langlaufen Noorwegen

Vrijdag 22 februari 2013

Janny.
Wat fijn dat de hulp geregeld is. Niet zo fijn dat je niet kunt slapen.
Hopelijk gaat dat ook nog een keer goed komen.
Ik slaap als een blok na al die inspanningen en gezonde buitenlucht.
Fijn dat ons mam weer zo'n leuk dagje weg heeft gehad.
Gaat ze dit keer in de lente op vakantie?
Morgen zie ik jullie op Schiphol. Gezellig.

Hi allemaal

Het is duidelijk dat ik als een blok slaap. Vanochtend had ik mezelf bijna verslagen.
Ik werd om 7:40 uur wakker van gestommel op de gang. Waarschijnlijk een van mijn reisgenoten die voor het ontbijt moest waxen.
Gelukkig hoef ik dat niet. Scheelt weer tijd. En je leeft uit de koffer met zo'n trektocht.
Dus ik was op tijd voor het ontbijt.

Ik kijk wel op tegen deze tocht. Maar als moeke Joos het kan, kan ik het ook.
Even uitleg. Moeke Joos is de oudste van de groep, maar zeker niet de minste. Zij is 68 jaar, nog een weekje.
De jongste van de groep is Turbo Erik. 31 jaar.

De Oostenrijkse dames die zich gisteren bij ons aangesloten hadden. Omdat de route ingewikkeld kan zijn. Gaan het eerste stuk met de lift.
Wij natuurlijk NIET!!!! Wij moeten eerst een kilometer of 5 de route van gisteren terug ploeteren.

Eerst een eind de ski-helling weer op. En dan 3 of 4 keer flink stijgen. Dat
waren gisteren prachtige afdalingen.
Zijn we boven kunnen we de pas in de verte zien liggen. Op pad maar weer.
Maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Eerst hebben we nog een aantal afdalingen naar het dal. HA, HA, HA!!!!

Dan pas kan de ECHTE klim beginnen.
Peer schat dat dat ongeveer een uur gaat duren. Alleen maar klimmen he!
Op latjes, niet op stoere bergschoenen.
Wie heeft gezegd dat langlaufen een oude mensen sport is. Die mag een keer mee.

Als we uit het bos komen, kunnen we de pas al heel wat dichterbij zien liggen.
We zijn boven de boomgrens en een witte helling wacht om beklommen te worden. Maar eerst lunchen om energie op te doen.

Langzaam maar zeker betreden we een magnifieke witte woestenij.
Dit is het afzien meer dan waard geweest. ZOOOOO MOOI!!!!

We bereiken ons hoogste punt op 1034 m hoogte. Voor alpen gangers stelt dit niets voor. Maar wij hebben dit alles op eigen kracht gedaan. Geen ski-lift.

En de zadel is prachtig. WIT,WIT, WIT waar je ook kijkt. Hier en daar een rotsblok. En Noorse langlaufers die met een reuze vaart op en af de helling schieten. Daar is ons tempo niets bij.
Maar wij zijn er TROTS op dat we dit bereikt hebben.

Sinds gisteren heeft er zich ook een volgorde on de groep ontwikkeld.
Als kopgroep Peer, Veronique, Erik en Trudie.
Middenmoot Annelies en ik.
Achterhoede, niet zo ver achter, Moeke Joos en Will.

Vanaf nu is het down, down, down. Met af en toe een hobbeltje omhoog.
We hebben relaxte easy afdalingen en ook wat pittige. Maar allemaal goed te doen. Ik kan al heel aardig gecontroleerd afdalen. En ik vind het nog LEUK ook!

Ik krijg er wel tellende boven benen van ondertussen.
Maar daar zijn de ski-hellingen al, waar we niet naar beneden hoeven, dan kan het hotel ook niet ver meer zijn.
En inderdaad.

Na een tocht van 24,3 km. En 650 m stijgen. En 630 m dalen komen we bij ons laatste hotel aan.

Het was een TOP DAG!!!!!! En weer mazzel met het weer. Niet te koud en weinig wind. Alhoewel het boven op het zadel toch wel koud waard. Gelukkig hadden we vandaag ook weer de wind mee.

We logeren in het Thon Hotel Skeikampen. Een luxe hotel voor SNP-begrippen.
Onze bagage is er gelukkig ook al. Want we/ik wil zo snel mogelijk naar de SPA.
En wat een heerlijkheid is dat!!!!

Peer heeft voor morgenvroeg een tocht van ca. 10 km in gedachten om het af te leren.
Nou mooi niet!!! Lekker relaxen in de SPA. Deze is om 10:00 uur weer open!
Zeg ik nu! Morgenvroeg kan het zomaar weer kriebelen. Dat zien we morgenwwel weer.

Ondertussen is het bijna etenstijd en Peer heeft beloofd dat ze hier een super lekker buffet hebben.
Dat ga ik dus nu effe checken.
Jullie horen nog van mij.

Groetjes Gerrie.