laatste hobbel

Zaterdag 17 augustus

Gutenmorgen

Bedankt weer voor de reacties.

Joan, als ik terug ben wil ik weten hoe dat gooi tentje bevalt.
Dan hoef ik de auto niet te verbouwen.

Wilma en Janny. De wiener schnitzel was lekker, maar niet zo lekker als ik me herinner. Is ook wel lang geleden.

Gisteravond nog aan het barretje gezeten. Duits oefenen. Valt niet mee tegen een zatte Oostenrijker. Hij deed moeite goed Duits te praten en ik ook.
En met de rest van het gezelschap ging het goed. Wel gezellig maar niet ulang. Wil goed uitgerust zijn voor morgen.

Karin slapen blijft hier spannend.

Sliep ik lekker, wordt er op mijn deur geklopt.
Nee, ik doomde niet, want Paco reageerde ook meteen.
Bij de 2de keer ben ik opgestaan. En gevraagd wie daar is. En of die weg wilde gaan. Geen antwoord.
Terug naar bed. Even later weer geklop. Ik roep go away.
Wrong language. Want er wordt voor de 4de keer geklopt.
Dan roep ik hard en boos: verschwinde!!!!!
Dat werkt. Maar dan duurt het weer even voor ik in slaap val.
Wordt een onrustige nacht. Het matras is ook knoerthard. OnOostenrijks.
Maar uiteindelijk slaap ik toch door.


Nu zit ik aan een heerlijk ontbijt. Met verse kaiser broodjes. Hebben we thuis ook. Maar na een wandelingetje met uitzicht op de bergen smaakt het toch lekkerder.

Vandaag de laatste hobbel rijden.
Zeg maar gerust berg. De Grosssglockner hochalpstrasse.
Het is weer prachtig weer. Dus ik ga dit rustig doen en van het uitzicht genieten.
Volgens François is het boven een graadje of 10 minder dan hier. Goed wandel weer dus.

Wordt vervolgd
Groetjes Gerrie

Ps zijn de foto's die ik gemaild heb aangekomen?
Mocht er boven geen bereik zijn, website dogwalktrail voor telefoonnummer van hun.
Het is een Nederlands stel, da's makkelijker praten.

Bedankt voor jullie reacties.
En nee, de prins op het witte paard zal het niet geweest zijn, vannacht aan mijn deur. Ook niet iets met de auto of anderszins, anders hadden ze wel wat gezegd toen ik vroeg wie daar was.
Vanochtend stond er een leeg half liter blik bier op het tafeltje in het halletje voor mijn deur.
Dus wat ik al dacht, een zatlap. Daar heb ik geen behoefte aan.

En ik kijk uit met de energy drank. Ik neem deze alleen als ik straks weer terug moet rijden. En niet te veel.
En dat compenseer ik dan weer met rustige klassieke muziek. Komt allemaal goed.

Janny en Wilma, ik zou willen dat jullie hier ook zaten. Kei gezellig.
Ik denk aan jullie.

Vervolg zaterdag

Tot nu toe heb ik ongeveer 915 km afgelegd naar het Gasthof.
Nu verder naar de hut.
Om half 11 was ik door de tolpoort van de Grossglockner Hochalpenstrasse .
Even kijken wat er allemaal naar boven gaat. Heel veel motors, het is ook prachtig weer. En heel veel fietsers, knap hoor.

Ik ga het ook wagen. Rustig aan. Dat moet ook wel want harder dan 40/50 km/u gaat mijn autootje niet. In z'n 2, soms in z'n 3. Maar hij is niet de enigste die het moeilijk heeft. Maar langzaam maar zeker kom je er ook.
Het uitzicht is prachtig. Zover als ik tijdens het rijden er iets van ziet. Daarom stop ik bij elke stopplaats om van het uitzicht te genieten. Er zijn ook meerdere haarspeldbochten, maar echt eng is het nog niet.
Mijn droomautootje (Oude Kever cabriolet) rijdt ook naar boven, met de kap open.
Er pendelt ook een oldsmobile bus een deel van het traject heen en weer. Het is überhaupt leuk om te kijken wat er allemaal naar boven gaat. Oldsmobiles, luxe look at me auto's, hordes motors en fietsers, scooters en mijn bejaarde autootje doet het ook nog goed.

Bij de Edelweissspitse parkeer ik mijn auto op de benedenparkeerplaats en klim met Paco naar de top voor een mooi uitzicht rondom. De Edelweisspitze is 2672 m hoog. En ik kan de Grossglockner zien, hij verschuilt zich een beetje achter een andere berg. Op de top staan er heel veel Fiat 500 tjes. De tourclub is op pad. Ze hebben ook heel veel bekijks. En terecht ze zijn hartstikke leuk. Maar ze krijgen grote concurrentie van een klein 3 hoekig karretje waarvan de voorkant de deur is. Er komt een oude man uit. Even een praatje gemaakt. Het autootje is van 1959 en hij rijdt er 10x per jaar de berg nog mee op. Effe een drankje nemen en natuurlijk het karretje showen. Het is ook een plaatje.

Ik vervolg mijn tocht der tochten en ga nu ook een groot gedeelte naar beneden. Dat vind ik veel enger dan omhoog. Ik had geleerd dat je niet met de koppeling ingetrapt de berg op of af moet gaan. Dus als ik te hard ga wel effe bijremmen.
Ik verwacht ook snel de afslag naar de hut te vinden, maar nog steeds niet. Bij een kabelbaan kan je omhoog lopen, maar ik besluit hier door te rijden. De hele week gaan we nog wandelen en ik wil toch op het eindpunt. De Franz Joseph Höhe bekijken.
Bijna op het eind zie ik de afslag naar de Pasterzenhütte, oftewel AlpenFranz hütte. Want vrolijke Franz is de eigenaar. Dan weet ik in ieder geval waar ik moet zijn op de terugweg.

Ik parkeer boven de hut op de Parkeerplaats en wandel naar de Frans Joseph Höhe. Onderweg over de reling kijken en jawel daar zijn de Murmeltieren. Die zijn een stuk groter dan ik had verwacht. Groter dan konijnen zelfs. Paco wil haast naar beneden springen om er achteraan te gaan. Hij heeft in ieder geval geen hoogtevrees, dat is goed om te weten.

De Grossglockner is nu helaas in wolken gehuld. Jammer. Maar je hebt wel een mooi uitzicht op de gletscher. Die niet meer zo groot is als die geweest is. Maar dat zie je over de hele wereld.

Ondertussen is het 5 uur, tijd om naar de hut te gaan. Er zijn al een aantal mensen met hun honden. Paco kan uiteraard goed overweg met de damentjes. Maar heeft al een conflict met een reu als ze te dicht bij elkaar komen. De MACHO!!!!!!! Dus afstand houden, niets nieuws.

Ik heb een klein 1 persoonskamertje met wastafel. Op de gang de wc en 2 douches. Niets luxe, maar functioneel en schoon. Een echte berghut.
Ondertussen ben ik best wel moe. Toch vermoeiend zo'n bergweg rijden en wandelen. Maar ik ben weer trots op mezelf. Ich habe es gemacht, ganz alleine.

Paco krijgt eten op de kamer en moet daar dan blijven als ik naar beneden ga om te eten. Hij blaft niet als ik hem alleen op de kamer laat. Eigenlijk gedraagt hij zich goed.
Tijd voor wat drinken en eten. Wilma vandaag wordt het kaiserschmarre. Ik ben 100 % op de Oostenrijkse tour. Es schmeckt mir ganz gut!!!!
Jetzt bin ich müde und gehe schlafen.
Gutennacht. Grüssen Gerrie