langlaufen Noorwegen

Donderdag 21 februari 2013

Sylvia. Ik kan op het werk toch weer uitrusten? Personeel genoeg toch?

Hi allemaal

Vanochtend een stevig ontbijt gehad.
Ontbijt is overal uitstekend. Altijd vers warm brood, dat je zelf moet snijden.
Hier hebben ze nu zelfs chocolade broodjes. Daar gaat er een mee inhet lunchpakket.
Vers fruit. Yoghurt met van alles wat je erin kan doen. Voor ieder wat wils.
Je maakt 's ochtends ook altijd je eigen lunchpakketje klaar.
Vanochtend zijn de borden hoog volgestapeld met brood en beleg. Want o wee, als je te weinig bij je hebt voor de monstertocht.

Het is onbewolkt en -8 graden. Prima weertje.
Vol goede moed gaan we op pad. We hebben een flink tempo, maar niemand gaat harder dan die kan.
Onderweg niet te lang stil staan, want er is een beetje venijnige wind. Gelukkig hebben we de wind in de rug. Dat is mooi meegenomen.

Ik beheers de techniek op de vlakke en glooiende stukken best goed. Want ik zit in de middengroep qua tempo. Terwijl ik met de rem erop rij.
Mijn ski's zijn aan de voorkant te breed en schaven steeds langs de loipe.
Kun je nagaan als ik goede smallere ski's heb. Dan zoef ik nog harder door dit prachtige sprookjes landschap.
Dus regelmatig even stoppen voor een uitzicht momentje.

De lunch gebruiken we weer in een lavvu. Alleen hebben ze hier de vuurkist niet zo goed aangevuld. Er zijn geen lucifers en geen parafine.
Maar Peer is niet voor een gat te vangen. Die duikt zijn rugzak in en diept daaruit postbode elastieken en lucifers. Erik heeft een rol toiletpapier bij zich. Dus er kan een vuurtje gemaakt worden.
Helaas is het hout nat. Dus er is veel rook maar weinig vlammen.
Roemloos dooft het vuurtje dan ook uit.
Het goede nieuws is dat we nog maar 13 km hebben te gaan.
We zijn al over de helft!

Tot de volgende rustpauze verloopt ook alles goed. Leuke afdalingen. Niet te heftig en een aantal klimmetjes. De focus ligt op de afstand.
Maar met dit tempo komen we vroeg bij het volgende hotel aan.

Gelukkig hebben we nog een pitstop onderweg.
We komen bij een houten kraampje waar ze warm drinken en versnaperingen verkopen.
Buiten in de sneeuw zijn zitjes gemaakt met dierenvellen. Dat is echt warm voor je kontje.
Zo met warme chocomelk, zonnetje op je bolletje en een comfort zitplaats is het lekker pauzeren.

Maar Peer drijft ons weer vooruit. Nog maar 7 km te gaan.

Het laatste stuk gaat helaas langs de schaduwkant van de berg.
Dat scheelt echt wel in temperatuur.
Dan zijn we aangekomen bij de ski-pistes. Het laatste stuk moeten we hierover afdalen. Gelukkig is dit niet een steile piste.
Onderaan de piste is ons hotel. Maar eerst moeten we nog met een lange trap naar boven.
Ski's uit. Dat lijkt makkelijk, maar dat is het niet voor 2 dames.
De schoenen komen niet los van de ski's. Met man/vrouwen en kracht wordt er gesjord. Zonder resultaat. De binding is vastgevroren.
De schoenen moeten uit en op sokken de trap op.

Ik heb weer een nette kamer. Koffer naar boven brengen en dan een warm kop thee.
Is er geen warm drinken en de kamer is ook nog niet verwarmd.
Maar ondertussen moet de sauna wel warm zijn. Dus ik sluit nu met verkleumde handjes af om weer warm te worden.

Wordt vervolgd.
Groetjes Gerrie