Singapore dag 2

Vanochtend ga ik een wandeling met gids maken door Chinatown. The Red Clogs Down the Five-Foot-Way.
Ik vertrek mooi op tijd, zodat ik bij de verzamelplaats nog even een Aziatisch ontbijtje kan halen.
Gebakken noodles, ei en viscake.
Er komt een Engels echtpaar aan die ook met de tour meegaan. Ze vragen mij of ik de gids ben.
I wish! Leuk vakantiebaantje, helaas is mijn Chinees en Maleis niet zo goed.

We zijn met een grote groep volgens de gids Helena. Zij is een chinese.
We starten niet in Chinatown, maar op de plaats waar vroeger de kust was. Er is een groot deel aan Singapore toegevoegd door landwinning.
Afgekeken van de Dutchies!

In andere delen van de wereld is Chinatown in het Chinees: China streets
Maar niet in Singapore. In Chinatown waren waterbronnen en werd het water in watertonnen met een ossekar opgehaald. Deze wijk werd dan ook Waterkar (in het chinees uiteraard) genoemd.

In Singapore zijn in Chinatown alle huizen van steen. Dit heeft Raffles (de Britse bestuurder) verordend. Vanwege brandgevaar houten huisjes.
Ook mochten de huisjes niet direct aan de straat staan. Deze moesten Five-Foot van de straat afstaan.
Deze Five-Foot werd bovendien overdekt.
De Five-Foot Way.
Op deze manier was er ruimte voor van alles en nog wat.
Speelruimte voor de kids. Overdekte business.
Daar plukken ze nu nog de vruchten van.

Er kwamen zoveel Chinezen naar Singapore om de armoede en honger in hun eigen land te ontvluchten.
Als ze het al haalden. Op volgepropte boten zonder voorzieningen 3-6 weken op zee.
Zeker de helft kwam om tijdens de reis.
Als ze al aankwamen. Werden ze gepakt voor ze konden vluchten, dan werden ze een koppie kleiner gemaakt op order van de Chinese keizer.
Op zee waren ze ten prooi aan piraten.
De fortuinlijken die aankwamen in Singapore, moesten hun lening voor de reis terugbetalen dmv 1 jaar slavenarbeid.

Maar had je dit allemaal overleefd dan had je ook wat.
Hele gezinnen op 1 kamertje. Een plank als bed, die je met z'n tweeen moest delen, als je geluk had hoefde je je broek niet te delen.
Een huis zo volgepropt dat als je ziek en op sterven lag, er een plekje werd gehuurd voor je in de dodenhuizen.
Zodat je in een bed en wat ruimte vredig kon sterven. Terwijl familie je verzorgde in je laatste dagen.
Totdat dit big business werd. En zelfs de dodenhuizen propvol werden gestouwd.
De ergste gevallen werden alvast buiten in open doodskisten gelegd om de laatste adem uit te blazen. In de zgn doodsstraat.

En dit was niet zo heel lang geleden. De opa van de gids is gestorven in een doodshuis.
In de jaren 60 werden deze huizen verboden.

Speaking of death. Confusius geloofde niet zo in het leven na de dood.
Maar in het nu. En vond het zonde van het geld dat er zoveel goederen voor de doden werden verbrand.
Hij zei, dan kan je nog beter papier verbranden.
Dit werd letterlijk opgepakt, en er zijn ook verschillende winkeltjes waar ze papieren goederen verkopen voor de overledenen.
Deze worden dan verbrand. Hele huizen, auto's, geld, paspoort, credit cards, poppen als zijnde bedienden, eigenlijk alles wat je maar wilt.
Zodat je dierbaren na hun dood van alle gemakken zijn voorzien.

In Chinatown staan uiteraard verschillende Chinese tempels.
Wist je dat de vleermuis volgens de Chinezen geluk brengt? Er niets mooiers dan een vleermuis die jouw huis uitkiest om in/op te slapen.
Leuker dan Dracula, dat is zeker.
Hier in een Chinese tempel hangen regelmatig de vleermuizen aan het plafond.

Chinatown heeft ook de oudste Hindoe-tempel, en een moskee.
Gebouwd door de mensen uit India, dit waren nl de buren van de Chinezen.
Raffles was bang dat al die verschillende culturen, en bevolkingsgroepen elkaar zouden bevechten als ze door elkaar woonden.
Zo had elke bevolkingsgroep zijn eigen wijk.

En de Indiers hadden hun wijk aan de haven, zij waren hele goede zeelui.
Totdat de Chinezen dit van ze overnamen. Het grootste deel van Singapore bestaat uit Chinezen.

