zat eigenlijk wel heel leuk. Beter dan regen.
Elvira, culinair verslag wordt inderdaad minder hoor, geen zorgen.
Nu gaan we meer van de natuur genieten.
Kaikoura, 1 februari 2010
Om half 6 opstaan, want ik moet al vroeg bij de whal watch zijn.
Gisteren zijn de boten niet uitgevaren, omdat de zee te ruig was. Veel wind.
Hopenlijk varen ze vandaag wel.
Er wordt inderdaad gewaarschuwd dat er op zee wel veel wind staat, maar niet te veel om in de haven te blijven. Wel zeeziekte waarschuwing. Dus we gaan.
1e oproep van een andere boot, die hebben een walvis gespot. Volle vaart vooruit!!!!
Deze sperm whale (potvis) is er nog steeds als wij aankomen.
Net als bij een ijsberg zie je maar een klein tipje van zijn rug en vin.
En af en toe blaast hij het water uit zijn luchtgat. En dan komt het moment supreme. Hij gaat duiken.
In slow motion lijkt het wel en heel sierlijk komt de staart omhoog uit het water en dan verdwijnt de staart loodrecht langzaam de zee in.
Bey, bey.
Naar de diepte, ze kunnen tot wel 3000m de diepte in, op zoek naar voedsel.
2e oproep, volle vaart ernaar toe.
Helaas deze Moby Dick is al verdwenen voor wij aankomen.
Wachten op de 3 oproep. Hij is er nog. Er dobberen 3 bootjes om hem heen. Dit wordt hem allemaal te veel.
En zonder te duiken is hij ineens verdwenen. Bloody tourists!!!
4e oproep. Helaas te laat, hij is al weg.
5e oproep. En ook hier is Moby Dick nog boven water. Langzaam komt hij in de richting van onze boot zwemmen.
En zwemt vlak langs. Af en toe komt zijn enorme kop een beetje boven water uit. Mooi joh!
Een waar fotomodel. Misschien iets voor Bjorn Borg?
Dan heeft hij genoeg gerust en gaat sierlijk de diepte in.
Potvissen kunnen wel 2 1/2 uur onder water blijven. Als ze boven komen, blijven ze ongeveer 20 tot 30 minuten boven water om op adem te komen, voor ze weer de diepte in gaan op zoek naar voedsel.
Dit was zeker de moeite waard. Helaas onderweg geen dolfijnen gezien.
Het is jammer dat ik niet meer tijd in Kaikoura heb. Je kunt hier ook naar de zeeleeuwen kayakken of met de zeeleeuwen zwemmen.
Ik wist wel dat er redenen zijn om hier terug te komen. We zullen onderweg wel zien of er nog meer komen.
Bij de hostel mag ik een mountain bike lenen om nog gauw naar de zeeleeuwen kolonie te fietsen.
Ik spot 2 zeeleeuwen. Eentje ligt lui in het zonnetje te zonnen.
De andere, volgens mij een mannetje, gaat er eens goed voor zitten en waggelt dan naar een poel om daar eens lekker in rond te wentelen om af te koelen vermoed ik.

Dan weer heel hard terug fietsen naar de hostel, want ik heb een bus te halen. Ik voel me net een Japanner op de fiets. Vlug, vlug hier naar toe, foto maken, vlug, vlug terug, en hop weer in de bus.
Dit doe ik dus niet meer.

Back in Christchurch, even bellen waar en hoe laat ik de groep ontmoet.
Vanuit het hotel vertrekken we naar een chique restaurant in de Botanical Garden. Glaasjes wijn erbij en heerlijk en gezellig met de groep eten.

We zijn met 14 deelnemers, de gids en voor het eerste deel van de reis is zijn vrouw erbij als 2de gids.
Dan kunnen we her en der de groep opsplitsen om verschillende wandelingen te maken op verschillend niveau.

Slapen met vieren op een kamer is weer even wennen. Ik slaap heel vast en heb blijkbaar in mijn slaap gehuild. Bad dream.

Maar gezond weer op.
Groetjes Gerrie