Dag 4

Vrijdag 8 juni 2018
Vaste routine. Licht ontbijt en zwemmen.
We regelen buiten het hotel een gele taxi en spreken een vaste prijs af om op onze bestemming te komen. Voor 10 dinar is het geregeld.
Dan gaan we naar het oude Hammamet, waar een fort is en in dat fort is de Medina. Waar natuurlijk weer winkeltjes zijn en waar de mensen zelf ook nog wonen. Er wonen circa 3000 mensen in de Medina.
Overal wordt uiteraard gevraagd kom hier bij mij kijken. We lopen door leuke kleine straatjes en ook hier zijn deuren en luiken en gietijzeren raamwerk veelal blauw geschilderd. Ik vind dit erg mooi.
Een man komt ongevraagd met ons meelopen en geeft uitleg over de Medina. Uiteindelijk komen we ook bij zijn winkeltje aan, waarboven hij woont. In het huis wonen 3 gezinnen. We kopen niets en dan vraagt hij geld voor het gidsen. Ook dat doen we niet.
In een ander winkeltje kopen J&J 2 sloffen sigaretten, nadat de verkoper ze gegarandeerd heeft dat dit de echte sigaretten zijn en niet de namaak uit Algarije, die J&J niet lusten. Thuis blijkt uiteraard dat dit dus wel de vieze Algerijnse sigaretten zijn. Eerst pro beren dan kopen, hebben ze elders ook gedaan. Helaas mag je maar 1 slof per persoon meemenem terug naar huis. En hun kids en buurman Theo lusten die krengen ook niet. Dan heb ik ’s avonds een idee voor ze. In plaats van her en der fooi te geven, kun je ook een pakje sigaretten geven. Zijn hun ervan af en kunnen ze de echte kopen om mee naar huis te nemen. Probleem opgelost.
In datzelfde winkeltje toon ik belangstelling voor het aardenwerk. De meneer laat het me zien en zegt zijn prijs. Ik zeg nee bedankt. Ondertussen laat hij het door zijn compagnon inpakken. De prijs gaat nog lager. Néééé. Maar stiekem vind ik het wel leuk en wil ik het wel hebben, maar niet voor die prijs. Wat ik dan wil geven. 15 dinar (5 euro) Hij zakt nog wat. Nee. Oké hij zakt tot 20 dinar. 5 euro mevrouw zegt die. 15 dinar is 5 euro en daarvoor doe ik het wel. Maar dan ga ik bankroet zegt hij.
Jammer denk ik. 18 dinar. Nee 15. Hij zegt dan noemt u een prijs tussen de 15 en 20. Nee 15!
Hij zakt 17. Nee. 16. Nee. Oké 15 dinar. Je ziet dat hij er niet heel blij mee is. Toch heeft hij winst anders was het nee van hem geweest. Later zie ik dat zo’n schaal in de winkel 20 dinar kost. Heb ik het toch goed gedaan.
Tijd voor een terrasje en verse sinaasappelsap. Er staat een kraam met sinaasappels buiten, dus hier hebben ze vast vers sap. Uiteraard. Lekkerrrr.
Een Tunesiër loopt langs de kraam en John ziet hem 2 sinaasappels pakken en ermee weglopen. Om ze vervolgens in zijn scooter te leggen. Wat later neemt hij weer 2 sinaasappels mee, zodra de ober weer binnen is. Fijn heerschap is dat.
Taxi weer terug regelen. En we laten ons afzetten bij de mall. Joyce wil kijken naar een rood jurkje, omdat ik vanavond mijn rode jurkje ga dragen. Ook wil ze nog shoppen voor Shane, Damian, en sneekers voor zichzelf en ik wil kijken hoeveel die schaal hier kost.
Alleen shirtje voor Damian lukt en ik weet nu dat ik goede zaken heb gedaan in de Medina.
Tijd om nog naar het strand te gaan. Ik vraag om 3 oefenmatjes, dat heeft gisteren iemand mij aangeboden. Omdat er geen kussens op de strandbedjes liggen en de stangen heel goed te voelen zijn. Ik krijg er 4. John krijgt er 2 van mij, want hij is het grootste watje wat de strandbedjes betreft.
Hij is geen stoere musketier hier.
Terwijl J&J op het strand blijven, de zee is te koud, duik ik nog lekker de golven in. Hier ben ik de musketier. YEAH!!!
Terug bij het hotel is het cocktail tijd. Ik wil de Lobby cocktail maar dan wel met verse sinaasappelsap. Dus ik stel voor om voor de verse sap te betalen. En dat is goed.
Ik krijg een lekkere Lobby cocktail. Dat is écht veel beter dan dat water met een smaakje wat voor sinaasappelsap moet doorgaan.
Tijd om ons weer op te tutten. We gaan vanavond weer op chique. Want we gaan naar de 1001 nacht dinner show. Dit keer gaat John ook op chique. Dit wordt de 5de keer voor J&J en ze weten dat het eten weinig is. Dus we gaan eerst in ons restaurant eten.
Het gebouw, Sherezade, gaat pas om half 9 open + het Tunesisch kwartiertje. Wij staan ver achteraan en binnen zitten we aan een zijtafel, waar je aan een kant van de tafel alleen uitzicht op het podium hebt. Ik krijg de beste plaats want ik ben nieuw hier. Aan een andere nog slechtere tafel zit een Eindhovense moeder met haar zoon. J&J halen hun naar onze tafel, zodat ze ook wat kunnen zien.
Gelukkig hebben we al gegeten, want het eten komt pas tegen half 10 en niet alles valt in de smaak. Andy, de Eindhovense jongen, vind de inktvisringen super lekker, en wij minder. Dus kan hij zijn hartje ophalen. John vindt het binnen vreselijk warm en benauwd, dus die verdwijnt richting bar waar ook gerookt mag worden. Joyce verdwijnt ook. Even later komt ze vertellen dat zij buiten op het plein zitten in de frisse lucht.
Ik vind het best. Snap dat ook wel, van mij mogen ze ook terug naar het hotel gaan als ze willen. Ik kom wel thuis met meerdere hotelgangers. Maar dat doen ze niet.
De show is wel aardig, maar niet spectaculair. En na de show gaan de danseressen her en der op de tafel dansen. Maar helaas voor Andy wordt onze achteraf tafel overgeslagen.
Buiten zijn J&J gezellig in gesprek met een jongen, zo te zien hebben die zich ook vermaakt. Dus niet. Althans in het begin niet. Ze zijn op een terras op het plein gaan zitten en hadden een bier en rode wijn besteld. John kreeg zijn biertje, maar Joyce haar wijn niet. Hoezo?? Het is Ramadan en op het plein wordt geen alcohol geschonken. Alcohol vrij biertje mag wel.
J&J zijn naar het hotel terug gegaan om wat te halen. En Joyce staat triomfantelijk met haar vin rouge op het plein. Salut!!!!!
We nemen nog een glaasje in het hotel en dan is het weer bedtijd!!
Eerst mijn verslag nog afmaken. Hopen dat het dit keer lukt zonder in ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssslaaap te vallen. Grapje. Het is gelukt!!!!!!
Groetjes Gerrie