Tegenwoordig is Chinatown een levendige wijk.
Zeker nu voor het Chinese Nieuwjaar 14/15 februari.
Heel Chinatown is versierd met lampions en overal rood en goud. Waar je normaal de straat kunt zien staan hier overal kraampjes met feestartikelen voor het Chinese Nieuwjaar 14/15 februari.
Dit is een giga evenement, met even zovele giga lekkernijen, cadeautjes, offerandes.
Ben je Taoist moet je zeker dit in huis hebben. Ben je Confusionist moet je zeker dat in huis hebben.
Uiteraard moet je als goed geaarde Chinees genoeg rood in huis halen.
En vergeet niet je zegen voor de familie in de tempel op te hangen, voor het komende jaar.

Genoeg geschiedenis les. Dit is alleen interessant voor mij. Anders vergeet ik dit weer.

Na de rondleiding ga ik naar een thee-huis voor een thee-ceremonie.
Ik kies een lekker smaakje uit en vervolgens komt iemand voor mij de thee zetten, volgens oude traditie.
Daarna mag ik het zelf doen.
Interessant dat wel.
Maar sommige dingen zijn nu eenmaal leuker met meerdere mensen.

Wel heel leuk. Tip van de dag van de gids.
Waar hebben ze de lekkerste verse noodles?
Ik weet het, lekker puh.
En Caroline vergeet die pasta machine.
Deze chefkok maakt ze binnen 1 minuut van deegbal tot prachtige noodles, alleen maar met behulp van zijn handen. En lekker!!!!!!
Samen met een andere specialiteit.
Diplings, een soort gevulde, gestoomde bolletjes met soep erin. Dippen in speciale azijn met gember.
Alsof er een Budhaatje over je tong piest.

En dan kan ik nog niet naar de heuvels om te gaan wandelen. Want ik heb van Janny een boodschappen lijstje gehad.
Ja, mij kun je om een boodschap sturen.
Heeft iemand nog iets nodig uit Verweggistan.
Over 2 jaar ga ik voor jullie daar wel naar toe.
Ik offer me wel weer op. Ik doe die rot boodschappen wel.

Al met al is het al aardig laat eer ik in Chinatown klaar ben.
Te laat dus om te gaan wandelen in de heuvels, als ik nog naar de Night Safari wil gaan.
Twijfel, twijfel.
Wandelen of Night Safari?
Ik ga straks 3 weken in de natuur wandelen, dus nu toch maar niet.

Dan maar op naar de haven. Ik heb het symbool van Singapore nog niet gezien. En als echte toerist moet je dat natuurlijk wel gezien hebben.

Hier kom ik uit bij de skyskrapers. Ook mooi.
Waar is de Merlion?
Gevonden, samen met tig Japanners, Indiers, en ander toeristisch spul.
Probeer dan nog maar eens een foto te maken zonder dat er steeds iemand voor je camera staat/loopt.
De beste oplossing is altijd simpel en doeltreffend. Ik ga op een verhoging staan.

Daarna bekijk ik heel die gekte op mijn gemakje.
Het is gewoonweg komisch.
Pose zus, pose zo. Poppetje 1 alleen, poppetje 2 alleen, poppetje 3 alleen, enz. En dan nog allemaal gezamenlijk. Na elke foto met zijn allen kijken of die gelukt is.
Mopperen als iemand voor hun fotoshoot doorloopt.
Vervolgens doodgemoederd zonder te kijken dwars door een ander zijn fotoshoot heen lopen.

Het wordt zo komisch dat ik foto's van de fotografen en hun modellen ga maken.
Het ziet er zo artistiek uit hoe ik aan het fotograferen ben.
Vanuit deze hoek, vanuit die hoek, staand, hurkend.
Dat ik algauw gevraagd wordt om van een stelletje, met hun spiegelreflex camera, een foto van ze te maken.
Daarna volgen er nog een stuk of wat.
Ik ga een potje neerzetten, voor ik het weet heb ik een maaltje bij elkaar geschoten.

Maar nu wordt het echt tijd om richting Night Safari te gaan.
Het duurt veel langer dan ik had gedacht om daar te komen. Om 8 uur ben ik pas daar.
Nog niet gegeten. Maar dat moet maar wachten.
Anders ben ik zo laat weer terug in de hostel.

Het blijkt zonde van mijn tijd en geld te zijn geweest.
Maar that's life. Zo zit het mee, zo zit het tegen.

Om half 10 de bus terug. Maar in de city is het spitsuur.
Om half 11 ben ik weer in Little India. En ga een maaltje Indiaas eten halen.
Kip tandoori met rijst. Pittig, heet!!!!!
En een vegetarisch gevulde pannenkoekje.
Lekker, maar achteraf toch wel spijt.
Ik heb nu wel een risico genomen met kip eten.
Als dat maar goed gaat. Vooralsnog is er niets aan de hand.

Morgen horen jullie hoe het vannacht gegaan is.
Tot in de gruwelijkste details.
Bereid je maar vast voor.

Groetjes Gerrie