NZ dag 18 Picton

dinsdag 16-2-2010

Ik sta op tijd op en om 6:15 uur, in het half duister, vertrek ik met de 3 meiden olv Nicole om een stukje mee te wandelen. We zien nog een prachtige zonsopgang, mooi meegenomen.
Ik loop tot kwart voor 8 mee en ga dan terug. Het liefst zou ik verder mee wandelen. De paden zijn breed en goed, heel anders dan de geitenpaden van Ben Lomond.
Op de terugweg kom ik de 3 mannen nog tegen, die hebben er ook zin in.
Ik heb toch een mooie ochtend wandeling gehad.
De watertaxi moet overal aanleggen om mensen/bagage af te zetten en mee te nemen. Ook is dit de postboot en hij moet even terug, omdat de schipper vergeten is een pakketje af te geven.

De zon schijn vanmiddag weer lekker en de meesten blijven voor een rustig middagje in Picton.
Wat is dat? Ik niet dus. Al zou ik wel willen, maar ik wil mijn knie uitproberen. Omdat ik heel graag de Tongariro crossing op het Noorder-eiland wil meelopen.
Dus ga ik op zoek naar het begin van een track de helling op. Een behulpzame Nieuw-Zeelander geeft me een lift naar het begin van de track. Makkelijk toch?

Naar de top duurt 3 kwartier en terug naar beneden ook. Ik ga dit 3 keer doen.
De 2de en 3de keer loop ik sneller naar de top, maar gaat het dalen langzamer. Omdat ik met dalen toch weer wat last van mijn knie heb en dit rustiger aan moet doen.
Maar het gaat! Dit geeft mij een goed gevoel voor de crossing.

Terug op de weg weet ik niet meer of ik links of rechts af moet. Oeps.
He! Zwart autootje, gele en witte kano op het dak, mountain bike achter op. Krullenbol aan het stuur.
Yep dat is Rob. Zwaaien, Rob kijk nou, zie je me nou niet?
Jaaa, hij ziet me in de spiegel en stopt. Lift terug naar het motel.
Makkelijk toch?

De wandelgroep blijkt met een flink tempo te hebben gelopen en waren al om half 2 bij het eindpunt. De heren hadden zich ondertussen bij de dames aangesloten.
En ze hebben nog liggen bakken op een strandje in de zon.
De route is 23 km lang en er zaten inderdaad best wel steile stijgingen en dalingen in, maar brede, goed begaanbare paden. Met 11 uur de tijd had ik deze ook kunnen doen. De conditie heb ik ervoor. Maar helaas.

Dit keer niet uit eten, maar pizza halen, fles sinaasappelsap erbij.
Deel van de groep haalt ook kant en klaar. En gezamenlijk eten we bij het motel.
Nog een cup a tea and Sleep well.

Ik heb vanavond even een dipje. Het groepsleven wordt me even te veel/te moeilijk. Ook heb ik behoefte aan thuis. Vooral naar nieuws van Mark en Saskia. Morgen maar een mailtje sturen.

Voor nu lekker slapen

Groetjes Gerrie